FjordenWereld.nl

Ik ben nog steeds erg met het verleis van Diëgo bezig. En nu er weer een FW-paard overleden is ben ik er toch méér mee bezig. Ik kijk nog graag foto's van hem, en ook van Jackie. Gek genoeg kan ik er slecht tegen foto's van Bumper te zien. Mijn schat van een konijn, ik heb van hem geen afscheid kunnen nemen

Ik kwam deze van Diëgo tegen. Ze zijn in Februari gemaakt. Hier is hij nog best dik. Hij lijkt op de 1e foto dikker, omdat er nog een stuk van Marga's buik onder hem te zien is. Als je dan nagaat dat hij nog geen 3 maand later overleden is, en broodmager was. Hier zie je nog weinig aan hem, ja de krullen bij zijn flanken en zijn dieptrieste blik. Mijn hart breekt bij het zien van zijn blik..........mijn schat, mijn patser, hij ziet er zo breekbaar uit hier............

Goh, wat is het toch nog snel gegaan, de aftakeling. Toen ik hem elke dag zag viel het me niet zo op, maar nu ik de foto's zie van zo pas geleden......even slikken wel.........



Prachtkop, maar wat kijkt hij weer treurig

Idd heel snel gegaan, opmerkelijk vind ik die oogopslag .
Ik heb 2 jaar geleden door onbekende oorzaak 2 fjorden verloren en vind het nog steeds moeilijk om foto's van hen te zien. Er gaat geen dag voorbij dat ze niet even in mijn gedachten zijn......

door onbekende oorzaak? Dat lijkt me ook erg vervelend.......... Op dezelfde dag? Was het geen vergiftiging door Jacobckruiskruid ofzo?
Vergeten zullen we ze nooit!!

Ongelofelijk he dat het dan zo hard bij hem gegaan is...
Hij heeft inderdaad ook op deze foto's een trieste oogopslag.
En natuurlijk vergeet je, je overleden paarden nooit. Ik in ieder geval niet...

Lovemischa schreef:door onbekende oorzaak? Dat lijkt me ook erg vervelend.......... Op dezelfde dag? Was het geen vergiftiging door Jacobckruiskruid ofzo?
Vergeten zullen we ze nooit!!

Nee, geen kruiskruid. Wij hebben schone weilanden en eigen hooi/kuil.
Uit bloedonderzoek is niks gekomen, idd op 1 dag.

Vreselijk lijkt me dat, dat onzekere. Je zou toch wel denken aan een vergiftiging, 2 op 1 dag. Hoop nooit zoiets mee te maken.........

Die oogopslag
Zo heb ik ook een foto van Vinga waarop ze zo verloren kijkt... hartverscheurend...

jeetje dat is zeker snel gegaan !
gelukkig heb je hem geholpen en hem uit zijn leiden verlost.
dit is natuurlijk een schrale troost, het gemis is bijna onmenselijk!!!

Hij stond ook echt wel zijn mannetje.
Kan me je verdriet alleen maar voorstellen. Brrr..