dat is een luxe positie zeg!truus1970 schreef:is toch fijn dat wij beiden partimers zijn, en dus er eigenlijk altijd iemand thuis is, sowieso na schooltijd. Het bleek nadat wij gestopt waren met de bso, de jongste het er helemaal niet leuk vondt en voor ons oudste is er geen opvang mogelijk. Dus erg fijn zo.
Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paard?
Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
zekers, ik ben ook erg blij dat ik thuisblijf mama ben, daarvoor zijn wij wel van koop naar huurhuis gegaan maar dat maakt mij niks uit, zo heb ik alle tijd voor mijn kids, manlief en zijn eigen bedrijf en de paarden natuurlijk
alleen mijn jongens vragen wel s aan mij wanneer ik nu ga werken want dan kunenn zij ook naar de bso haha, tsja het is ook nooit goed he
alleen mijn jongens vragen wel s aan mij wanneer ik nu ga werken want dan kunenn zij ook naar de bso haha, tsja het is ook nooit goed he
Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
Wat een leuk topic. Kinderen en paarden of is het Paarden en kinderen?
Toen Renske geboren was stond ik bij mensen aan huis. Renske ging in de wandelwagen mee en bij slecht weer stond ze in de keuken bij de stalbaas. Erg fijn! Ik ben vrij snel gaan wandelen met paard en kind. Maar Renske was toen een baby. Dat is natuurlijk anders dan bij Jin. En je paard moet wel zo mak zijn dat hij zonder problemen achter je aan sjokt.
Ik vond de babyperiode echt prima te combineren. Ze sliep echt blokjes van drie uur. Dan kon ik stal doen, longeren en borstelen.
De tijd dat ze ging lopen ed. en niet meer zoveel sliep werd lastiger. Ik vond de leeftijd van drie erg lastig bij de paarden. Ze zijn dan net te jong om zich goed te vermaken en je moet alles in de gaten houden. Ze is nu bijna vier (21-12) en gaat ook nu twee a drie dagen mee. Ze moet. Want ik moet binnen of buiten zetten. Ze wil niet altijd. Soms wil ze rijden, maar dat is heel weinig. Ik plan op de dagen dat zij mee gaat ook niets. Stal moet, maar als ik daarnaast Benji kan borstelen is het winst. Gaat het niet, dan niet.
Het blijft gewoon schipperen. Hier is wel een papa die in het weekend zegt, ga jij maar lekker rijden. Ik ben gewoon thuis. Dus in het weekend zit ik er altijd wel op.
Heb wel een boodschappen tip voor je:
Maak ook een boodschappen lijstje voor Jin. Laat hem dingen voor je pakken en in de wagen doen. Doe dan heel gewichtig met zijn lijstje. Je betrekt hem dan echt bij het boodschappen doen. Ik vroeg ook altijd, waar zal dat staan Renske? Zij voor mij zoeken, ik ondertussen andere spullen in de kar doen. En bij het afrekenen geef ik altijd dingen aan die op de band gelegd mogen worden. Nu kan Renske het al zelf, ik maak nu vaak twee karretjes. Een voor haar en laat haar dan ook winkelen, maar goed ze is bijna vier. Dat gaat al veel makkelijker.
Andere tip: Probeer er geen tijd aan de koppelen. Boodschappen doen met een kleintje kost gewoon veel tijd :-)
Toen Renske geboren was stond ik bij mensen aan huis. Renske ging in de wandelwagen mee en bij slecht weer stond ze in de keuken bij de stalbaas. Erg fijn! Ik ben vrij snel gaan wandelen met paard en kind. Maar Renske was toen een baby. Dat is natuurlijk anders dan bij Jin. En je paard moet wel zo mak zijn dat hij zonder problemen achter je aan sjokt.
Ik vond de babyperiode echt prima te combineren. Ze sliep echt blokjes van drie uur. Dan kon ik stal doen, longeren en borstelen.
De tijd dat ze ging lopen ed. en niet meer zoveel sliep werd lastiger. Ik vond de leeftijd van drie erg lastig bij de paarden. Ze zijn dan net te jong om zich goed te vermaken en je moet alles in de gaten houden. Ze is nu bijna vier (21-12) en gaat ook nu twee a drie dagen mee. Ze moet. Want ik moet binnen of buiten zetten. Ze wil niet altijd. Soms wil ze rijden, maar dat is heel weinig. Ik plan op de dagen dat zij mee gaat ook niets. Stal moet, maar als ik daarnaast Benji kan borstelen is het winst. Gaat het niet, dan niet.
Het blijft gewoon schipperen. Hier is wel een papa die in het weekend zegt, ga jij maar lekker rijden. Ik ben gewoon thuis. Dus in het weekend zit ik er altijd wel op.
Heb wel een boodschappen tip voor je:
Maak ook een boodschappen lijstje voor Jin. Laat hem dingen voor je pakken en in de wagen doen. Doe dan heel gewichtig met zijn lijstje. Je betrekt hem dan echt bij het boodschappen doen. Ik vroeg ook altijd, waar zal dat staan Renske? Zij voor mij zoeken, ik ondertussen andere spullen in de kar doen. En bij het afrekenen geef ik altijd dingen aan die op de band gelegd mogen worden. Nu kan Renske het al zelf, ik maak nu vaak twee karretjes. Een voor haar en laat haar dan ook winkelen, maar goed ze is bijna vier. Dat gaat al veel makkelijker.
Andere tip: Probeer er geen tijd aan de koppelen. Boodschappen doen met een kleintje kost gewoon veel tijd :-)
---
Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
Heel interessant topic. Ik heb alles doorgelezen. Ik heb nu natuurlijk een kindje van 10 dagen oud en ben echt nog aan het zoeken hoe alles moet. Roger is nu nog twee weken thuis en neemt de verzorging van de beesten over (ook wij staan op eigen wei. Het is goedkoop, maar moet wel alles zelf doen) Door de keizersnede mag ik de komende weken ook niet zelf gaan. Mag niet autorijden en er naartoe lopen is nog te ver (ja die hele km ver dat het is) dus ik heb af en toe echt mijn baalmomenten.
Ik hoop dat ik over een paar weken wat mobieler ben en iig met de auto naar mijn beesten mag rijden. Dan neem ik Sebas mee en kan ik in een kwartiertje de beesten wel verzorgd hebben. Tot die tijd moet ik het doen met de hulp van mijn man en vader, maar heb er wel moeite mee hoor.
Ik hoop dat ik over een paar weken wat mobieler ben en iig met de auto naar mijn beesten mag rijden. Dan neem ik Sebas mee en kan ik in een kwartiertje de beesten wel verzorgd hebben. Tot die tijd moet ik het doen met de hulp van mijn man en vader, maar heb er wel moeite mee hoor.
Life is wonderful, coffee, two sugar and my little fjordhorse Totibull 
<-speciale editie van mijn onderschrift 
<-speciale editie van mijn onderschrift Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
Eigenlijk gewoon niet.
Ik heb de paarden bij mij thuis staan, wij wonen buitenaf.
Dat betekend dus dat als ik eens mijn handen vrij heb voor de paarden, dat ik dan dus heel vaak iets ga doen waar ik
eigenlijk de kinderen niet bij kan hebben zoals grasmaaien, onkruid spuiten etc. En nee, in de winter hoeft dat natuurlijk niet, maarrr dan is het bij
ons ook weer niet ideaal om te rijden. De rest van de tijd lopen de kinderen rond om me heen (onze Iris zit dan nog in de wandelwagen, maar ook die
hoef je daar geen uur in vast te knopen en stil te zetten) en gaan ze wel lekker mee de paarden binnen zetten, stallen doen, hond uitlaten etc etc.
Maar rijden/longeren of iets dergelijks zit er hier gewoon niet in. Misschien 1 keer per week, maar dan heb ik er vaak weinig zin in. (erg he!).
Maar ach, de jongens lopen samen op de wei en ik heb niet het idee dat Kobus nou iets mist. Ze krijgen hun verzorging uiteraard wel gewoon, maar ik rij niet/nauwelijks.
Tip voor de winkel: negeer het krijsen. jammer dan. hier krijsen er zoveel in de winkelwagentjes, iedere ouder heeft dat wel eens meegemaakt en zal waarschijnlijk nog tegen je zeggen: "ze zijn ook allemaal hetzelfde he!". Als je net doet of het je geen PIEP interesseert, houdt hij er het snelst mee op.
Niet gaan paaien met worst of koekjes, gewoon laten zitten. Dat is ook voor hem het duidelijkst, ook al is hij nog maar kort bij jullie. Jij blijft in beeld, je schenkt alleen geen aandacht aan het negatieve gedrag. Dan hoeft boodschappen doen ook geen 1,5 uur te duren. Jij bent de mama he! Uiteindelijk hoeft hij zich alleen maar aan te passen. Ik snap wel dat het voor jullie wat anders is dan anders, maar uiteindelijk werkt het wel hetzelfde.
Duidelijke grenzen en consequent!
Als hij oud genoeg is om je te begrijpen en mee te lopen/bij je te blijven doe ik het net zo als Gerritje:
Vince helpt mij nu met boodschappen doen, zoekt de toetjes, koekjes en yoghi etc. Houdt hem bij mij en zorgt ervoor dat hij het leuk vindt om mee boodschappen te gaan doen.
Ik heb de paarden bij mij thuis staan, wij wonen buitenaf.
Dat betekend dus dat als ik eens mijn handen vrij heb voor de paarden, dat ik dan dus heel vaak iets ga doen waar ik
eigenlijk de kinderen niet bij kan hebben zoals grasmaaien, onkruid spuiten etc. En nee, in de winter hoeft dat natuurlijk niet, maarrr dan is het bij
ons ook weer niet ideaal om te rijden. De rest van de tijd lopen de kinderen rond om me heen (onze Iris zit dan nog in de wandelwagen, maar ook die
hoef je daar geen uur in vast te knopen en stil te zetten) en gaan ze wel lekker mee de paarden binnen zetten, stallen doen, hond uitlaten etc etc.
Maar rijden/longeren of iets dergelijks zit er hier gewoon niet in. Misschien 1 keer per week, maar dan heb ik er vaak weinig zin in. (erg he!).
Maar ach, de jongens lopen samen op de wei en ik heb niet het idee dat Kobus nou iets mist. Ze krijgen hun verzorging uiteraard wel gewoon, maar ik rij niet/nauwelijks.
Tip voor de winkel: negeer het krijsen. jammer dan. hier krijsen er zoveel in de winkelwagentjes, iedere ouder heeft dat wel eens meegemaakt en zal waarschijnlijk nog tegen je zeggen: "ze zijn ook allemaal hetzelfde he!". Als je net doet of het je geen PIEP interesseert, houdt hij er het snelst mee op.
Niet gaan paaien met worst of koekjes, gewoon laten zitten. Dat is ook voor hem het duidelijkst, ook al is hij nog maar kort bij jullie. Jij blijft in beeld, je schenkt alleen geen aandacht aan het negatieve gedrag. Dan hoeft boodschappen doen ook geen 1,5 uur te duren. Jij bent de mama he! Uiteindelijk hoeft hij zich alleen maar aan te passen. Ik snap wel dat het voor jullie wat anders is dan anders, maar uiteindelijk werkt het wel hetzelfde.
Duidelijke grenzen en consequent!
Als hij oud genoeg is om je te begrijpen en mee te lopen/bij je te blijven doe ik het net zo als Gerritje:
Vince helpt mij nu met boodschappen doen, zoekt de toetjes, koekjes en yoghi etc. Houdt hem bij mij en zorgt ervoor dat hij het leuk vindt om mee boodschappen te gaan doen.
Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
fjordido schreef:dat is een luxe positie zeg!truus1970 schreef:is toch fijn dat wij beiden partimers zijn, en dus er eigenlijk altijd iemand thuis is, sowieso na schooltijd. Het bleek nadat wij gestopt waren met de bso, de jongste het er helemaal niet leuk vondt en voor ons oudste is er geen opvang mogelijk. Dus erg fijn zo.
Dat besef ik ook heel goed hoor. ik hoop dat we het zo nog lang kunnen doen. Al is dit ons wel min of meer opgedrongen om het zo te doen, want breed hebben we het niet zo, maar voor de oudste is er geen opvang en alleen thuiskomen en blijven is voor hem ook geen optie. Niet geheel vrije keus, maar wel erg fijn.
Rai meis, je was een kanjer die ons veel te vroeg heeft moeten verlaten. t ga je goed op de eeuwige velden.
Bink, veel plezier bij je nieuwe mens. Dat je lekker veel kilometers mag maken.
Nu paardloos.
Bink, veel plezier bij je nieuwe mens. Dat je lekker veel kilometers mag maken.
Nu paardloos.
-
annetteinka
- Berichten: 24
- Lid geworden op: zo 10 jul 2011, 23:47
Re: Hoe doen jullie dat, jonge kinderen in combie met je paa
Wow respect hoor! Zo'n kleine adopteren, je hart voor hem openen en gelijk stress voor operatie e.d. op je nemen! Ik heb 2 meiden op de wereld gezet en heb pas op latere leeftijd een fjord aangeschaft. Het blijft moeizaam tijd over te houden voor jezelf. Ben me ook voortdurend aan het wegcijferen. Dat is iets wat je meestal doet als ouders maar jij moet het maar in een klap kunnen opbrengen! Dit is niet makkelijk. Je moet het denk ik tijd gunnen en er vertrouwen in houden dat er een rustiger periode komt. Dan kun jij ook regelmatig je eigen tijd innemen. Dat is sowieso belangrijk. Ik heb het nu eerder een beetje andersom, ik moet voortdurend met de meiden mee naar ons paard. Dan zijn zij vooral bezig met het paard en 'hang' ik er wat bij 
In elk geval respect voor jullie en vertrouw er op dat het binnenkort beter gaat. Kinderen zijn gevoelige wezentjes en in rustige omgeving komen ze wel weer snel tot rust. Sterkte
In elk geval respect voor jullie en vertrouw er op dat het binnenkort beter gaat. Kinderen zijn gevoelige wezentjes en in rustige omgeving komen ze wel weer snel tot rust. Sterkte