De lang beloofde foto's van Gandhi en mijn shetjes!

[Marijke_]

Jeetje wat een heftig verhaal. Mijn broer en zijn vrouw zitten een beetje in dezelfde situatie en ik weet wat voor impact het heeft. Zo'n beslissing nemen om voor je paard het beste te zoeken is ook niet makkelijk maar wel heel eerlijk naar het paard toe. Heel dapper van je. En sterkte voor jou en je man natuurlijk!

[ukoldaatje]

@Marijke, ik heb idd voor mijn paard gekozen en houden van is soms los laten, al doet het me echt veel pijn. Maar het is voor haar beter..Ze staat nu prima en is het ideale leerpaardje voor haar nieuwe vrouwtje, lekker samen ritten maken..

Nu kunnen wij zonder schuldgevoelens tov ons paard de laatste of ene laatste behandelingen ingaan.

Gandhi mag de komende 3 jaar lekker groeien, dan hebben wij het hoofdstuk ivf afgesloten, met of zonder goede resultaten. En ik kan gewoon lekker tutten met Gandhi..en hem dingetjes leren. Dan kan ik als hij drie jaar is met hem gaan beginnen met inrijden...

Het is idd heel zwaar em we zijn al in 2005 begonnen. Onze dieren zijn onze steun en houvast..

Maar hoe dan ook..ik vind dat ik de knapste en liefste en mooiste Gandhi fjord van de hele wereld heb!!!!
En ben echt dolgelukkig met hem!! En mijn man ook :-))))

[claudia]

Zo dat is wel heftig. Maar dit kan ook een hele mooi afleiding zijn.

Ik hoop voor jullie dat het gaat lukken en dat jullie over 3 jaar lekker aan de slag kunnen.
Veel succes.

[ukoldaatje]

Dit is de beste afleiding die we kunnen hebben..
Maar sowieso met onze dieren, we hebben een leuk stel rondhobbelen hoor!! :-)

En ik verheug me er helemaal op om over drie jaar met Gandhi aan de slag te gaan onder
het zadel..Nu gaat ie eerst groot groeien en spelen met de 2 shetjes!

[shesannie]

Wat een mooie foto's ze hebben het errug gezellig zo te zien

Ik hoop dat het jullie gaat lukken! dan heb je straks 2 dingen om van te genieten

[ukoldaatje]

Jaaaaah..ze hebben het echt leuk zo met zijn drieen!!

Het is me een stelletje...kan er zo van genieten..!!

Heb er al een tuinstoel geparkeerd en van daaruit kan ik uren zitten kijken naar die drie!
(heerlijk met mijn hondjes op schoot).

[Ivonne]

wat staan ze daar lief elk uit een hooinet te eten. Leuk hoor

[Anita]

Ik herken veel in je verhaal al is bij ons de insteek net iets anders. Ik MOCHT geen kinderen krijgen omdat mijn gezondheid dat niet toelaat. Ik ben o.a. hartpatiënt en een zwangerschap zou mijn dood zijn geworden, dat kan mijn hart niet aan. En dus was voor ons vrijwel vanaf het begin duidelijk dat we met z'n tweetjes zouden blijven. En oh, wat heb je dan veel aan je dieren want daar krijg je zo ontzettend veel liefde van. Natuurlijk kunnen ze kinderen niet vervangen en blijft het verdriet groot maar de honden en de paarden vergoeden heel veel. Ik zou ze voor geen goud willen missen ook al kan ik er zelf niet zo heel veel mee doen. Ik snap zo goed dat je een tuinstoel bij ze geparkeerd hebt en daar heerlijk zit te genieten. Dat doe ik ook heel vaak.

[ukoldaatje]

@Anita: Een andere insteek, maar ik denk precies hetzelfde gevoel!!
Je dieren zijn je alles he? Je kan voor ze zorgen, ze hebben je nodig, je houdt onvoorwaardelijk van ze, en zij van jou..

Hoe blij ze zijn als je smorgens opstaat, dan ben je zelf ook meteen weer vrolijk, vind je niet? En als je wil huilen, kruip je lekker tegen ze aan.

Idd het gemis zal altijd blijven en met regelmaat de kop opsteken. Moet ook zeggen dat ik inmiddels het hele ziekenhuisgedoe vreselijk zat ben. Maar omdat ik nog jong ben, 32, willen het nog 1 keer, misschien 2 keer proberen. Ik wil geen miskramen meer krijgen, heb er 6 gehad..das best heftig.. Tijdens de behandelingen maak je een hele berg eitjes aan (heb al 2 keer een overstimulatie gehad, een eierstok die door een punctie om zijn as gedraaid was->ziekenhuisopname) en dat is al niet lekker, die hormonen die je in je spuit maken je echt heel erg onredelijk...Vandaar, ik wil er nog een jaar (dan beginnend volgend jaar omdat ik eerst op mijn oude gewicht moet komen en nu nog 15kg kwijt moet) aan investeren, en dan is het of met zijn tweetjes en onze dieren verder...of misschien met een kindje erbij...

Ik had nachtdienst vannacht, ben vanmorgen op de terugweg naar huis bij Gandhi (mijn ouders wonen op route) geweest om te voeren, dan ben ik zo intens moe, maar dan zie ik dat koppie, weg vermoeidheid, en kan ik de wereld weer aan!! Mijn man Patrick heeft dat ook, maar hij heeft dat iets meer met de hondjes.

Geniet ervan om voor mijn dieren spulletjes te kopen, zorgen dat ze perfect erbij staan/liggen, het beste voer krijgen..noem maar op...

Ben even heel erg off-topic gegaan, maar misschien begrijpen mensen dan waarom ik ervoor gekozen heb om mijn Ukoldaatje te verkopen...Ik kon haar al jaren niet geven wat ze wilde, lange ritten maken. En ik heb vanalles geprobeerd, alleen op het land laten staan met de shetjes, lange lijnen, grondwerk, maar je zag dat ze niet happy was...wat ze wel is als ze mee op pad mag gaan..

Ukolda heb ik gekocht toen ze 5 maanden oud was, alles zelf geleerd, ingereden (mbv proff)..dan heb je zo'n band. Dat doet ook nog heel veel pijn.

Gandhi mag eerst groot groeien, die mag lekker spelen met de shetjes, ik kan met hem tuttelen, wandelen en spelenderwijs opvoeden zonder dat ik hem tekort zou doen, voor mijn gevoel.

Kortom, ik ben supergelukkig met mijn Gandhi-man!!! En mijn man ik ook weg van hem, net als mijn ouders en iedereen die hem ziet..Hij is echt een charmeurtje hoor!!!!

[ukoldaatje]

Hij is gewoon heel erg leuk!!!

[ukoldaatje]

Correctie: Hij is gewoon in 1 woord GE-WEL-DIG!!!

[Ilona]

Je hebt ook echt een heerlijk plekje daar voor je paarden.

[ukoldaatje]

Is inderdaad echt super ideaal daar..

Wie weet willen mijn ouders tzt wel woningruil met ons doen ;-)