Afscheid van Hercules
Geplaatst: do 02 aug 2012, 05:11
Hoe hard kan een mooi leven eindigen...........
Dinsdagochtend uit mijn bed gebeld door de dierenarts van Zwetsloot dat Hercules met koliek zou staan.
Ze hadden zijn maag leeggepompt,pijnstillers,darmonspanners en een paraffinespoeling gegeven en we moesten het 2 uur aankijken.
Na 2 uur telefoon gehad dat het niet beter ging,en ze wilden hem met spoed op de kliniek in Bodegraven hebben.
Wrang toeval was dat ik daar ook met Ravina heenmoest voor een peesscan.
Ravina snel ingeladen en naar Bodegraven gesneld.
Daar Hercules aangetroffen,wat een zielig hoopje fjord,trillen op zijn benen,als een olifantje op een ton staan,met een opgetrokken buik................hij had een pols van 88,terwijl die normaal 20-40 mag zijn begreep ik. Plassen ging heel moeilijk en poepen deed hij niet meer.
Hij kreeg op dat moment een buikecho om te kijken waar de koliek nou vandaan moest komen. Op de scan was niks te zien,geen enkele reden voor koliek. Geen gas,geen knoop in de darmen,geen verstopping,helemaal niks. Toch stond hij er ontzettend slecht bij.
Omdat er verder geen aanwijzingen verder voor koliek werden gevonden,dachten ze aan grass sickness,in het kort een soort zenuwbeschadiging aan de zenuwbanen rond het maagdarm stelsel. Uiteindelijk raakt het maagdarmstelsel verlamd en ze kunnen er niks meer aan doen.
Uit bloedonderzoek bleek een calciumtekort,dat kon komen van het constante trillen met de spieren,maar het kon ook komen omdat hij misschien zuring had gegeten,wat calcium aan zich bindt en op die manier dan klachten kan geven.
Ze hebben hem in de loop van de middag nogmaals pijnstillers gegeven en zijn maag leeggepompt,omdat die zichzelf niet meer legen kon.
In de namiddag besloten tot een calciuminfuus om dat nog gedurende de avond en nacht te proberen en duimen dat hij daarvan zou opknappen.
Hij is op de kliniek gebleven,en we hebben om 10 uur 's avonds nog even contact gehad. Het calciuminfuus sloeg bijna niet aan,en hij leek ook benauwd te worden.
Ze wilden de nacht nog alles proberen,voor hem vechten.
Volgende ochtend nog practisch niks opgeknapt. Nogmaals is de internist erbij geweest.........
Toen weer contact gehad,en erover gesproken dat hij niet opknapte en zich nog steeds zwaar ellendig voelde.
We zijn naar de kliniek gereden en hebben in goed overleg besloten dat dit niet zo langer kon.
Hij is rustig overleden met zijn hoofd in mijn handen,in het zonnetje in de buitenrijbaan.
Mijn trots,mijn eigen gefokte stoere hengst,waar ik bij was van de dekking,tot net na de geboorte,tot zijn A premie op de keuring,tot aan het einde.............
Dag mijn mannetje,dag..........
Dinsdagochtend uit mijn bed gebeld door de dierenarts van Zwetsloot dat Hercules met koliek zou staan.
Ze hadden zijn maag leeggepompt,pijnstillers,darmonspanners en een paraffinespoeling gegeven en we moesten het 2 uur aankijken.
Na 2 uur telefoon gehad dat het niet beter ging,en ze wilden hem met spoed op de kliniek in Bodegraven hebben.
Wrang toeval was dat ik daar ook met Ravina heenmoest voor een peesscan.
Ravina snel ingeladen en naar Bodegraven gesneld.
Daar Hercules aangetroffen,wat een zielig hoopje fjord,trillen op zijn benen,als een olifantje op een ton staan,met een opgetrokken buik................hij had een pols van 88,terwijl die normaal 20-40 mag zijn begreep ik. Plassen ging heel moeilijk en poepen deed hij niet meer.
Hij kreeg op dat moment een buikecho om te kijken waar de koliek nou vandaan moest komen. Op de scan was niks te zien,geen enkele reden voor koliek. Geen gas,geen knoop in de darmen,geen verstopping,helemaal niks. Toch stond hij er ontzettend slecht bij.
Omdat er verder geen aanwijzingen verder voor koliek werden gevonden,dachten ze aan grass sickness,in het kort een soort zenuwbeschadiging aan de zenuwbanen rond het maagdarm stelsel. Uiteindelijk raakt het maagdarmstelsel verlamd en ze kunnen er niks meer aan doen.
Uit bloedonderzoek bleek een calciumtekort,dat kon komen van het constante trillen met de spieren,maar het kon ook komen omdat hij misschien zuring had gegeten,wat calcium aan zich bindt en op die manier dan klachten kan geven.
Ze hebben hem in de loop van de middag nogmaals pijnstillers gegeven en zijn maag leeggepompt,omdat die zichzelf niet meer legen kon.
In de namiddag besloten tot een calciuminfuus om dat nog gedurende de avond en nacht te proberen en duimen dat hij daarvan zou opknappen.
Hij is op de kliniek gebleven,en we hebben om 10 uur 's avonds nog even contact gehad. Het calciuminfuus sloeg bijna niet aan,en hij leek ook benauwd te worden.
Ze wilden de nacht nog alles proberen,voor hem vechten.
Volgende ochtend nog practisch niks opgeknapt. Nogmaals is de internist erbij geweest.........
Toen weer contact gehad,en erover gesproken dat hij niet opknapte en zich nog steeds zwaar ellendig voelde.
We zijn naar de kliniek gereden en hebben in goed overleg besloten dat dit niet zo langer kon.
Hij is rustig overleden met zijn hoofd in mijn handen,in het zonnetje in de buitenrijbaan.
Mijn trots,mijn eigen gefokte stoere hengst,waar ik bij was van de dekking,tot net na de geboorte,tot zijn A premie op de keuring,tot aan het einde.............
Dag mijn mannetje,dag..........
