We hebben altijd s avonds les, want anders kan de instructrice niet. Dus wij gaan rond een uurtje of 7 tastend door het donker, naar het land paarden ophalen, die vervolgens met een vol gevreten pens ons halfgaar aan staan te kijken of we niet helemaal goed zijn dat we ze nog komen halen.
Vervolgens staan ze tijdens het poetsen en opzadelen nog net niet snurkend op hun halster touwtje te leunen, waarbij stalgenootjes zich al af gaan vragen: Valt hier nog wel op te rijden?
Standaard antwoord blijft: Oooja...vlak Sas niet uit. (vertel er voor het gemak maar niet bij: Het is en blijft een Bjorkmann, want dan moet je dát weer uitleggen)
Vorige week echt heerlijk gelest en gewerkt aan de wendbaarheid & souplesse en rechtstellen. Deze week stond op het programma, bewust worden van je handen, tact en reactie op het been...streng lesje in 'jezelf ontdekken'.
Op gegeven moment moesten we afwenden op de AC-lijn, maar eenmaal afgewend heeft Sas de snelweg 'in de rug'. Spanning en ze zou weg stuiven...oplossen met een andere oefening, zodra je spanning voelt aankomen. Moest zelf consequenter worden, ook die oefening moest écht correct.
Verder bij elke spanning langs de snelweg? Galoppeer maar aan. Mmh..
Na toch 20 minuten best aan het werk geweest te zijn en zowel Sas als ik toch wel ontspannen, was het even rustig stappen. Sas lekker koppie naar beneden, ik met mn instructrice in gesprek, samen met Janna en Raya naast ons.
Zo uit t niets vliegen we ineens de lucht in en voel een beste bok en ik besef dat ik maar op 1 beugel steun heb...oh-oh...daar lag ik dus.
Vervolgens sta ik lachend op, hoe heb ik dít nu weer. Gevolgd door een licht paniekende instructrice...Sas liep 'los' en het bak hek was nog open.
Even ik van mn apro: Eh...is dat een probleem?
Janna red de situatie heel droog: 'Sas...kóm'
Daarna een zeer verwarde instructrice (eigenlijk dubbel, want ja, Sas kwam): 'Sas...je bent een fjord...of heb je je paspoort niet goed bekeken?'
Ik dacht alleen: mmh..nee dit is echt een bloedlijn-gevalletje en dit was geloof ik de Vera-actie
(gezien verhalen)Daarna nog enorm gespannen te paard gezeten, maar uiteindelijk mezelf wel weten te vinden in de ontspanning en zelfs bevestiging gekregen met een hele diepe zucht van Sas in die áltijd zo spannende hoek, waar Sas dus steeds mijn bevestiging in het eng zijn vroeg....bleek.
Maar er is dus weer een instructrice ontwaakt van de droom: Fjorden zijn altijd koel.
Vera 
