
Vorige week zijn we begonnen met densensiblisatie therapie tegen Dakota zijn allergie voor huidmijten,
mijn DA heeft vorige week voorgedaan hoe ik moet prikken en ze heeft zelf de eerste prik gezet, vandaag
was het mijn beurt om te prikken.... ik heb nog nooit in een levend wezen geprikt dus ik vond het dood eng...
Vol goede moed thuis de ampullen uit de koelkast gepakt, intjectienaald gepakt en opweg naar stal.
Dakota stond niets vermoedend lekker een dutje te doen. Mijn plan was om hem een plukje kuil te geven
zodat hij aan het eten is terwijl ik de prik zet. Dus kuil in de ruif gelegd en terwijl Dakota aan het eten was
ging ik de spuit klaar maken, eerst allemaal luchtbellen erin, dus moest het een paar keer opnieuw doen.
Maar goed, ik was er helemaal klaar voor .....(dacht ik)..... toen ik naast Dakota stond met mn injectienaald begonnen
mn knieen enigzins wat te beven, mn hart ging een keer zo snel als anders......pffff dit is toch moeilijker dan ik dacht......
Nee ik durf niet....... of toch wel....... dus ik pak Dakota zn nekvel beet en hup pik...... mis........ Dakota schudde met zn
hals, hij had wel door dat ik iets moest doen bij hem, dus ik was vastberaden er niet te lang over te doen anders zou ik
het verpesten, wetende dat hij deze prikken de rest van zn leven moet krijgen.
Proging 2... weer wat vel gepakt, naald erin, vel loslaten en spuiten..... pfieeuww gelukt!! Nog steeds wat weke knieen
maar het is gelukt! Ik zal er een handigheidje in moeten krijgen, maar voor een eerste keer niet slecht

Dakota voelde er bijna niks van.
Volgende week weer, joepie

