Daar was ik weer :D
Geplaatst: wo 24 apr 2013, 14:45
Hoi allemaal 
,
Sommigen van jullie volg ik nog dagelijks via FB dus die weten er van...anderen ken ik geloof ik nog niet..dus stel me gewoon opnieuw aan jullie voor!
Naam: Petra
Bouwjaar: 1978
Huwelijkse staat: gehuwd met Patrick uit bouwjaar 1977
Kids: Jin geboren 2009 in China, papa en mama van mogen worden in 2011
Tim, nog maar vers terug uit China en ik werd zwanger van Tim, geboren 2012
Dieren: 2 mopseflopsen Stamper en Sprokkel, en een Beagle, Cody.
Paarden:
Mijn eerste paardje was een shetje toen ik 6 jaar was (stond bij mijn opa), kreng, beet en sloeg en je kon er eigenlijk niets mee. Toen kreeg ik een new forester, Melany.
Melany stond de eerste jaren ook bij mijn opa, maar gelukkig verhuisden mijn ouders naar een vrijstaand huisje buiten het dorp en kon ik Melany naar ons toehalen. Melany heb ik in totaal 17 jaar gehad. Ze werd dampig rond haar 18e en kreeg hartproblemen maar is op haar 28e pas ingeslapen omdat ze vast was komen te liggen met haar hoeven onder de boxdeur en zichzelf had geprobeerd los te trekken. Gevolg, een fikse diepe wond in de kroonrand. Na een paar weken elke dag de va op de stoep besloten haar te laten gaan......
mooie leeftijd bereikt..maar wel je meisje wat je los moet laten.
Toen ik Melany nog had kwam daar uiteraard nog een paard bij omdat ze anders alleen zou staan. Dat werd Mandel M101. Hem heb ik gekocht van Corette die hem had gekregen van de fokster uit Melissant (uit mijn hoofd) omdat ze altijd voor de merrie gezorgd had.
Mandel was mijn alles. Mijn maatje, mijn soulmate, mijn lifeline, mijn steun en toeverlaat. Ik kocht hem op 3 jarige leeftijd toen was ik 15 jaar.
We hebben Strao ritten gereden hier op het eiland, we hebben mee gereden met de ritten van de koudbloedvereniging hier op het eiland Schouwenduiveland, we zijn naar de keuring geweest, ik had elke week les met hem, en heb werkelijk waar echt honderden km op hem gereden. Ik reed elke dag, meestal buiten. Hij was t die me op de been hield tijdens minder fijne momenten in mijn leven. Mijn alles gewoon.
Toen Mandel een paar jaar bij me was heb ik Ukolda erbij gekocht. Het ging slecht met Melany en ik wilde voordat zij zou komen te overlijden wel een paardje erbij hebben. Dacht eerst aan een shet maar dacht aan een fjord heb ik meer. Dus in 1999 kocht ik Ukolda erbij.
Op dat moment had ik Melany Mandel en Ukolda.
Na dik 10 jaar zette mijn toenmalige vriend me op straat en moest ik terug naar mijn ouders, slik..maar wat vervelende was, ik kon geen drie paarden meer betalen omdat ik zelf een huisje gekocht had. Wat ik dus alleen betalen moest.
Uk en Mandel gingen op MP met pijn in mijn hart..en het was zo, de eerste die weg ging, de andere mocht blijven....
Uk was nog altijd onbeleerd omdat mijn gevoel en tijd gewoon in Mandel ging zitten. Melany en Ukolda verzorgde ik wel natuurlijk, maar tijd en energie om Ukolda in te rijden had ik toen gewoon niet omdat Mandel voor ging. Ukolda was inmiddels 5 jaar.
Mandel werd verkocht naar Maureen, die jullie ook kennen...hartverscheurend verdriet had k toen. Mijn Maatje, mijn alles weg!!!! Het paard waar ik voor leefde, weg....gewoon een deel van me weg....
Een poosje later kwam ook Melany ten val en die werd ingeslapen, nou ik had t niet meer. En Mandel weg, relatie uit, en ook nog Melany die ingeslapen werd.
Toen hebben we als maatje voor Ukolda, Swieber de shet gekocht.
Mijn leven kabbelde verder, ben Ukolda mbv prof gaan inrijden en kwam erachter dat ook zij wel een leukerd was. Alleen die klik als die ik met Mandel ervaarde had ik niet.
Ik kwam Patrick tegen en ben in Limburg gaan wonen, Uk is meeverhuisd naar Limburg, en voor Swieber kochten we Sammie als maatje.
Ukolda op pensionstal en op een goeie dag zag ik dat Mandel op MP te koop stond. Hij was van Maureen naar , ben haar naam even kwijt ...martina geloof ik.
In een emotionele bui heb ik Mandel opgehaald en mee genomen naar Limburg. Toen had ik hem eindelijk weer bij me, terug!! Maar 2 paarden op pension was duur. Ging nog wel, maar wij waren inmiddels met IVF bezig en paar miskramen verder en moesten het zelf gaan bekostigen de medische behandelingen.......dus weer moest ik ze te koop zetten en kijken wie er het eerst verkocht zou worden, de laatste mocht blijven....
Mandel werd verkocht........tranen met tuiten.....mijn maatje ging weer......en ik heb hem maar kort gehad toen en heel veel lelijke berichten gehad van mensen die kwaad waren hierom..maar geloof me.......ik had er vreselijk innerlijke pijn van. Niemand die in de toekomst kon kijken en niemand die kon voorspellen dat wij die behandelingen opnieuw nodig zouden hebben en krap kwamen te zitten.
Hij ging naar Diana in Friesland/groningen. Helaas kreeg zij kanker en Mandel werd verkocht naar Duitsland. Daar ging hij op een soort vakantiepark de kindertjes vermaken.
Inmiddels waren wij terug verhuist naar zeeland.
Een adoptie procedure opgestart, die ons ons kapitaal heeft gekost....en heeeeeeeel stom een huis gekocht..terwijl ons huis nog niet verkocht was in limburg.
Mezelf laten overhalen Ukolda te verkopen omdat we er A. te weinig geld voor hadden ivm adoptie en de medicshe behandelingen in Gent die we gewoon door lieten gaan en zelf moesten betalen en B. door allebei die dingen weinig tijd over had, maar daar kreeg ik na de keuring al zo n spijt van...(verkoop keuring), maar kon ik niet meer terug draaien voor mezelf...Petra was er al zo blij mee...
Ik had al zolang paarden, dat is gewoon een stukje van mezelf. Ukolda weg, Mandel weg, alleen Swieber en Sammie die inmiddels geadopteerd zijn door mijn ouders op financieel gebied.
Kocht ik Gandhi van Evelien. Prachtig dier. Heb ik echt van genoten, maar nog altijd miste dat gevoel wat ik wel bij en met Mandel heb.
Helaas werd het hooi duurder en duurder, ook het stro, waren we inmiddels vreselijk trotse ouders geworden van Jin uit China en Tim uit mijn buik....hebben we 2 hypotheken en moest ik Gandhi wel gaan verkopen.....geld...
Gandhi staat nu weer op stal bij Evelien.
Inmiddels een paar jaar geleden heeft Corette van wie ik Mandel ooit gekocht had, Mandel opgespoort via mij en terug gehaald naar nederland, naar haarzelf, omdat haar vader zo gek op Mandel was (kwam altijd bij mij nog langs om hem te knuffelen) omdat hij kanker had en niet lang meer te leven had.
Mandel is bij de dochter van haar vriend op een pensionstal terecht gekomen en zij heeft er heel veel leuke dingen mee gedaan en plezier van beleeft (tot een maand geleden)...
Corette nam contact met me op. We hebben altijd contact gehouden en toen Mandel daar stond ben ik vaak even gaan knuffelen op de dijk (hij stond een paar maanden per jaar bij haar aan huis, de andere maanden bij de dochter van haar vriend op pension).
Ze mailde me een poosje terug dat het niet zo super met Mandeltje ging. Hij was erg ingevallen en was wat zuur geworden, hij was gaan bijten op de pensionstal. Ze heeft hem opgehaald en mee naar haar huis genomen, waar hij direct weer pretoogjes kreeg en weer bij trok qua gewicht.
Alleen Mandel is 21 jaar. Ze vond dat het klaar was met het gezeul en gereis van MAndel. Mandel heeft het verdiend om rustig aan te gaan doen. Zij raakt alleen haar wei aan huis kwijt en heeft nog meerdere paarden. Ook heeft ze een fulltime baan en een dochter die fanatiek wedstrijden rijdt........
.....en ik.....ik miste mijn Maatje, mijn alles, nog altijd...heb weer meer tijd nu Tim wat ouder is en Jin naar school gaat. Financieel zijn we een eind omhoog weten te krabbelen, maar nog niet zo dat ik zeg ik ga een eigen paard aanschaffen...heb een wei en een uitloop en een lege box over...
OF IK VOOR MANDEL WIL ZORGEN.....want ze zegt wat jij en Mandel samen hebben is gewoon heel bijzonder, (zij heeft dat met haar andere paard) en heel uniek. Ze zocht een plek een plaats waar iemand voor hem zorgde die goed voor hem is......en nou ja....die heeft ze gevonden
Sinds een week staat Mandel bij mij in de wei, en weet je dat gevoel is nog intenser dan ooit...wat hou ik van dat paard. Ik denk oook dat ik al die jaren op zoek ben geweest naar dat gelijke gevoel als wat ik met Mandel had en heb.
Hoe gelukkig kan je zijn????
Onze diepste wens is in vervulling gegaan met de komst van Jin en Tim, en nu is ook Mandel weer terug in mijn leven........
Dankbaar en zo gelukkig ben ik weer hier te vinden op dit forum..
Heb ene berg vragen mbt Mandels fysieke conditie, en tot hoe die drie het in de wei doen...dat komt nog...
Nu eerst Jin even grondig reinigen, die heeft geholpen Mandel te verzorgen net!!
Zo, was een lang verhaal, maar wilde het even kwijt!!!
,Sommigen van jullie volg ik nog dagelijks via FB dus die weten er van...anderen ken ik geloof ik nog niet..dus stel me gewoon opnieuw aan jullie voor!
Naam: Petra
Bouwjaar: 1978
Huwelijkse staat: gehuwd met Patrick uit bouwjaar 1977
Kids: Jin geboren 2009 in China, papa en mama van mogen worden in 2011
Tim, nog maar vers terug uit China en ik werd zwanger van Tim, geboren 2012
Dieren: 2 mopseflopsen Stamper en Sprokkel, en een Beagle, Cody.
Paarden:
Mijn eerste paardje was een shetje toen ik 6 jaar was (stond bij mijn opa), kreng, beet en sloeg en je kon er eigenlijk niets mee. Toen kreeg ik een new forester, Melany.
Melany stond de eerste jaren ook bij mijn opa, maar gelukkig verhuisden mijn ouders naar een vrijstaand huisje buiten het dorp en kon ik Melany naar ons toehalen. Melany heb ik in totaal 17 jaar gehad. Ze werd dampig rond haar 18e en kreeg hartproblemen maar is op haar 28e pas ingeslapen omdat ze vast was komen te liggen met haar hoeven onder de boxdeur en zichzelf had geprobeerd los te trekken. Gevolg, een fikse diepe wond in de kroonrand. Na een paar weken elke dag de va op de stoep besloten haar te laten gaan......
mooie leeftijd bereikt..maar wel je meisje wat je los moet laten.Toen ik Melany nog had kwam daar uiteraard nog een paard bij omdat ze anders alleen zou staan. Dat werd Mandel M101. Hem heb ik gekocht van Corette die hem had gekregen van de fokster uit Melissant (uit mijn hoofd) omdat ze altijd voor de merrie gezorgd had.
Mandel was mijn alles. Mijn maatje, mijn soulmate, mijn lifeline, mijn steun en toeverlaat. Ik kocht hem op 3 jarige leeftijd toen was ik 15 jaar.
We hebben Strao ritten gereden hier op het eiland, we hebben mee gereden met de ritten van de koudbloedvereniging hier op het eiland Schouwenduiveland, we zijn naar de keuring geweest, ik had elke week les met hem, en heb werkelijk waar echt honderden km op hem gereden. Ik reed elke dag, meestal buiten. Hij was t die me op de been hield tijdens minder fijne momenten in mijn leven. Mijn alles gewoon.
Toen Mandel een paar jaar bij me was heb ik Ukolda erbij gekocht. Het ging slecht met Melany en ik wilde voordat zij zou komen te overlijden wel een paardje erbij hebben. Dacht eerst aan een shet maar dacht aan een fjord heb ik meer. Dus in 1999 kocht ik Ukolda erbij.
Op dat moment had ik Melany Mandel en Ukolda.
Na dik 10 jaar zette mijn toenmalige vriend me op straat en moest ik terug naar mijn ouders, slik..maar wat vervelende was, ik kon geen drie paarden meer betalen omdat ik zelf een huisje gekocht had. Wat ik dus alleen betalen moest.
Uk en Mandel gingen op MP met pijn in mijn hart..en het was zo, de eerste die weg ging, de andere mocht blijven....
Uk was nog altijd onbeleerd omdat mijn gevoel en tijd gewoon in Mandel ging zitten. Melany en Ukolda verzorgde ik wel natuurlijk, maar tijd en energie om Ukolda in te rijden had ik toen gewoon niet omdat Mandel voor ging. Ukolda was inmiddels 5 jaar.
Mandel werd verkocht naar Maureen, die jullie ook kennen...hartverscheurend verdriet had k toen. Mijn Maatje, mijn alles weg!!!! Het paard waar ik voor leefde, weg....gewoon een deel van me weg....
Een poosje later kwam ook Melany ten val en die werd ingeslapen, nou ik had t niet meer. En Mandel weg, relatie uit, en ook nog Melany die ingeslapen werd.
Toen hebben we als maatje voor Ukolda, Swieber de shet gekocht.
Mijn leven kabbelde verder, ben Ukolda mbv prof gaan inrijden en kwam erachter dat ook zij wel een leukerd was. Alleen die klik als die ik met Mandel ervaarde had ik niet.
Ik kwam Patrick tegen en ben in Limburg gaan wonen, Uk is meeverhuisd naar Limburg, en voor Swieber kochten we Sammie als maatje.
Ukolda op pensionstal en op een goeie dag zag ik dat Mandel op MP te koop stond. Hij was van Maureen naar , ben haar naam even kwijt ...martina geloof ik.
In een emotionele bui heb ik Mandel opgehaald en mee genomen naar Limburg. Toen had ik hem eindelijk weer bij me, terug!! Maar 2 paarden op pension was duur. Ging nog wel, maar wij waren inmiddels met IVF bezig en paar miskramen verder en moesten het zelf gaan bekostigen de medische behandelingen.......dus weer moest ik ze te koop zetten en kijken wie er het eerst verkocht zou worden, de laatste mocht blijven....
Mandel werd verkocht........tranen met tuiten.....mijn maatje ging weer......en ik heb hem maar kort gehad toen en heel veel lelijke berichten gehad van mensen die kwaad waren hierom..maar geloof me.......ik had er vreselijk innerlijke pijn van. Niemand die in de toekomst kon kijken en niemand die kon voorspellen dat wij die behandelingen opnieuw nodig zouden hebben en krap kwamen te zitten.
Hij ging naar Diana in Friesland/groningen. Helaas kreeg zij kanker en Mandel werd verkocht naar Duitsland. Daar ging hij op een soort vakantiepark de kindertjes vermaken.
Inmiddels waren wij terug verhuist naar zeeland.
Een adoptie procedure opgestart, die ons ons kapitaal heeft gekost....en heeeeeeeel stom een huis gekocht..terwijl ons huis nog niet verkocht was in limburg.
Mezelf laten overhalen Ukolda te verkopen omdat we er A. te weinig geld voor hadden ivm adoptie en de medicshe behandelingen in Gent die we gewoon door lieten gaan en zelf moesten betalen en B. door allebei die dingen weinig tijd over had, maar daar kreeg ik na de keuring al zo n spijt van...(verkoop keuring), maar kon ik niet meer terug draaien voor mezelf...Petra was er al zo blij mee...
Ik had al zolang paarden, dat is gewoon een stukje van mezelf. Ukolda weg, Mandel weg, alleen Swieber en Sammie die inmiddels geadopteerd zijn door mijn ouders op financieel gebied.
Kocht ik Gandhi van Evelien. Prachtig dier. Heb ik echt van genoten, maar nog altijd miste dat gevoel wat ik wel bij en met Mandel heb.
Helaas werd het hooi duurder en duurder, ook het stro, waren we inmiddels vreselijk trotse ouders geworden van Jin uit China en Tim uit mijn buik....hebben we 2 hypotheken en moest ik Gandhi wel gaan verkopen.....geld...
Gandhi staat nu weer op stal bij Evelien.
Inmiddels een paar jaar geleden heeft Corette van wie ik Mandel ooit gekocht had, Mandel opgespoort via mij en terug gehaald naar nederland, naar haarzelf, omdat haar vader zo gek op Mandel was (kwam altijd bij mij nog langs om hem te knuffelen) omdat hij kanker had en niet lang meer te leven had.
Mandel is bij de dochter van haar vriend op een pensionstal terecht gekomen en zij heeft er heel veel leuke dingen mee gedaan en plezier van beleeft (tot een maand geleden)...
Corette nam contact met me op. We hebben altijd contact gehouden en toen Mandel daar stond ben ik vaak even gaan knuffelen op de dijk (hij stond een paar maanden per jaar bij haar aan huis, de andere maanden bij de dochter van haar vriend op pension).
Ze mailde me een poosje terug dat het niet zo super met Mandeltje ging. Hij was erg ingevallen en was wat zuur geworden, hij was gaan bijten op de pensionstal. Ze heeft hem opgehaald en mee naar haar huis genomen, waar hij direct weer pretoogjes kreeg en weer bij trok qua gewicht.
Alleen Mandel is 21 jaar. Ze vond dat het klaar was met het gezeul en gereis van MAndel. Mandel heeft het verdiend om rustig aan te gaan doen. Zij raakt alleen haar wei aan huis kwijt en heeft nog meerdere paarden. Ook heeft ze een fulltime baan en een dochter die fanatiek wedstrijden rijdt........
.....en ik.....ik miste mijn Maatje, mijn alles, nog altijd...heb weer meer tijd nu Tim wat ouder is en Jin naar school gaat. Financieel zijn we een eind omhoog weten te krabbelen, maar nog niet zo dat ik zeg ik ga een eigen paard aanschaffen...heb een wei en een uitloop en een lege box over...
OF IK VOOR MANDEL WIL ZORGEN.....want ze zegt wat jij en Mandel samen hebben is gewoon heel bijzonder, (zij heeft dat met haar andere paard) en heel uniek. Ze zocht een plek een plaats waar iemand voor hem zorgde die goed voor hem is......en nou ja....die heeft ze gevonden
Sinds een week staat Mandel bij mij in de wei, en weet je dat gevoel is nog intenser dan ooit...wat hou ik van dat paard. Ik denk oook dat ik al die jaren op zoek ben geweest naar dat gelijke gevoel als wat ik met Mandel had en heb.
Hoe gelukkig kan je zijn????
Onze diepste wens is in vervulling gegaan met de komst van Jin en Tim, en nu is ook Mandel weer terug in mijn leven........
Dankbaar en zo gelukkig ben ik weer hier te vinden op dit forum..
Heb ene berg vragen mbt Mandels fysieke conditie, en tot hoe die drie het in de wei doen...dat komt nog...
Nu eerst Jin even grondig reinigen, die heeft geholpen Mandel te verzorgen net!!
Zo, was een lang verhaal, maar wilde het even kwijt!!!
dus stonden saampjes bij ons op stal. (Begonnen met Melany, Mandel volgde een aantal jaren later, en weer later Ukolda, dus zij overlapten elkaar)
