).En wat deed ze het weer goed.
Ze moest langzaam stappen, langzamer dan haar eigen tempo (is moeilijk, ze stapt liever lekker door). En dat direct achter de enthousiaste Pieten-band, en in alle drukte. Ze was geweldig, geen stap verkeerd en ook niet eens gepoept onderweg
.Voor de zekerheid liep mijn bijrijdster Linde (eerste foto naast mij op de wagen) naast Orlinde's hoofd, en een touwhalster onder het hoofdstel, met halstertouw eraan. Dan zou ze kunnen helpen als Orlinde te druk zou worden ofzo (wilde de organisatie graag, en is ook wel een fijn idee). Maar ze had niks te doen, gaf af en toe een aai om toch iets te doen.
Als bedankje kreeg ze - heel toepasselijk - een zak wortels!
