Ik had vorige week pino op internet gezet.(maandagnacht)
Dinsdagochtend al 3 reacties.
1 daarvan stuurde in de middag weer een mail met foto's van haar thuis.
Woensdag had ze gebeld en was helemaal weg van hem.
Een afspraak gemaakt voor vrijdag.
Ik moest vrijdagochtend werken(ik in de stress)
En om 3 uur kwamen ze aan. Pino op stal bekeken en geknuffeld. Hem op de wasplaats opgezadeld en naar de bak.
Eerst heb ik hem gereden en dat ging lekker. Daarna is Karin erop gegaan en het ging gewoon lekker. Het klikte echt tussen die twee.
Ik had uitgelegd hoe hij gereden was en hoe hij reageert. Ze deed precies wat ik zei en het ging gewoon lekker.
We zijn nog een stukje de straat op gegaan. (vrachtwagen en tractorproof is hij ook al).
Voor haar was het duidelijk, DIT IS HEM.

Wat ik heel fijn vond was dat ze vroeg aan mij of ik het ook zag zitten met haar en als dat niet zo was ik dan ook zo eerlijk zou zijn om het te zeggen.
Ik kon alleen maar zeggen dat het goed zat.
Vandaag is hij door mijn baas gekeurd en er was geen enkele opmerking. Hij was gewoon 100%. Slik, nu was het voor mij definitief en dat kwam toch wel heel hard aan.
De koop was nu gesloten.
Deze week ga ik hem wegbrengen naar, luister goed , Emmercumpascuum.(wat een plaast

Hij komt bij 2 shetjes te staan.
Ze gaat er voornamelijk recreatieve buitenritten mee maken maar ook lessen in de manege. Ze vond hem zo lekker lopen, (haar woorden, IK VOEL ME NET ANKIE).

Dat ze het jammer zou vinden dat dit allemaal weg zou gaan met alleen buiten rijden.
Mijn gevoel zegt dat het goed is en dat hij nu een gevarieerder leventje gaat krijgen.
Gelijk heb ik Karin(zo heet ze, 37 jaar) de site van fjordenwereld doorgegeven en gezegd dat ze zich aan moet melden.
Terwijl ik dit zit te schrijven heb ik tranen in mijn ogen. Maar het is goed.
Sorry, ik moest dit even kwijt.