Na ruim elf hele leuke jaren moet ik nu toch echt de handoek met Imka in de ring gaan gooien
. 12 juni 1999 was de dag dat ze eindelijk naar me toe kwam, een week eerder had ik haar gekocht bij de Wildkamp in Wijk bij Duurstede. We hebben samen veel mee gemaakt... De eerste de beste rit op Imka ging ik meteen aan de kletter. Na zes jaar had ik eindelijk mijn vertrouwen in haar gevonden.
Ik had haar een half jaar toen ze bevangen werd. Iets waar ik vanaf het begin wel bang voor was toen ik een fjord kocht aangezien ze op de stal waar ik stond ook een bevangen fjord had.
Daarna hebben we nog te kampen gehad met peesblessure's en een aantal keer dat de dierenartsen het niet meer zagen zitten met haar en mij het advies gaven om haar te laten inslapen.
Dit heb ik echter nooit gedaan geen haar op mn hoofd die daar over dacht. Als we ooit nog konden rijden was het mooi meegenomen en zo niet dan niet!
De laatste peesblessure was een jaar of vier terug, ook toen werd me weer aangerade om haar in te laten slapen. Tranen met tuiten terug naar stal waar net een hoefsmid bezig was met een ander paard. En die vroeg of hij mocht proberen om haar weer op de been te krijgen. En dit lukte
Oke geen bak werk meer maar wel veel buitenritjes.Toen werd ze dampig... Weer een tegenslag maar ondanks dat we flink terug moesten met onze heerlijke ritjes en dat omzetten naar over het algemeen stapritjes genoten we nog steeds flink van elkaar. Maar nu moeten we toch echt de handoek in de ring gaan gooien. Imka is in de loop der jaren steeds wel gevoelig gebleven voor hoefbevangenheid. Dr hoefbeentje was al wat gekanteld en ze heeft altijd slechte hoeven gehad. Maar nu begint dat echt tegen haar te werken.
Ze loopt op een hele rare manier is te zien aan het slijten van de ijzers. Hierdoor doen we dan ook maar vier weken met een stel nieuwe ijzers. En aangezien dr hoeven niks groeien nog geen milimeter en hij constand dicht bij de ouwe nagelgaten moet nagelen brokkelen dr hoefjes nu ook nog eens onder dr lichaam vandaan.
Ik heb altijd gehandeld in het belang van Imka en in overleg met de hoefsmid hebben we besloten om te stoppen met werken en Imka van dr oude dag te gaan laten genieten.
Voor me zelf maakte ik het eigenlijk wat mooier als het was. Imka staat nu op zooltjes met siliconen en omdat de hoefsmid het aardig bracht (hij is nogal wel eens streng tegen mij heb ik nodig) had ik zoiets van nou ja jammer. Dees zette me wel met beide benen op de grond! Het is nogal niet wat om zo van de een op andere dag niet meer te mogen rijden! Maar het is in belang van Imka!
Imka dr hoefjes groeien naar voren ipv recht naar beneden, als ze al groeien
Over vier weken word ik geopereerd, ik had nog zo graag wat ritjes met haar willen maken. Lekker uitwaaien lekker samen zijn en leuke dingen doen. Ik mag nu alleen nog maar wandelen, ik zei ook ja dat zeg je leuk tegen twee kneuzen bij elkaar Imka kan niet meer rijden en ik kan niet wandelen.Het laten genieten van het weiland gaat ook moeilijk worden aangezien ze zo gevoelig is voor bevangenheid bah bah bah!
Misschien zit er ooit nog wel een stapritje in als we dr hoefjes weer wat beter krijgen. Maar ik ga er maar vanuit dat Imka vanaf 13 oktober 2010 officieel met pensioen is
Ik heb altijd gezegt dat Imka gewoon bij mij blijft en dat gaat ook gewoon gebeuren. Daar is ze me veel te dierbaar voor!
Mn moeder zei ook " nou ja het zat er een keer aan te komen, nu kan ze lekker van dr ouwe dag gaan genieten en moet je wachten tot Emy wat kan gaan doen"
Dus vanaf nu gaan we ons daar maar op storten op Emy iets kan gaan doen en Imka het zo goed mogelijk te maken met haar zere hoefjes
En ondanks dat ze met haar longen niet heel veel lucht had om te sprinten nam ze nog regelmatig een sprint met me als ik even niet oplette. Ook met de kar die ik laatst helemaal opgeknapt heb liep ze de sterren van de hemel oren erop en gaan! 