FjordenWereld.nl

Als ik naar buiten kijk door het raam zie ik een wit wonderland..
In gedachten denk ik terug .. 7 jaar geleden… net 5 jaar was je.
Pubertje ten top en stilstaan voor een mooie sneeuwfoto had je niet zoveel zin in..
Herinner me nog goed dat ik honderden meters achter je aan heb gelopen in mijn klompen door de sneeuw.
Steeds als ik er bijna was deed je weer een paar passen naar voren.. ja dat ben jij, grapjas ten top..

Denkend aan jou als grapjas komen er steeds meer van die herinneringen naar boven..
Zo heb ik je samen mijn zus een keer tussen de vers gepotte bloemen vandaan kunnen halen..
Heb ik je honderden meters op de rug van Milmar achterna gereden omdat je liever over het veld gallopeerde dan jezelf te laten pakken..
En ach ja.. die keer op het grote concours Marienweide.. Eigenlijk wilde ik daar helemaal starten omdat het nogal kakvolk is..
Maar toch gegaan.. en wat deed jij… je brak los met je zadel op je rug en scheurde in volle galop daar over het terrein..
En ga dan daarna maar eens vertellen dat jij het niet was als je de enige fjord op het terrein bent
Om het dan maar niet over de tientallen keren te hebben dat ik met je stuurloos over de velden vloog .. met of zonder zadel dat maakte jou niet uit..
Als je er zin in had dan vloog je over het veld en kon ik prettig meeliften..
Maar al die keren zorgde je er toch voor dat ik weer veilig thuis kwam

Ik mis je grapjes..
Niet een beetje maar echt heel erg..
Ik mis het in deze dagen om je omgegooide waterbak al vloekend weer terug in de hoek te plaatsen en naar jou onschuldige koppie te kijken.
Ik mis het zomaar even op je rug springen omdat ik het zo koud heb en mijn lijf even aan het jouwe wil warmen..
Zelfs de blaren op mijn vingers van het knippe van die vreselijke manenkam mis ik..

Af en toe vraag ik me nog weleens af waarom ik je toch niet gewoon thuis gehouden heb..
Maar dan denk ik terug aan dingen die ik wellicht wel het meest mis…
Je heerschap, meester zijn, je vrolijke koppie en je vrolijkheid die je uit het werk haalde…
Dan weet ik het weer.. dat mistte jij toen je bij mij was..

Lief mannetje.. als het missen nou iets minder wordt kom ik je echt weer eens opzoeken .. maar nu zou ik willen dat ik het zou missen om jou te missen…



Zo... en nu weer klaar met dat gemuts...

Begrijp zo goed wat je voelt

snap goed dat je hem mist. Even van je afschrijven...

Oh Kelly, mooi geschreven. De tranen staan in mijn ogen. Mss ook omdat het zo herkenbaar is...

Mooi geschreven idd!

Knap dat je het nog steeds volhoudt. Nan had alweer hier op stal gestaan, sterker nog die gaat bij mij haar oude dag beleven

maar goed je hebt de keuze zelf gemaakt en hebt het geluk dat je hem nog op KUNT zoeken! Helaas zijn er veel mensen die dat niet meer kunnen.

Joyce daar ben ik me ook zeer zeker van bewust hoor
Maar dat wil toch niet zeggen dat ik hem niet missen mag?

Alsi k hem nu terug haal is dat puur voor mijn eigen gewin, niet voor dat van Taco, dat valt bij mij onder de noemer egoïstisch.

Natuurlijk mag je hem missen. Ook ik snap heel goed hoe je je voelt, toen Ros vijf was heb ik de keuze gemaakt dat het bij mij niet meer ging vanwege zijn eczeem en toen heeft hij een aantal jaren in Friesland gestaan onder een zelfde soort constructie zoals Taco op zijn plekje staat. Ik ben in die jaren slechts twee keer bij hem geweest, god wat heb ik die knol gemist, ik vond het verschrikkelijk moeilijk om hem daar te zien. In mijn hoofd hoorde hij immers bij mij .
Nu is hij inmiddels alweer een aantal jaar terug en nu blijft hij tot hij dood gaat.

tuurlijk mag je hem missen maar ik denk zomaar dat als sommige mensen dit lezen waarvan hun paardje overleden is, dat die wel zoiets hebben van: maar hij is er nog!

En wb egoisme... t ligt eraan waar je voor kiest idd. Ik zou persoonlijk mijn eisen qua rijden aanpassen zodat ik mijn paard gelukkig kan maken, maar dat is persoonlijk en we zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde.

kan het me goed voorstellen Kelly.
en ik mag toch hopen dat er voor ieders gemis en verdriet plaats is hier op het forum!
de een z'n verdriet maakt het van andere toch niet meer of minder,kom op.

dat hij op zo'n mooi plekje terecht is gekomen, is een hele grote troost,maar dat maakt het gemis af en toe niet minder

Goh, ik vroeg me toevallig van de week af hoe het toch met Taco zou zijn. Ik kan me heel goed voorstellen hoor Kelly dat je hem mist! Ga je hem regelmatig opzoeken en lijkt hij gelukkig op zijn nieuwe plekje?

Geen woorden voor.

JoyceNan schreef:tuurlijk mag je hem missen maar ik denk zomaar dat als sommige mensen dit lezen waarvan hun paardje overleden is, dat die wel zoiets hebben van: maar hij is er nog!

En wb egoisme... t ligt eraan waar je voor kiest idd. Ik zou persoonlijk mijn eisen qua rijden aanpassen zodat ik mijn paard gelukkig kan maken, maar dat is persoonlijk en we zijn nu eenmaal niet allemaal hetzelfde.

Dan merk ik nu dus dat jij mijn berichten nooit goed hebt gelezen.
Als het me om het rijden te doen was dan had ik nu natuurlijk ook nooit Adorno gekocht

WBT het verdriet van andere mensen.. ik zeg volgens mij met mijn bericht niet dat die dingen niet erg(er) zijn?

Bedankt Heleen..

knuf kelly!

hoe gaat het met hem, weet je dat?

Tamara schreef:knuf kelly!

hoe gaat het met hem, weet je dat?

Het gaat heel goed met hem.

Heb recent Aletta nog gesproken en ze zijn nog steeds erg blij met hem en hij heeft het super naar zijn zin
Manen zijn inmiddels omgevallen

ow, dat vraagt wel om een foto!

Ik vind dat je een goede keuze heb gemaakt hij is daar toch goed op zijn plek en krijgt heel veel aandacht dus Kelly kom op meid ik heb er bewondering voor dat je Taco daar heen hebt gebracht

Je hebt het mooi verwoord wat je echt voelt....
sterkte!

De rillingen lopen me over de rug, wat heb je het mooi verwoord!

Lieve Kelly,

Kan alleen maar zeggen....

Sandra

Gelukkig heeft Taco een super logeer adres, maar snap wel dat je je geheel eigen grapjas mist.

Zoveel samen geleerd en gedaan en meegemaakt.....