Cos was de klos, maar wat is het een fantastisch ros :)
Geplaatst: wo 23 mei 2012, 09:59
Gisteren zou ik met mijn zusje samen gaan rijden, zij met P.C. voor de kar en ik met Cos. Nu is het zo dat mijn zusje ooit op de manege heeft gereden...altijd een heel braaf robot-pony'tje genaamd Ramona (de heldin van elke beginner)...tot er een nieuw meisje kwam, die op Ramona "moest" en zij op Humphrey kwam te rijden...een witte rattekop (doet dit jullie aan iemand denken?
)...Humphrey was van het principe 'niet denken maar doen' en 'doe jij het niet, dan doe ik het' (wederom.....ergens doet dit jullie vast wel aan iemand denken
)....De pony liep dus met mijn zusje overal heen waar hij wilde en toen hij vervolgens nog een bok gaf en zij eraf tuimelde, betekende dit het einde van mijn zusje d'r rij-carriere.
Nu geeft de titel natuurlijk aan dat dit dagboek verhaal over Cos gaat, en echt...we komen er zo..maar wat achtergrondinformatie draagt misschien bij aan begrip voor de relatie tussen mijn zusje en P.C.
P.C. vindt mijn zusje namelijk erg grappig heb ik het idee....grappig en erg onwetend....dat vindt hij zielig voor haar dus hij streeft er altijd naar om haar te helpen door alles zelf maar te regelen. Zij heeft door haar traumatische verleden
, erg veel ontzag voor hem....P.C. neemt (terecht?) aan dat dit haar manier is om waardering te uiten voor zijn goede intenties om haar er wel doorheen te slepen en doet dan nog beter zijn best 
Na een laatste ritje vorig jaar (waar zij hem toen allemaal voor heeft uitgemaakt, zal ik hier niet herhalen
) besloot zij NOOIT meer met "dat monster" te rijden dus ik was erg blij toen ze het toch weer wilde proberen (zelfs Edgar rijdt immers met P.C. en ergens steekt dat toch).
Voor de grap zei ik echter "ach, we kunnen ook Cos na 2 jaar weer eens voor de kar zetten" en tot mijn verbazing zei ze "ja, dan doen we dat maar"....(dit geeft wel nog meer aan hoe ze over P.C. denkt
en echt...P.C. is zo vreselijk leuk
)
Dus...zo komen we bij Cos...na zo'n 1,5-2 jaar niet voor de wagen te hebben gelopen, met de afgelopen jaren af en toe eens een ritje onder het zadel...hebben we Cos gisteren voor de wagen gezet en hij liep ermee weg alsof hij nooit anders gedaan heeft. We hebben maar een klein ritje gedaan en vanmorgen zijn we dan even naar het bos geweest (ook niet te lang, het is gewoon veel te warm...daarom zijn we ook heel vroeg vanmorgen gegaan). Klein galopje om te kijken of die knop er nog op zat....en alles braaf en superbraaf.....alles op stem (commando 'om' om te keren zat er ook nog in
)....
Wat is het toch een geweldige kerel......ben nog altijd zwaar "in luv" met m'n kleine, stoere Fjordenman waarvan de manen maar niet willen groeien :p


Nu geeft de titel natuurlijk aan dat dit dagboek verhaal over Cos gaat, en echt...we komen er zo..maar wat achtergrondinformatie draagt misschien bij aan begrip voor de relatie tussen mijn zusje en P.C.

P.C. vindt mijn zusje namelijk erg grappig heb ik het idee....grappig en erg onwetend....dat vindt hij zielig voor haar dus hij streeft er altijd naar om haar te helpen door alles zelf maar te regelen. Zij heeft door haar traumatische verleden


Na een laatste ritje vorig jaar (waar zij hem toen allemaal voor heeft uitgemaakt, zal ik hier niet herhalen

Voor de grap zei ik echter "ach, we kunnen ook Cos na 2 jaar weer eens voor de kar zetten" en tot mijn verbazing zei ze "ja, dan doen we dat maar"....(dit geeft wel nog meer aan hoe ze over P.C. denkt


Dus...zo komen we bij Cos...na zo'n 1,5-2 jaar niet voor de wagen te hebben gelopen, met de afgelopen jaren af en toe eens een ritje onder het zadel...hebben we Cos gisteren voor de wagen gezet en hij liep ermee weg alsof hij nooit anders gedaan heeft. We hebben maar een klein ritje gedaan en vanmorgen zijn we dan even naar het bos geweest (ook niet te lang, het is gewoon veel te warm...daarom zijn we ook heel vroeg vanmorgen gegaan). Klein galopje om te kijken of die knop er nog op zat....en alles braaf en superbraaf.....alles op stem (commando 'om' om te keren zat er ook nog in

Wat is het toch een geweldige kerel......ben nog altijd zwaar "in luv" met m'n kleine, stoere Fjordenman waarvan de manen maar niet willen groeien :p
