FjordenWereld.nl

Daar ben ik weer, Ynia, met een verslag dat natuurlijk hier voor de Fjorden van het land eigenlijk niet mag ontbreken, want wat ik nu toch weer heb meegemaakt, nou, nou!

Goed, ok, ik geef toe, ik ben een paar daagjes stout geweest tegenover mijn mens, een beetje tegendraads, een beetje eigenwijs... Maar zeg nou zelf, lieve paardenvrienden, is het niet -veeeeel- leuker, en beter voor onze mensen, als ze er voor moeten werken? Zelf werken ze toch zo graag met beloningen, nou ja, laat ze het dan maar ondervinden!

Afijn, vandaag besloot ik dus me keurig te gedragen naar mijn mens toe. Ze ging me los in de grote paddock poetsen. Zelfs zonder touw, met alle vrijheid om me heen, heb ik geen stap verzet! (Ok, ik ben een beetje gaan draaien met voetjes geven, vind ik toch nog wel een beetje eng, hoor, ben dan nog wel een beetje uit balans... Maar uiteindelijk toch allemaal gegeven!)

Dus we beginnen met wat oefeningen. Mijn mens had maar een heel kort zweepje bij, in plaats van een longeerzweep - een test om te zien of ik de woordjes van de afgelopen tijd heb onthouden? Ja, natuurlijk heb ik die onthouden, ik ben slim hoor! Goed, alles liep lekker, ze stond te kirren met complimentjes... en toen gebeurde het...

Bedenk op de achtergrond de meest angstaanjagende muziek die je je kunt bedenken... Kijk naar de hoek van de paddock, en daar zie je het... pluizig, klein, rood met wit, maakt rare piepgeluidjes... en zag eruit alsof het me kon verslinden in 1 hap!!! Eeeek! En dan loopt mijn mens er gewoon opaf?! Is ze gek?!

Het pluizebeest begint te rollen en ik kijk van een afstandje af, tot mijn grote schrik steekt mijn mens haar hand uit, en ik dacht nog: Kijk uit, da's de hand die mij lekkers voert!! Neeee!
Maar dat pluizebolletje deed niets, alleen maar lief naar mijn mens toe... hmmm... ik dacht: Ik moet uitkijken, straks krijgt dat pluizebeest al mijn lekkere worteltjes en appeltjes...! Dus ik kwam toch maar dichterbij, om het een beetje te onderzoeken. Goed, na even gesnuffelt te hebben, zette mijn mens het pluizebeest dat zij 'Poes' noemde aan de kant van de paddock en we pakten onze training weer op... Totdat...

Ik liep netjes m'n rondje in draf, zonder longe, mijn mens in het midden, en wat zie ik?! Dat pluizebeest, die poes, loopt bontifikaal op -mijn- mens af! Hola 'poes', dat is -mijn- mens, met -mijn- appeltjes! Maar het beest zag mij niet, ik stuitte er van achter op, dus ik ben gaan sluipen, achter dat pluizebeest aan, de instructies van mijn mens negerend, klaarblijkelijk weet zij niet wat -echt- gevaar is...

Het pluizebeest kreeg mij in de gaten en zette het op een lopen, dus ik erachteraan, in volle draf, hoofd gevaarlijk naar beneden, ik was kwaad! ... maar helaas, het beest ging met gemak onder het hek door, en ik kon dat niet, dus heb ik nog eens gevaarlijk gesnoven: En -blijf- weg. Ging dat brutale beest gewoon net buiten bereik z'n pootjes zitten wassen...

Wacht maar poezebeest... ik krijg je nog wel...


(Edit: Ynia d'r Nederlands eventjes gecorrigeerd. ;-))

Nou Ynia, ik vind dat je groot gelijk hebt, ze zouden poezen moeten verbieden!
Lelijke appel- en wortelstelende mormels zijn het, bovendien schrik je je een aap als er een het waagt de bak als een razende over te steken, net als jij er aan komt draven...
Nee, ik vind het ontzettend dapper van je dat je dit exemplaar in ieder geval op de vlucht hebt weten te jagen en zo je mens hebt beschermd; wat zijn het ook een onwetende types hè, die mensen van ons...

Nou, wat jullie zeggen, Bella en Zibby - ik vernam trouwens dat jullie met dat mens van jullie ook heel wat te stellen hebben... begrijpt niet eens dat en Fjord soms gewoon dingen veel beter inzien, ergonomisch gezien. En dan -probeer- je de boel te verbouwen om je mens happy te maken, krijg je nog op je lazer!

Ik zweer het, als er niet al die lekkere hapjes als bonus bij hadden gezeten, was ik allang gaan staken want zoals jullie het zeggen, ze snappen er niets van!

Wat je zegt, Ynia, ze begrijpt er echt niets van.
Komt ze met een pan lijnzaad op stal en probeer je even te helpen door de houten lepel er alvast uit te halen en weg te smijten (lusten we toch niet) loopt ze weer te mopperen.
Hetzelfde met het harkje van de poepschep, neem je die effe tussen je tanden; ik kan mijn eigen mest heus wel opruimen, hoor, niet dat ik dat nodig vind want wij gaan daar altijd heerlijk in liggen rollen, maar goed, ik kom omhoog en zij net omlaag, ja, dan moet je niet verbaasd staan kijken als je dat harkje tegen je neus krijgt.
Ze zijn ook zó lomp en onhandig die mensen, af en toe zou je ze achter het behang plakken!

Neee! Dat menen jullie niet?! Ik sta werkelijk te klapperen met mijn gestroomlijnde oortjes... En het is natuurlijk niet zo dat wij maar eens eventjes makkelijk de telefoon op kunnen pakken om de dierenbescherming te bellen om dit leed te melden... Schandalig!

Het is ook nooit goed met ze, he? Snappen ze dan echt niet dat we ze alleen maar willen helpen? Dat we, omdat we geen handen hebben, het dus op andere manieren moeten doen? Da's gewoonweg pure discriminatie van het equine ras!
Ik hoorde mijn mens eens zeggen dat wij paarden onze mensen weerspiegelen... als ze mij dan eigenwijs noemt, gaat er -nog- geen lichtje branden daarboven, dat dan aangeeft dat niet ik, maar juist -zij- eigenwijs is. Gekke mensen, maar ja, wat doe je ermee, he? Ze geven ook wel lekker eten, en lekkere knuffels... en zorgen voor een boel (leed) vermaak.