Het begint hier op 1 of andere slechte soap te lijken maar...met Jack gaat het opnieuw slecht

.
Gisterenmiddag was mn vriend langs stal geweest en toen was alles OK. In de late namiddag waren er mensen langs zn stalletje gelopen en die hadden bij de staleigenaar alarm geslagen: hij lag blijkbaar neer en ademde zeer moeilijk. Staleigenaar belde mij op en belde ook DA. Ik was op dat moment klaar met werk en ging toen toch naar stal.
En hij lag inderdaad neer. Dus mijn 1e idee was : hem recht zetten. Maar hij wilde niet recht komen...We hebben hem met 2 moeten recht duwen...En toen hij 'zwijmelde' door gang. Hij steunde niet meer op zijn linkervoorbeen : kogel was dik, knie was dik,... ook zijn achterhand was opgetrokken en wilde gewoon niet meer mee...kortom hij kon niet meer stappen. Zette ik hem stil, kon hij zn evenwicht amper bewaren.
Als ik hem terug in zn stal zette: Ging hij meteen terug liggen. Hij had zoveel pijn. Opnieuw was er koorts en hij ademde heel hevig.
Dus ik DA gebeld om te vragen wanneer ik hem kon verwachten, maar hij was onderweg.
Toen hij kwam kon hij ook zn ogen niet geloven...Gisteren was hij nog zo goed...Eerst dacht hij aan hoefbevangenheid omwille van de vele medicijnen die hij de afgelopen dagen gehad had. Maar omdat het vooral linksvoor was waarop hij absoluut niet wilde steunen en die ook tamelijk opgezet was, ging die theorie niet op : dus heeft hij een punctie gedaan van het gewricht. Hij vreest voor een ontsteking. Maar Jack kan dit nu niet hebben: de medicatie zou te zwaar zijn op dit moment, hij is nog te zwak...
De koorts zou kunnen voortkomen van de pijn van het gewricht. Hij is dan opnieuw ingespoten : pijnstiller, antibiotica, cortizonen, zoals voorbije dagen...
Normaal was gisteren de laatste keer dat hij zou worden ingespoten en dat de DA zou langskomen omdat zijn toestand zo goed evolueerde.
Verder was hij gisteren wel helder en fris. Hij at ook goed, zijn mest was vast...
Ik begrijp het niet goed.
Ik ben aan het overwegen om hem toch naar de kliniek te brengen. Er komen wel ups, maar die worden steeds gevolgd door zeer diepe downs. En ik krijg er steeds minder vertrouwen in...
Tis verder toch zo'n lief mannetje...toen ik gisteren op stal vertrok lag hij weer in zn stal en ging ik er nog even naar binnen en ging ik bij hem zitten. Hij legde zn hoofdje weer in mn schoot en deed dan zn oogjes dicht. Toen brak echt wel mn hart ...zou zoveel meer voor hem willen doen, maar ik kan nu niets meer dan gewoon afwachten en hopen op beterschap...