Wéér schrikken, vanochtend
Geplaatst: vr 05 mar 2010, 08:23
Dit is de week van de hartverzakkingen voor mij.
Kom ik vanmorgen bij de stal, ik had eerst even lekker zitten bokken en FW-en, ligt Bella op de tegels voor de schuilstal.
Ik dacht nog: Goh, die Bella, gaat gewoon lekker in dr eigen hooi liggen.
Zibby stond in alle rust hooi tussen dr benen uit te eten...(?)
Ik moest er eigenlijk een beetje om grinniken.
Goed, ik ga mesten, en af en toe kijk ik richting Bella.
Ze ligt beurtelings met haar hoofd op de grond en met haar hoofd overeind.
Op een gegeven moment zie ik, dat ze als ze met haar hoofd op de grond ligt, haar ogen wegdraait.
!!!!!!!!!!!!
Ik was héél snel óver het hek opeens.
Ik ging naast haar op mijn knieën zitten en voelde aan haar buik, ik mocht overal aankomen en dat vatte ik maar op als een positief teken. Ik probeerde haar met zachtjes duwen overeind te krijgen, maar dat wilde ze toch echt niet en ze legde ook haar hoofd weer neer.
Paniek in mijn lijf, telefoon in de aanslag voor dierenarts, nee, erst zelf proberen, ze lag voor de deur van de stal waar haar halster hangt, dus over het binnenhek gesprongen en weer terug, ik leek wel een kikker.
Halster om, en voorzichtig omhoogtrekken, nu had ze wel door wat ik van haar wilde, en ze ondernam enkele pogingen om op te krabbelen.
Na een paar keer lukte dat godzijdank.
Na 20 minuten heen en weer wandelen, over het pad moest ze mesten en zag ze er weer als zichzelf uit.
Ik kijk nu uit het raam en zie haar gelukkig nog steeds overeind staan...
Pfffrrrrt, ik heb het wel gehad deze week met schrikken eigenlijk.
Kom ik vanmorgen bij de stal, ik had eerst even lekker zitten bokken en FW-en, ligt Bella op de tegels voor de schuilstal.
Ik dacht nog: Goh, die Bella, gaat gewoon lekker in dr eigen hooi liggen.
Zibby stond in alle rust hooi tussen dr benen uit te eten...(?)
Ik moest er eigenlijk een beetje om grinniken.
Goed, ik ga mesten, en af en toe kijk ik richting Bella.
Ze ligt beurtelings met haar hoofd op de grond en met haar hoofd overeind.
Op een gegeven moment zie ik, dat ze als ze met haar hoofd op de grond ligt, haar ogen wegdraait.
!!!!!!!!!!!!
Ik was héél snel óver het hek opeens.
Ik ging naast haar op mijn knieën zitten en voelde aan haar buik, ik mocht overal aankomen en dat vatte ik maar op als een positief teken. Ik probeerde haar met zachtjes duwen overeind te krijgen, maar dat wilde ze toch echt niet en ze legde ook haar hoofd weer neer.
Paniek in mijn lijf, telefoon in de aanslag voor dierenarts, nee, erst zelf proberen, ze lag voor de deur van de stal waar haar halster hangt, dus over het binnenhek gesprongen en weer terug, ik leek wel een kikker.
Halster om, en voorzichtig omhoogtrekken, nu had ze wel door wat ik van haar wilde, en ze ondernam enkele pogingen om op te krabbelen.
Na een paar keer lukte dat godzijdank.
Na 20 minuten heen en weer wandelen, over het pad moest ze mesten en zag ze er weer als zichzelf uit.
Ik kijk nu uit het raam en zie haar gelukkig nog steeds overeind staan...
Pfffrrrrt, ik heb het wel gehad deze week met schrikken eigenlijk.