Sorry die is ff niet meer van mn gezicht te krijgen.
Vanavond voor het eerst helemaal in mn uppie met mn puppie gereden in de bak.
Andy was badmintonnen, Tien was vanochtend al geweest en verder is er na 7enen eigenlijk nooit iemand op stal doordeweeks.
Hij was gister ook al stevig ohz aan het werk gezet door Andy maar ik had zo'n zin (zeker na de les van dinsdag waar hij zo enorm super liep). Dus ala toch maar proberen dan.
Zenuwen gierden door mn lijf (aangezien de laatste poging 5 mnd geleden was en geen succes) dus op weg naar de bak vond meneer ineens alles eng en liep in piaff naast me (fijn dat we weten dat dat knopje er ook op zit
).Diep ademhalen, dat nog 100x herhalen en hup daar zat ik. Uiteraard gingen we in stap iets harder dan gepland maar na een paar rondjes kwam de rust er wat meer in en in draf kwam de concentratie. Toen even wat voltes en wat afwenden geoefend en klaar.
Jemig wat was en ben ik trots op mezelf. Wetende dat ik op mn vorige stal jankend af ben gestapt om bijna nooit meer op te stappen. Ik scheet echt peuken en zat al een week in de stress bij het idee dat ik er weer op moest. Dat gedoe met die blessure en de sneeuw hielp er ook niet echt aan mee en de stap om het weer te proberen werd alleen maar groter en groter.
Maar na 2 lessen van mn superjuffie en eindeloos geduld van SuperAndy heb ik vanavond toch de stoute rijschoenen aangetrokken. Moeten we toch maar vaker gaan doen denk ik
Maar eerst heeft het manneke even vrij, hij zal wel spierpijn hebben
) dat ik gewoon jankend afstapte en hem het liefste op Mp zette hoor. Dat zegt genoeg denk ik. Vandaar dat ik nu zo blij ben dat ik na 4mnd eindelijk weer eens alleen heb gereden (zowizo pas de 4e keer weer dat ik erop zit sinds de CK). Dat is echt een hele overwinning. 