ja echt. Geloof mij. Heeeel erg wanhopig!!!!
Zondag. Heerlijk weer, beeeeetje veel wind (waar ons Wikje geen fan van is blijkbaar
). En niemand met tijd. Dus dan ga ik lekker alleen buiten rijden met mijn (ja, ik vind dat Wikke ook een beetje van mij is
) grote knuffel. Alles goed en wel, soms was hij wat rillerig maar het ging gewoon lekker. Ik lekker aan het babbelen met Wik en
samen de wijde wereld in.
Tot ... we bij een weiland kwamen met koeien. Veul koeien en die hadden net als Wikke de wind in de oren.
Wikke schrok zich dan ook lam toen hij ineens een koe die met 180km/u op hem af kwam rennen zag. Hij zet (zoals hij alleen
doet als hij echt heeeel erg schrikt) een stapje naar rechts. Maar we reden eigenlijk vlak langs een beek (zonder ..) en hij stond dus meteen met de voorbenen omlaag. Ik uiteraard meteen uit balans en Wikke dacht ons heel lief te redden door te springen. Over die beek.
En dat verwacht je niet.... ik niet tenminste
En daar ga je dan. Ik probeerde hem nog vast te houden maar dat ging niet. En wikke schrok dus weer eens van een enorme plof op de grond!
En dat was even teveel dus hij ging rennen. Richting provinciale weg (en die is niet leuk druk!!!).
Ik roepen, maar hij had de wind in de oren dus hij hoorde sowieso niks!! En daar ging hij! Wapperende voorpluk, idem staart!
Ik moet hem nageven: hij is een heer in het verkeer! netjes over het fietspad en door de berm
Keurig gewoon! En godzijdank kent hij de route op zijn duimpje want hij sorteerde netjes voor om rechtsaf richting huis te slaan!
Een automobilist die het had zien gebeuren reed direct naar me toe en vroeg of ik wilde meerijden.
Graag natuurlijk en dus gingen we achter hem aan! Hij ging braaf naar huis alwaar hij werd opgevangen door mij allerliefste buurman! En Kobus
want de was natuurlijk blij zijn vriendje te zien dus die stond al bij de draad te hinnikken.
Thuis gelijk opgestapt en wat gereden. Ik wilde eigenlijk meteen terug, maar zoals al gezegd: ik had niemand die mee kon. En dat vond ik toch een fijner idee.
Dus vandaag: Babysit geregeld (thanx mammie) en off we go again!
Dorothea als trouwe baasje lief op de fiets mee!
En natuurlijk was Wikkie gewoon zijn brave zelf. Ietwat huppelig weer met toch weer erg veel wind (maar goed, daar went ie maar aan! ) maar wel gewoon lief en braaf. Heb weer heerlijk gereden met mijn mannetje en het gebeurde is alweer vergeten
Ons eerste avontuurtje
<<
