Moby toch..
Geplaatst: ma 07 feb 2011, 11:26
Zoals jullie weten woont mijn grote fjordenliefde sinds dec 2009 24/7 buiten. Hij loopt heerlijk met een paar andere fjorden op een gigantisch groot stuk weide in het zeisterbos.
Regelmatig gaan we even kijken en Moobs en Rock worteltjes brengen.
Gister kwamen we aan en daar kwam rocky al na een keertje fluiten aangedenderd, de andere volgen maar waar is Moby?!
Hij ligt daar in de wei roept iemand die met zijn hond voorbij komt, maar hij lijkt wel dood.
Volgens mij heb ik het record over het hek klimmen en naar de andere kant rennen vebroken, dat duurd misschien 1,5 min maar er speelde al een hele film in me hoofd af. Mijn hond rende vooruit en ook toen die ernaast stond bewoog hij niet..
Ik durfde gewoon niet te kijken, jeetje wat een mietje ben ik dan ineens..
Moby?! geen reactie en ik barstte in tranen uit, mijn hond blaft een paar keer keihard en ineens gaat ze hoofd omhoog..
Hij doet het nog!
er viel volgens mij 100 kg van me schouders in 1 sec tijd..
Gauw bijna op hem gesprongen en hem van top tot teen bekeken. Hm niks aan de hand en met slaperige ogen en wat krakende gewrichten rekte Moby zich uit..
Euhm... Moby dit is niet grappig, en hij snuffelde opzoek naar de worteltjes mijn hele jas af. Moby!! ik zei het is niet grappig, en ondertussen komt mijn vader lachend half buiten adem aangelopen.
Waarschijnlijk gaat de jaren een beetje tikken en wordt Moby een beetje doof..
Hij lag net als meerdere oude mensen doen even te slapen en hoorde ons niet, zelfs de paarden niet toen ze weg rende.
Ik ga hem toch maar eens een telefoon geven, dan kan ik hem bellen, wakker worden!!!

Regelmatig gaan we even kijken en Moobs en Rock worteltjes brengen.
Gister kwamen we aan en daar kwam rocky al na een keertje fluiten aangedenderd, de andere volgen maar waar is Moby?!
Hij ligt daar in de wei roept iemand die met zijn hond voorbij komt, maar hij lijkt wel dood.

Volgens mij heb ik het record over het hek klimmen en naar de andere kant rennen vebroken, dat duurd misschien 1,5 min maar er speelde al een hele film in me hoofd af. Mijn hond rende vooruit en ook toen die ernaast stond bewoog hij niet..
Ik durfde gewoon niet te kijken, jeetje wat een mietje ben ik dan ineens..
Moby?! geen reactie en ik barstte in tranen uit, mijn hond blaft een paar keer keihard en ineens gaat ze hoofd omhoog..
Hij doet het nog!

Gauw bijna op hem gesprongen en hem van top tot teen bekeken. Hm niks aan de hand en met slaperige ogen en wat krakende gewrichten rekte Moby zich uit..
Euhm... Moby dit is niet grappig, en hij snuffelde opzoek naar de worteltjes mijn hele jas af. Moby!! ik zei het is niet grappig, en ondertussen komt mijn vader lachend half buiten adem aangelopen.
Waarschijnlijk gaat de jaren een beetje tikken en wordt Moby een beetje doof..
Hij lag net als meerdere oude mensen doen even te slapen en hoorde ons niet, zelfs de paarden niet toen ze weg rende.
Ik ga hem toch maar eens een telefoon geven, dan kan ik hem bellen, wakker worden!!!

