Update VLIN
Geplaatst: di 09 sep 2014, 08:55
Een heel verhaal, maar misschien heeft een ander er ook wat aan, dat je niet te snel de moed moet opgeven.
Na mijn "dodemansrit" door het bos was ik ineens mijn vertrouwen in mijn grote vriend kwijt. Sterker nog, ik was doodsbang. Daarom Vlin toen op MP gezet. Ondertussen bleef ik Vlin wel rijden, maar alleen bij Rien. Tijdens die lessen zat er ik als een gespannen veer op.
Maar hoe langer het duurde dat er iemand voor kwam hoe meer het tegen mijn gevoel in ging. Eigenlijk verdiende hij dit niet. En na een uitspraak van Rien P. en Claudia heb ik Vlin meteen van MP afgehaald, met trillende handen. Claudia bood aan Vlin onderdak te geven zodat zij mij ging helpen mijn vertrouwen terug te winnen. Zo gezegd zo gedaan.
Vlin had het meteen naar zijn zin bij Claudia en ging elke keer uit zijn plaat op de wei en in de bak. Uitspraak van Claudia: "ik dacht dat hij nooit speelde op de wei"...........
De eerste keer wilde ik Vlin gewoon knuffelen terwijl hij in de bak stond. Maar ik was zo bang dat ik de deur van de bak vast hield, zodat ik kon vluchten indien nodig. "Ik lijk wel gek" dacht ik toen en heb die deur losgelaten. Vanaf toen ging het langzaam aan beter.
Het mooiste compliment dat ik indirect heb gekregen was de opmerking van Rien tegen Claudia "Hoe heb je haar zo ontspannen gekregen?" En hoe ze dat voor elkaar had gekregen....nou gewoon door ervoor te zorgen dat ik erop ging, welliswaar aan de longeerlijn, dat ik hem knuffelde, poetste, verwende, alleen bij hem in de bak stond, alleen op hem ging rijden (met enorme steen in mijn maag) en me langzaam aan het vertrouwen te geven dat Vlin ècht het liefste paard van de wereld is.
Eergisteren ben ik alleen met hem de bak in gegaan om te rijden en toen ik afstapte realiseerde ik me ineens dat ik dit zomaar gedaan heb zonder steen en angstige gedachten. Ik voelde me geweldig!
Gisteren heb ik zeker een uur met hem gespeeld in de bak, balkjes draven, met een gekke borstel borstelen, longeren en met de enorme bal spelen. Naderhand heerlijk gewoon even bij hem in de bak gezeten. En wat is het toch een lieverd. En wat nog fijner is, hij vertrouwt mij ook want de bal is wat spannend maar met mij erbij gaat hij hem wel besnuffelen.
We zijn er nog lang niet, ik ga nog niet alleen met hem naar buiten maar ik ben zo ontzettend blij dat het begin is gemaakt en dat ik hem niet op MP heb laten staan. Hij is mijn Grote Gele Vriend
(Met grote dank aan Claudia en Rien, met hun enorme geduld en die steeds in mij blijven geloven)
Na mijn "dodemansrit" door het bos was ik ineens mijn vertrouwen in mijn grote vriend kwijt. Sterker nog, ik was doodsbang. Daarom Vlin toen op MP gezet. Ondertussen bleef ik Vlin wel rijden, maar alleen bij Rien. Tijdens die lessen zat er ik als een gespannen veer op.
Maar hoe langer het duurde dat er iemand voor kwam hoe meer het tegen mijn gevoel in ging. Eigenlijk verdiende hij dit niet. En na een uitspraak van Rien P. en Claudia heb ik Vlin meteen van MP afgehaald, met trillende handen. Claudia bood aan Vlin onderdak te geven zodat zij mij ging helpen mijn vertrouwen terug te winnen. Zo gezegd zo gedaan.
Vlin had het meteen naar zijn zin bij Claudia en ging elke keer uit zijn plaat op de wei en in de bak. Uitspraak van Claudia: "ik dacht dat hij nooit speelde op de wei"...........
De eerste keer wilde ik Vlin gewoon knuffelen terwijl hij in de bak stond. Maar ik was zo bang dat ik de deur van de bak vast hield, zodat ik kon vluchten indien nodig. "Ik lijk wel gek" dacht ik toen en heb die deur losgelaten. Vanaf toen ging het langzaam aan beter.
Het mooiste compliment dat ik indirect heb gekregen was de opmerking van Rien tegen Claudia "Hoe heb je haar zo ontspannen gekregen?" En hoe ze dat voor elkaar had gekregen....nou gewoon door ervoor te zorgen dat ik erop ging, welliswaar aan de longeerlijn, dat ik hem knuffelde, poetste, verwende, alleen bij hem in de bak stond, alleen op hem ging rijden (met enorme steen in mijn maag) en me langzaam aan het vertrouwen te geven dat Vlin ècht het liefste paard van de wereld is.
Eergisteren ben ik alleen met hem de bak in gegaan om te rijden en toen ik afstapte realiseerde ik me ineens dat ik dit zomaar gedaan heb zonder steen en angstige gedachten. Ik voelde me geweldig!
Gisteren heb ik zeker een uur met hem gespeeld in de bak, balkjes draven, met een gekke borstel borstelen, longeren en met de enorme bal spelen. Naderhand heerlijk gewoon even bij hem in de bak gezeten. En wat is het toch een lieverd. En wat nog fijner is, hij vertrouwt mij ook want de bal is wat spannend maar met mij erbij gaat hij hem wel besnuffelen.
We zijn er nog lang niet, ik ga nog niet alleen met hem naar buiten maar ik ben zo ontzettend blij dat het begin is gemaakt en dat ik hem niet op MP heb laten staan. Hij is mijn Grote Gele Vriend
(Met grote dank aan Claudia en Rien, met hun enorme geduld en die steeds in mij blijven geloven)
