
Maar Zanouk dacht hier anders over. De heenweg was een survival, maar we hebben hem gesurvived.
En vandaag bleek dat Tasja me al die jaren niet voor niets heeft willen redden van een gruwelijke bakkabouter-dood, want Zanouk heeft vandaag ook een aantal dappere pogingen gedaan.
1.

Dit is eigenlijk de eerste foto die is gemaakt, we hebben vooral in een redelijk snel tempo gedraafd.
Ze heeft sinds een week door dat wat nageven is maar is hierin erg zoekende, ze loopt nog regelmatig te diep.
2.

3.

4.

Achter de teugel? Neuh... mijn paard is gewoon érg soepel

5.

Stelling en buiging oefenen in het midden van een nieuwe bak...
Dat gaat het beste als je je lippen stijf op elkaar perst en je adem inhoudt geloof ik

6.

Rechtsom is het allemaal nog nét even moeilijker
7.

Maar aan de andere kant, als je dan gewoon weer langs zo'n randje mag lopen valt het wel weer mee..
8.

Wederom oefenen op stelling/buiging... is niet zo makkelijk volgens Zanouk.
9.

Keertje van hand veranderen, met iets wat later een middendraf wordt maar wat nu toch vooral 'hárder' is.. Ze heeft stiekem wel opgelet als Tasja werd gereden denk ik

10.

Even ook een realistisch beeld.. anders valt het in Wijk bij Duurstede straks zo tegen

11.

Een miscommunicatie...
12.

13.

Stukje doorzitten, en ze zit toch fijn!
14.

Aangalloperen

15.

Uhm ja.... het is dat we zelf een hond hebben die ook wel eens Oost-Indisch doof is maar anders was ik waarschijnlijk wat minder begripvol naar de baasjes geweest....

16.

De galop is under construction. We hebben alleen linksom gedaan omdat dit haar betere kant is en de bak toch te 'gevaarlijk' was volgens Zanouk en ik het eigenlijk ook wel genoeg vond..
17.

18.

En nog even een fijn plaatje aan tot slot.