
Daarna alle kindjes een rondje op onze pony's laten stappen. Wat een drukte... er kwam geen eind aan die rij kindjes.... We hebben ruim een uur rondgelopen met 7 pony's/ paarden en stopten er toen mee. We waren het zelf zat, de pony's ook en het was snikheet en we hadden nog geen tijd gehad even wat te drinken.
En wat krijg je dan: boze ouders dat hun kind niet meer mag, gezeur en lelijke blikken.

Ik heb van al die kindjes die op Orlinde hebben gezeten (of hun ouders) welgeteld 2x !!! "bedankt" gehoord.

Daarna een uur gewacht en toen begon de gymkana.
De baan bestond uit een soeplepel-met-aardappel in een ton gooien, daarna naar een hoepel, daar afstappen, door de hoepel, en weer opstappen. Dan naar het eind van de baan, door een smalle doorgang en terug slalommen tussen 5 pionnen en de bel luiden. Er reden telkens 2 ruiters tegen elkaar en er waren rond de 70 deelnemers.
Ik was ingedeeld tegen de winnares van vorig jaar, Manon. Zij wint regelmatig dit soort dingen en springen. Ze heeft een niet te groot en goed wendbaar knotjespaard. Dus ik eerst balen, maar toen bedacht ik me dat ik maar gewoon moest proberen haar bij te houden.

Dus met losrijden aandacht besteed aan kleine wendingen, kleine voltes en slalommen. Orlinde was lekker pittig aan het lopen, mooi, dan kan die zweep aan de kant, is makkelijker als je ook de soeplepel moet vasthouden.
Goede start, voorzichtig gedaan met de soeplepel want als dat mis gaat moet je afstappen om 'm in de ton te doen. Ging goed (handig zo'n kleine fjord, je zit dicht bij de ton). Naar de hoepel. Snel eraf, hoepel over me heen. Weer erop, dat ging minder soepel dan gehoopt. Maar Manon was aan het prutsen en haar paard stond met zijn neus de verkeerde kant op dus zij moest ook nog draaien. Orlinde was blijven staan, brave fjord! Gauw door de doorgang, is niet eng, vaart maken en de slalom zo krap mogelijk genomen en naar de bel!!! En YES, ik was VOOR Manon geeindigd! Alleen daarvoor al deed ik het. Grote kreet van blijdschap, publiek lachen. (Als de baan 10 meter langer was geweest had ze ons ingehaald maar lekker net niet.

Ik had een tijd van 31 seconden, de snelste tot dan toe!





Daarna lang wachten tot iedereen geweest was en bij elke snelle combinatie dacht ik weer "ooooh red ze het?" Maar nee, niemand wist mijn tijd te verbeteren!


Ik won een rozet, beker, bak meusli, bon voor pet-met-geborduurde-naam en een envelop met 30 euro. Orlinde uitgebreid beloond, o.a. met een hap uit die net gewonnen emmer meusli.
Daarna naar huis gestapt en ze liep blij weer de wei in (gemist gras bijtanken).