In ieder einde zit een nieuw begin;Ons nieuwe vriendinnetje
Geplaatst: di 06 mar 2012, 16:34
Soms is het leven wat je gebeurd terwijl je andere plannen maakt.....
Tja ik had zelfs niet in mijn slechtse dromen me kunnen voorstellen dat ik malik zou kwijt raken, maar in ieder einde zit een nieuw begin.
Al heel gauw besloten we dat wij hier voldoende groot hart hart hebben om een nieuw dier binnen te laten .
In ons voorsteltopic gaf ik al aan dat we hard aan het nadeken waren over wat we nu zochten;
Een dier waarop ik aankan, dat kwa gestel hard is, lief en knuffelbaar. Waarmee ik de zon tegemoed kan rijden, maar die we op mooie dagen ook voor de wagen kunnen zetten om met het hele gezin in het bos te genieten. Een dier dat eerlijk en betrouwbaar is ook in de buurt van onze kinderen, liefst eentje die zichzelf als klimrek laat gebruiken.
Een dier met humor en ogen om in te verdrinken
En bovenal zoeken we een pony die ons in liefde gegunt wordt, niet een dier dat weg moet omdat het niet aan de eisen van de huidige eigenaar voldoet, maar omdat het dier zo veel voor diegene betekend dat het een nieuw liefdevol thuis gunt.
In de weken erna ervaarde ik tijdens de manegelessen die ik mee reed dat ik een kant en klaar paard eigenlijk niet als fijn ervaarde. Veel van het kant en klare waren vooral het onbegrip van de zijde van het paard over het gevraagde. Nee dan liever een schone lei.
Tijdens ons bezoekje in balloo bevestigde jan en jose onbewust mijn vraag of we nu weer met een jong dier zouden moeten beginnen en de conclusie werd we gaan voor een jong dier.
Dat wierp weer allerlei nieuwe vraagstukken op ; ik heb twee oude merries die opeens allebei hard aftakelen dan heb ik straks 1 jong dier over en veulens hebben leeftijdskameraadjes nodig dus dan zou je er twee moeten nemen etc.
In de week waarin heel nederland in de ban was van de vraag of er wel of geen elfstedentocht zou komen zouden wij zaterdags naar wanneperveen. Op de 1 of andere manier voelde dat niet goed. Klaas vroeg zich al af wat dat was maar ik had verder geen logische verklaring. Op zich was dat verder niet zo’n probleem want hij wou als echte dokkumer wel een rondje op het bolwerk schaatsen. In tussen vond ik hier op het forum een leuke enter die daar ook stond en de combi was gelegd.
Naar aanleiding van een zeer slapeloze nacht bleef klaas vrijdags thuis werken en had ik de behoefte om iets “leuks”te gaan doen. Marktplaats aan geslingerd en relatief dicht in de buurt een kleine “fokker”gevonden. We zijn s’middags heen gereden en voor het huis stond een gemengde groep fjordjes maar vanwege de snijdende kou eerst mee naar achter het huis waar een bepaalde merrie mij allerliefst begon te knuffelen om zich vervolgens terug te draaien naar haar baas en bazin. Op mijn uitroep dat dier precies aanvoelde en uitstraalde wat ik zocht kreeg ik de opmerking dat ze beide met deze merrie een bijzondere band hebben maar dat 1 van de veulens voor van haar was.
In de snijdende kou terug naar voor en er was 1 veulen waar ik letterlijk inviel alleen al door in haar buurt te zijn, haar ogen kon ik niet eens zien omdat ze stond te eten. Dit is haar begon het in mij te zingen.
Bij nadere inpectie bleek ze echter ronduit mager (niet schraal wat een veulen aan het eind van de winter gerust mag zijn ) met een vreemde buik en de bevroren diarree kleefde in staart en aan haar achterbenen. Beentjes opgenomen en geconcludeerd dat de hoornkwaliteit ronduit matig was (om maar niet te spreken over het feit dat dit dier dringend bekapt diende te worden).
Toen ik opmerkte dat ik haar wel erg schraal vond lekken ze wel een beetje te schrikken en op mijn vraag wanneer ze voor het laatst ontwormd was kwam het antwoord; 3 week geleden omdat ze diarree had en mams ook een virusje onder de leden leek te hebben.
Gek deze mensen waren echt wel oprecht begaan met hun dieren en het leek wel of ze dit veulen gewoon niet konden zien. Vanaf een afstandje leek het ook nog wel wat onder al dat winterhaar en een direct zieke indrukt maakte ze ook niet.
Intussen was Klaas ook in de wei geklommen en mijn niet- paardenman wil natuurlijk heel andere dingen weten dan ik. “hoe heet ze ?” (is ook heel belangrijk als je een dier koopt)
Hinke.
Je kon mij wegdragen van het lachen. Tuurlijk een friese naam en wat voor 1, precies de naam die bovenaan het lijstje van Klaas stond toen ik zwanger was van onze oudste dochter en waar ik zo hard tegen geageerd heb.
Na de koffie terug in de auto was de opmerking van Klaas dan ook ; ik vond Hynke het leukst. Mmwh ja ik ook. Krijg ik de vraag of ik dat nu voor hem zeg. Nee dus blijkbaar vonden we haar allebei los van elkaar aansprekend.
Maar goed haar gezondheid zat ons niet lekker en al mijn boerenverstand zei je koopt geen ellende, die krijg je met paarden vanzelf.
De volgende dag naar dokkum waar we oog in oog kwamen te staan met een groot fjordenventje. In zelfhouding en maat, super verzorgd en vetroeteld wonend in een stal waar ik ronduit jaloers op ben. Gekke beest gaf een show weg in de wei en Klaas heeft zich even uitgeleefd met het maken van foto’s.
Maar geen kriebelbuiken voor mij. Vond het ronduit moeilijk om dat toe te geven omdat er aan het dier niks mankeerde en iemand daar een geweldig sportpaard aan gaat krijgen.
Tijdens het rondje schaatsen mijn eigen gevoel maar doorzocht en me maar hardop afgevraagd of we ons ratio nu voor ons gevoel moesten plaatsen omdat de verpakking waarin we vonden wat we wouden hebben niet goed was in onze ogen.
Dat is niet de manier waarop ik in het leven sta alleen bij klaas was er twijfel.
De volgende dag nomaals bij Hynke wezen kijken en bewust de keuze gemaakt om te kiezen voor wat we voelde en er op vertrouwend dat dat het belangrijkst is.
Zondag 12 februari kwam er dus een klein veulentje uit liefde ons gezin versterken
De volgende dag heb ik haar in overleg met onze dierenarts behandeld tegen bloedworm
En heb ik een stukje met haar gelopen naar onze grote wei en ik schrok van de foto’s die Klaas gemaakt had.
Dinsdagavond op stal geen trek in brokjes de emmer werd om getrapt. Neus richting buik.
Nee het zal toch niet...niet weer. Ze heeft gewoon buikpijn van het ontwormen. Staan-liggen.
Klaas erbij geroepen; lief ben ik nu bang of zie jij ook wat ik zie.
Toch voor onszelf de dierenarts gebeld die heel erg lief gelijk langs kwam. Conclusie toch een koliekaanval van de loskomende ingekapselde larven. Spuit pijnstilling en ontstekkingsremmer en het advies om de daarop volgende twee dagen te blijven temperaturen omdat bij koorts er ook nog een antibioticum gevolgd moest worden.
Haar temperatuur bleef gelukkig goed en in de week daarna leek ze iets bij te trekken.
Zaterdag 18 februari Hynke maar eens mishandeld en mijn eerste fjordenboog geknipt. Gelukkig kunnen we nog heel veel oefenen maar ze heeft hetzelfde rare bosje haar als paps. Ze begint steeds meer te aarden en dan is er een mooi groot oog te zien.Hoefsmid is geweest en ze lijkt iets meer ruimte in haar beweging te krijgen
Zondag 4 maart Zon en een veulen dat zich ook steeds meer veulen gaat voelen. Onder invloed van de voorjaarskriebels de eerste bokjes en een rol sessie waarbij ze voor het eerst ook over haar rug rolde. Wat kun je als baasje dan blij zijn.
Tja ik had zelfs niet in mijn slechtse dromen me kunnen voorstellen dat ik malik zou kwijt raken, maar in ieder einde zit een nieuw begin.
Al heel gauw besloten we dat wij hier voldoende groot hart hart hebben om een nieuw dier binnen te laten .
In ons voorsteltopic gaf ik al aan dat we hard aan het nadeken waren over wat we nu zochten;
Een dier waarop ik aankan, dat kwa gestel hard is, lief en knuffelbaar. Waarmee ik de zon tegemoed kan rijden, maar die we op mooie dagen ook voor de wagen kunnen zetten om met het hele gezin in het bos te genieten. Een dier dat eerlijk en betrouwbaar is ook in de buurt van onze kinderen, liefst eentje die zichzelf als klimrek laat gebruiken.
Een dier met humor en ogen om in te verdrinken
En bovenal zoeken we een pony die ons in liefde gegunt wordt, niet een dier dat weg moet omdat het niet aan de eisen van de huidige eigenaar voldoet, maar omdat het dier zo veel voor diegene betekend dat het een nieuw liefdevol thuis gunt.
In de weken erna ervaarde ik tijdens de manegelessen die ik mee reed dat ik een kant en klaar paard eigenlijk niet als fijn ervaarde. Veel van het kant en klare waren vooral het onbegrip van de zijde van het paard over het gevraagde. Nee dan liever een schone lei.
Tijdens ons bezoekje in balloo bevestigde jan en jose onbewust mijn vraag of we nu weer met een jong dier zouden moeten beginnen en de conclusie werd we gaan voor een jong dier.
Dat wierp weer allerlei nieuwe vraagstukken op ; ik heb twee oude merries die opeens allebei hard aftakelen dan heb ik straks 1 jong dier over en veulens hebben leeftijdskameraadjes nodig dus dan zou je er twee moeten nemen etc.
In de week waarin heel nederland in de ban was van de vraag of er wel of geen elfstedentocht zou komen zouden wij zaterdags naar wanneperveen. Op de 1 of andere manier voelde dat niet goed. Klaas vroeg zich al af wat dat was maar ik had verder geen logische verklaring. Op zich was dat verder niet zo’n probleem want hij wou als echte dokkumer wel een rondje op het bolwerk schaatsen. In tussen vond ik hier op het forum een leuke enter die daar ook stond en de combi was gelegd.
Naar aanleiding van een zeer slapeloze nacht bleef klaas vrijdags thuis werken en had ik de behoefte om iets “leuks”te gaan doen. Marktplaats aan geslingerd en relatief dicht in de buurt een kleine “fokker”gevonden. We zijn s’middags heen gereden en voor het huis stond een gemengde groep fjordjes maar vanwege de snijdende kou eerst mee naar achter het huis waar een bepaalde merrie mij allerliefst begon te knuffelen om zich vervolgens terug te draaien naar haar baas en bazin. Op mijn uitroep dat dier precies aanvoelde en uitstraalde wat ik zocht kreeg ik de opmerking dat ze beide met deze merrie een bijzondere band hebben maar dat 1 van de veulens voor van haar was.
In de snijdende kou terug naar voor en er was 1 veulen waar ik letterlijk inviel alleen al door in haar buurt te zijn, haar ogen kon ik niet eens zien omdat ze stond te eten. Dit is haar begon het in mij te zingen.
Bij nadere inpectie bleek ze echter ronduit mager (niet schraal wat een veulen aan het eind van de winter gerust mag zijn ) met een vreemde buik en de bevroren diarree kleefde in staart en aan haar achterbenen. Beentjes opgenomen en geconcludeerd dat de hoornkwaliteit ronduit matig was (om maar niet te spreken over het feit dat dit dier dringend bekapt diende te worden).
Toen ik opmerkte dat ik haar wel erg schraal vond lekken ze wel een beetje te schrikken en op mijn vraag wanneer ze voor het laatst ontwormd was kwam het antwoord; 3 week geleden omdat ze diarree had en mams ook een virusje onder de leden leek te hebben.
Gek deze mensen waren echt wel oprecht begaan met hun dieren en het leek wel of ze dit veulen gewoon niet konden zien. Vanaf een afstandje leek het ook nog wel wat onder al dat winterhaar en een direct zieke indrukt maakte ze ook niet.
Intussen was Klaas ook in de wei geklommen en mijn niet- paardenman wil natuurlijk heel andere dingen weten dan ik. “hoe heet ze ?” (is ook heel belangrijk als je een dier koopt)
Hinke.
Je kon mij wegdragen van het lachen. Tuurlijk een friese naam en wat voor 1, precies de naam die bovenaan het lijstje van Klaas stond toen ik zwanger was van onze oudste dochter en waar ik zo hard tegen geageerd heb.
Na de koffie terug in de auto was de opmerking van Klaas dan ook ; ik vond Hynke het leukst. Mmwh ja ik ook. Krijg ik de vraag of ik dat nu voor hem zeg. Nee dus blijkbaar vonden we haar allebei los van elkaar aansprekend.
Maar goed haar gezondheid zat ons niet lekker en al mijn boerenverstand zei je koopt geen ellende, die krijg je met paarden vanzelf.
De volgende dag naar dokkum waar we oog in oog kwamen te staan met een groot fjordenventje. In zelfhouding en maat, super verzorgd en vetroeteld wonend in een stal waar ik ronduit jaloers op ben. Gekke beest gaf een show weg in de wei en Klaas heeft zich even uitgeleefd met het maken van foto’s.
Maar geen kriebelbuiken voor mij. Vond het ronduit moeilijk om dat toe te geven omdat er aan het dier niks mankeerde en iemand daar een geweldig sportpaard aan gaat krijgen.
Tijdens het rondje schaatsen mijn eigen gevoel maar doorzocht en me maar hardop afgevraagd of we ons ratio nu voor ons gevoel moesten plaatsen omdat de verpakking waarin we vonden wat we wouden hebben niet goed was in onze ogen.
Dat is niet de manier waarop ik in het leven sta alleen bij klaas was er twijfel.
De volgende dag nomaals bij Hynke wezen kijken en bewust de keuze gemaakt om te kiezen voor wat we voelde en er op vertrouwend dat dat het belangrijkst is.
Zondag 12 februari kwam er dus een klein veulentje uit liefde ons gezin versterken
De volgende dag heb ik haar in overleg met onze dierenarts behandeld tegen bloedworm
En heb ik een stukje met haar gelopen naar onze grote wei en ik schrok van de foto’s die Klaas gemaakt had.
Dinsdagavond op stal geen trek in brokjes de emmer werd om getrapt. Neus richting buik.
Nee het zal toch niet...niet weer. Ze heeft gewoon buikpijn van het ontwormen. Staan-liggen.
Klaas erbij geroepen; lief ben ik nu bang of zie jij ook wat ik zie.
Toch voor onszelf de dierenarts gebeld die heel erg lief gelijk langs kwam. Conclusie toch een koliekaanval van de loskomende ingekapselde larven. Spuit pijnstilling en ontstekkingsremmer en het advies om de daarop volgende twee dagen te blijven temperaturen omdat bij koorts er ook nog een antibioticum gevolgd moest worden.
Haar temperatuur bleef gelukkig goed en in de week daarna leek ze iets bij te trekken.
Zaterdag 18 februari Hynke maar eens mishandeld en mijn eerste fjordenboog geknipt. Gelukkig kunnen we nog heel veel oefenen maar ze heeft hetzelfde rare bosje haar als paps. Ze begint steeds meer te aarden en dan is er een mooi groot oog te zien.Hoefsmid is geweest en ze lijkt iets meer ruimte in haar beweging te krijgen
Zondag 4 maart Zon en een veulen dat zich ook steeds meer veulen gaat voelen. Onder invloed van de voorjaarskriebels de eerste bokjes en een rol sessie waarbij ze voor het eerst ook over haar rug rolde. Wat kun je als baasje dan blij zijn.
