Lynda is ook een ware houdini. Zo kruipt ze onder de bakrand en de wiede afzetting door.
Hoofd omloog, knietjes op de grond en kruipen maar! of je stapt er tussen door. hoofd omlaag ene voorbeen erover heen, andere voorbeen even bukken en dan voorzichtig die achterbenen! hups. loop vervolgens heeel sneaky door de tuin van de stalbaas naar een beter stukje groen..
Ze heeft het zelfs eens gepresteerd dit foefje 3x op 1 dag uit te halen!

liep ze lekker in de berm te grazen langs de weg (landweg) bij stal. werd de pony teruggebracht door een oplettende fietser. Even later zag de stalbaas haar zelf weer buiten lopen! ??? ok. pony nog eens terug gezet. om haar 's avonds terug te krijgen van een automobilist...

oooooooooh.
Gelukkig hebben we haar later betrapt en wisten we waar we de bak aan moesten passen...
Ook ging ik laatst met een vriendin meedoen aan de northen trail ride. We moesten een routebeschrijving volgen door het Drents Friese Wold. daar waren ook heel wat smalle kronkelpaadjes en heuveltjes.
De arabier ging voorop en nam die heuveltjes heeel precies. stapje voor stapje, op je achterhand leunen beetje doorzakken in de achterhand. Dus mijn vriendin zegt: ïk vind dat zo gaaf als die paarden zo meedenken en zo voorzichtig met je omgaan"
Nou vervolgens kwamen Lynda en ik het heuveltje af... Lynda gooide zichzelf en mij gewoon in de diepte! Als een ware kamikaza denderden wij naar beneden en knalden bijna tegen haar ne haar arabier achterop.
Waarop ik vroeg: "Wat zei je?"

We lagen dubbel van het lachen!
Lynda deed het wel zoooo ongelofelijk lomp! Heerlijk het gaf meteen duidelijk het verschil aan tussen een arabier en een fjord.
oooh er schiet me nog een te binnen!
Eigenlijk was het vreselijk maar later heb ik er toch om kunnen lachen.
Afgelopen winter deed ik 's morgens een mooie buitenrit. de rijp op de weilanden de frisse lucht de zon die net op was. heeerlijk!
Op de terugweg kwam ik een buurman tegen. (hij is ook mijn hoefsmid...)
Hij liet 3 hondjes uit 2 aan een lijntje en 1 oud hondje los. We kletsten heel wat af. maar opeens kwam er een auto aan. Dus wij gingen even in de berm staan. We kletsten verder. Totdat we allebei weer onze weg wilden vervolgen. elk een kant uit. Ik zag hem met de aangelijnde hondjes weglopen ook het oude losse hondje leek zich om te draaien naar mijn buurman. ik keer mijn paard. En hoor ineens een heel hard gepiep! ik schrik! en kijk! Lynda kijkt heel dozig om. Waaaat???
Staat lynda bovenop dat hondje!!! Ik trek verhit aan de teugels voordat Lynda denkt even voelen wat er onder mijn hoef zit...gaat ze vast lekker leunen! AAARRRG!

Gelukkig weet het hondje weg te komen en hipt naar de baas. ik krijg een knalrode kop en voel mij zooo schuldig. De buurman reageert laconiek. die hond ploft overal zomaar neer. moet ze ook niet doen onder een paard... Ik bleef nog even kijken maar het hondje kwam met de schrik vrij en liep rustig verder. (ook een dag later toen ik belde bleek alles nog goed te zijn)

Als je me zoekt: ik zit op mijn roze wolk! groetjes de mama van Luuk, Sanne en Mieke!