Nu hebben we het al een tijdje zo gedaan, dat we ze eigenlijk 's nachts binnen willlen halen, of eventueel dat ze binnen kunnen gaan liggen. Hiervoor zou dan Jasmijn d'r stalletje bedoeld voor zijn. Jasmijn staat nu weer naast Anca, binnen.
Maar die schapen zijn dom, lijkt het. Ze weten de weg naar binnen niet.
Dus hadden Leo en ik het idee om ze proberen binnen te krijgen. Daar wat te voeren en dan na een tijdje weer naar een andere wei.
Leo heeft afgelopen zaterdag geprobeerd om ze via de inrit naar het stalletje te krijgen. Maar dat is hem dus niet gelukt.
Ik vroeg of ik het nog moest proberen, maar dat zou ws toch niet in mijn eentje lukken, aldus Leo. Vanmiddag waren we met tweeen.
Tja en dan ben ik toch eigenwijs, dat ik het wil proberen. Dus ik met mijn hond met drijversinstinct gaan proberen om die dieren binnen te krijgen.
Nou ja, hondeninstinct werkte wat tegen me, maar ja. Barno gaat tussen de schapen staan en houdt 1 dier apart van de rest. Tja dan werkt het natuurlijk niet.
Hij heeft ook een paar keer bijna een beuk van een schaap gehad, dan kwam hij wat te dichtbij.
Ik had op de inrit al een tafel op zijn kant liggen, touwtjes gespannen en na wat jagen en geduld hebben (even op adem laten komen), kon ik er 1 aaien. Dus even staan kriebelen. De 2 andere stonden met hun konten naar de uitgang.
En je kent het gezegde; Als 1 schaap over de dam is, volgen er meer.
Dus 1 schaap liep de inrit op, de 2e ook en toen moest het knuffelschaap nog om de waterbak heen.
Ik was bang dat die de wei in zou vliegen, maar nee, netjes het stalletje in.


Leo gebeld, waar ze nu heen moesten? Hij kon niet geloven, dat ze binnen stonden. Nou ja met geduld en Barno is dat gelukt.
Nou daar stonden ze dan met 3en. Heb ze wat mais gegeven. Ze hebben een klein uurtje in het stalletje gestaan en toen heb ik ze weer naar een andere wei gedaan.
Haha, het is me toch gelukt.