

Nu geeft de titel natuurlijk aan dat dit dagboek verhaal over Cos gaat, en echt...we komen er zo..maar wat achtergrondinformatie draagt misschien bij aan begrip voor de relatie tussen mijn zusje en P.C.

P.C. vindt mijn zusje namelijk erg grappig heb ik het idee....grappig en erg onwetend....dat vindt hij zielig voor haar dus hij streeft er altijd naar om haar te helpen door alles zelf maar te regelen. Zij heeft door haar traumatische verleden


Na een laatste ritje vorig jaar (waar zij hem toen allemaal voor heeft uitgemaakt, zal ik hier niet herhalen

Voor de grap zei ik echter "ach, we kunnen ook Cos na 2 jaar weer eens voor de kar zetten" en tot mijn verbazing zei ze "ja, dan doen we dat maar"....(dit geeft wel nog meer aan hoe ze over P.C. denkt


Dus...zo komen we bij Cos...na zo'n 1,5-2 jaar niet voor de wagen te hebben gelopen, met de afgelopen jaren af en toe eens een ritje onder het zadel...hebben we Cos gisteren voor de wagen gezet en hij liep ermee weg alsof hij nooit anders gedaan heeft. We hebben maar een klein ritje gedaan en vanmorgen zijn we dan even naar het bos geweest (ook niet te lang, het is gewoon veel te warm...daarom zijn we ook heel vroeg vanmorgen gegaan). Klein galopje om te kijken of die knop er nog op zat....en alles braaf en superbraaf.....alles op stem (commando 'om' om te keren zat er ook nog in

Wat is het toch een geweldige kerel......ben nog altijd zwaar "in luv" met m'n kleine, stoere Fjordenman waarvan de manen maar niet willen groeien :p
