Marjike, wat leuk dat je foto's hebt! Ik heb je niet herkend/ gezien, maar ben daar ook zeer slecht in op wedstrijddagen (alleen oog voor mn pony).
Viv nog niet achter de pc? Nou dan zal ik maar als eerste van de deelnemers wat schrijven.
Het motregende 's ochtends, maar niet zo erg. Later werd het droog, nog een enkel spettertje en 's middags zelfs even de zon gezien. Wel wat warm voor de paardjes die nog (deels) wintervacht hadden.
Orlinde mocht de 26km lopen. Ze had met de voorkeuring een hartslag van 30, en dan keek ze nog best wakker. Goed begin dus. Ze was lekker vlot met losstappen en startte ook lekker. Ze heeft meestal een klein half uurtje nodig om echt lekker op tempo te komen, maar dat was nu korter. We werden na een poosje ingehaald door de welsh die je op de foto voor ons ziet lopen. Die hebben we een tijd als 'haas' gebruikt, dat vond Orlinde wel fijn. Ze had het wel snel warm, dus best veel gekoeld. Mijn supergroom (Kirsten vd Woord) doet dat heel handig al lopend, en ze kan ook heel snel hekken openen en sluiten. Best flink doorgereden tot ruim 1,5km voor de P/A. Toen stappen, het was een fijn hard zandpad, dat niet al te zwaar trok. Vlak voor de P/A werd Orlinde toch weer even druk (karretje van andere deelnemer voor ons). Toch gegokt om meteen aanbieden, en ze had een hartslag van 60!

Water wilde ze niet drinken, dus meteen weer door. Nu flink aangemoedigd en we vlogen in vlotte draf en ook flinke stukken galop over de hei. Orlinde is niet zo'n galoppeerder, maar ze had weinig aanmoediging nodig, dus blijkbaar voelde ze zich goed en nog genoeg energie. Weer ruim 1,5km voor de finish gaan stappen. En weer een andere deelnemer voor ons, dus weer onrustig, ze wilde aandraven, drammen...

. Laatste stuk tot de finish was ie uit zicht en werd ze wat rustiger. Bij de finish zelf weer gegokt op meteen aanbieden, en toen ging ze nog drammen met halthouden (ze wilde meteen verder het terrein op). Maar ook nu weer 60!

. Wel van de vet een opmerking dat ze nog veel spierspanning had, dus Kirsten heeft nog een kwartier met haar gestapt na het razendsnel uitspannen, terwijl ik de boel een beetje opruimde. Eten deed ze niet echt, een paar happen, drinken deed ze niet. Grasjes wilde ze wel. Met de nakeuring toch alles OK, en een hartslag van 38! Als er een best-condition-prijs was geweest, had ze 'm vast gehad!
Uiteindelijk waren we 2e, achter die Welsh. Maar niet ver erachter, want hij had ook tussen de 11 en 12km/h, was alleen net iets sneller dan wij. 11km/h is echt heel snel voor Orlinde met mendurance. Met endurance (onder het zadel) heb ik het wel een keer gehaald, maar met de wagen is toch altijd zwaarder.
Dus ik ben meer dan trots, we zijn nu klasse 2 startgerechtigd en ik denk dat ze dat gister ook aan had gekund.
