
Dakota deed alles toen we begonnen met rijden voorbeeldig, iedereen riep wat is hij braaf en wat pikt hij het goed op, ja knikte ik dan,
wetende in mn achterhoofd dat meneer echt nog wel zijn trucendoos open gaat doen, en jawel, sinds een paar weken heeft hij deze gevonden en geopend

Opzich gaat het tot nu toe nog redelijk, Vinga was veel erger op deze leeftijd,
die kreeg ik het erf niet eens af, Dakota daarintegen presteert het om halfverwege de rit te staken, hij verzet geen hoef meer. Tikkie bij heeft echt
geen zin, tikkie in zn hals gaat hij van achteruit lopen, tikkie op zn kont gaat ie van bokken, en been geven werkt dan op dat moment niet meer.
Afstijgen en aan de hand mee verder lopen trapt hij niet in

Dus dan maar terug en via een andere route toch mijn geplande route volgen, dat werkt dan wel weer.
Maar....... nu sinds kort is hij als de doods voor verkeersstrepen en andere verkleuringen in de weg, 30 km zone gemarkeerd op de weg is ineens levensgevaarlijk,
en ook waterputten zijn doodeng, als we die tegen komen gaat hij volaan in de ankers, menig westernpaard is er niks bij! Uiteraard probeer ik hem er overheen te krijgen
en dat lukt ook wel, maar daar gaat eerst een hoop gestampvoet van Dakoot aan vooraf.
Terug thuis staat het zweet op mn rug, ook op die van Dakoot

