2010 echt een rotjaar
Geplaatst: do 17 jun 2010, 05:26
Misschien hebben jullie gemerkt dat ik al een aantal weken niet op FW ben geweest, maar mijn kop stond er echt niet naar.
Jullie weten dat Kris begin dit jaar is gestorven, ondanks haar ziekte was de klap heel groot hier want Lolly haar maatje is toen kompleet doorgedraaid, en na weken van alles te hebben geprobeerd en bij Bach Bloesem te zijn uitgekomen is Lolly gelukkig weer haarzelf.
Het gaat al weken super met onze kudde, en Anton de nieuwe Haf is kompleet opgenomen in de kudde en slijmt met iedereen maar vooral Lolly is erg van hem gecharmeerd, al is hij wel de minste in rang maar dat vind hij niet erg, hij blijft er heerlijk vrolijk onder.
Denk je dat eindelijk alles weer goed loopt krijg je de volgende klap, en wel op tweede pinksterdag.
De kittens waren net een week geleden uitgevlogen, ik had plannen voor een nieuwe kitten en dan weer een Birmaantje, een poesje en dan showkwaliteit { hier ben ik al bijna twee jaar mee bezig, ga n.l. al 2 jaar mee met een vriendin naar de kattenshows en we hadden het er zo vaak over gehad }
Kenai was de hele dag bij mij in huis en ik had lekker met hem getrut en van alles gedaan, stopt er een auto die zeggen er ligt daar een dode witte kat op de weg, mijn hart stokte, Jan zei waar zijn de katten, ik zeg hier en ga op zoek in huis, ik vond Boo en Nanuk maar geen Kenai, ik zeg nog ik geef hem net eten nog geen tien minuten geleden.
Ik ren de weg op en zag vanuit de verte al dat het goed mis was, daar lag mijn mannetje dood op de weg, de dader is niet eens even gestopt om het te melden, wat een k?/tmensen zijn er toch op deze wereld.
Ik ben bij hem geknield en heb hem opgepakt om hem mee naar huis te nemen, maar ben op de een of andere manier het bewustzijn verloren en het enige wat ik me daarvan herinner is dat ik de paarden voor het hek heen en weer zag rennen.
Hoe ik op het erf ben gekomen weet ik niet maar ik ben weer verschillende keren bewusteloos gevallen bij de stallen en heb verschillende hyperventilatie aanvallen gehad, Jan is zich kapot geschrokken.
Ja had inmiddels 112 gebeld maar die weigerde te komen, lekker, nou weet ik dat hyperventilatie niet erg is heb het al eens eerder gehad maar dat flauwvallen.
Nou heeft dit verhaal natuurlijk weer een staartje, Nanuk { de wederhelft van Kenai en de moeder van de kittens van hun } is er al 3,5 week al helemaal af en heeft ons de eerste week dag en nacht wakker gehouden, ze zoekt hem en is zichzelf niet.
Ik heb gegoogled over rouw bij katten maar dat kan best extreme vormen aannemen tot de dood erop volgt, gelukkig eet Nanuk nog en begint ze weer een beetje zichzelf te worden.
Boo heeft nergens last van al mist hij wel zijn speelmaatje { hij speelde altijd met zijn pa } en Nanuk is gewoon niet zo'n speler daar is ze veel te nuchter en te serieus voor, twee minuten vind ze wel leuk maar langer niet.
Dus voor Boo hebben we toch maar besloten dat de nieuwe kitten er komt, hij verdient het echt.
En zo komt aanstaande zaterdag "Atiya" een Bluetortiepoint Birmanenmeisje van 3 maanden oud hier weer wat leven in de brouwerij brengen.
Ik heb het al aan Boo verteld dat hij over een paar daagjes een zusje krijgt om mee te spelen maar het gaat er niet echt in bij hem, hij moet haar in levende lijve zien om het te geloven.
Sorry maar moest het even van me af schrijven.
Ik hoop dat ik de komende jaren nou eens bespaard blijf van huisdieren en paarden die te jong het loodje leggen, want het waren er teveel de laatste 3 jaar.
Jullie weten dat Kris begin dit jaar is gestorven, ondanks haar ziekte was de klap heel groot hier want Lolly haar maatje is toen kompleet doorgedraaid, en na weken van alles te hebben geprobeerd en bij Bach Bloesem te zijn uitgekomen is Lolly gelukkig weer haarzelf.
Het gaat al weken super met onze kudde, en Anton de nieuwe Haf is kompleet opgenomen in de kudde en slijmt met iedereen maar vooral Lolly is erg van hem gecharmeerd, al is hij wel de minste in rang maar dat vind hij niet erg, hij blijft er heerlijk vrolijk onder.
Denk je dat eindelijk alles weer goed loopt krijg je de volgende klap, en wel op tweede pinksterdag.
De kittens waren net een week geleden uitgevlogen, ik had plannen voor een nieuwe kitten en dan weer een Birmaantje, een poesje en dan showkwaliteit { hier ben ik al bijna twee jaar mee bezig, ga n.l. al 2 jaar mee met een vriendin naar de kattenshows en we hadden het er zo vaak over gehad }
Kenai was de hele dag bij mij in huis en ik had lekker met hem getrut en van alles gedaan, stopt er een auto die zeggen er ligt daar een dode witte kat op de weg, mijn hart stokte, Jan zei waar zijn de katten, ik zeg hier en ga op zoek in huis, ik vond Boo en Nanuk maar geen Kenai, ik zeg nog ik geef hem net eten nog geen tien minuten geleden.
Ik ren de weg op en zag vanuit de verte al dat het goed mis was, daar lag mijn mannetje dood op de weg, de dader is niet eens even gestopt om het te melden, wat een k?/tmensen zijn er toch op deze wereld.
Ik ben bij hem geknield en heb hem opgepakt om hem mee naar huis te nemen, maar ben op de een of andere manier het bewustzijn verloren en het enige wat ik me daarvan herinner is dat ik de paarden voor het hek heen en weer zag rennen.
Hoe ik op het erf ben gekomen weet ik niet maar ik ben weer verschillende keren bewusteloos gevallen bij de stallen en heb verschillende hyperventilatie aanvallen gehad, Jan is zich kapot geschrokken.
Ja had inmiddels 112 gebeld maar die weigerde te komen, lekker, nou weet ik dat hyperventilatie niet erg is heb het al eens eerder gehad maar dat flauwvallen.
Nou heeft dit verhaal natuurlijk weer een staartje, Nanuk { de wederhelft van Kenai en de moeder van de kittens van hun } is er al 3,5 week al helemaal af en heeft ons de eerste week dag en nacht wakker gehouden, ze zoekt hem en is zichzelf niet.
Ik heb gegoogled over rouw bij katten maar dat kan best extreme vormen aannemen tot de dood erop volgt, gelukkig eet Nanuk nog en begint ze weer een beetje zichzelf te worden.
Boo heeft nergens last van al mist hij wel zijn speelmaatje { hij speelde altijd met zijn pa } en Nanuk is gewoon niet zo'n speler daar is ze veel te nuchter en te serieus voor, twee minuten vind ze wel leuk maar langer niet.
Dus voor Boo hebben we toch maar besloten dat de nieuwe kitten er komt, hij verdient het echt.
En zo komt aanstaande zaterdag "Atiya" een Bluetortiepoint Birmanenmeisje van 3 maanden oud hier weer wat leven in de brouwerij brengen.
Ik heb het al aan Boo verteld dat hij over een paar daagjes een zusje krijgt om mee te spelen maar het gaat er niet echt in bij hem, hij moet haar in levende lijve zien om het te geloven.
Sorry maar moest het even van me af schrijven.
Ik hoop dat ik de komende jaren nou eens bespaard blijf van huisdieren en paarden die te jong het loodje leggen, want het waren er teveel de laatste 3 jaar.