Vorig jaar vond ik springen nog zo eng (niet voor niets, over de kop slaan had wel z'n impact, zeg maar). Toen een topic geopend over hoe blij (en nerveus, hihi) ik was met ons huppeltje over 30 cm waarbij Bailey nog vaak dacht dat het de bedoeling was dat alle balken op de grond terecht kwamen.
Vorige maand las ik over de fjordencross die Amber organiseert. En realiseerde ik me dat we inmiddels heel onbewust over allerlei takjes en stammetjes, op- en afsprongetjes in het bos hupsen en dat ik daar nooit meer over twijfel, dat we dat samen harstikke leuk vinden!
Dusss... de puppyclub, dat zouden moeten kunnen, toch?
Vorige week de proef op de som genomen, eens kijken hoe het nu ging met een hindernisje in de bak:
We zijn gestopt bij 60 cm omdat ik vond dat Bailey het knap genoeg had gedaan. Techniek is belangrijker dan hoogte en daarin is zéker nog veel te winnen voor ons beiden, maar vanaf nu gaan we regelmatiger oefenen een gaat 'ie binnenkort vast nog wel een gaatje hoger
Tjah, de conclusie is dat mijn paard werkelijk alles kan, dat het leuk zou zijn als ik een gezelliger gezicht leer te trekken boven de sprong (en wat aan die houding sleutel) en dat we dan geloof ik gewoon heerlijk gaan genieten van die oefencross
