FjordenWereld.nl

Tsja, wat zal ik zeggen, je kan beter tot 10 tellen en diep ademhalen....

Ik kom bij de wei en de dames komen als gewoonlijk naar voren voor hun begroeting. Anka een aai Nis een aai en toen wilde ik Nis het halster omdoen. Maar die dacht alleen aan gras en stiefelde alweer naar achteren. Ik had zoiets ja nee he, kan ik eerst naar achter lopen om vervolgens weer met haar terug te lopen. Dus ik dacht slim te zijn en ging op een drafje langs Nis. Ik had beter moeten weten, maar als ik ga rennen is dat voor Nis ook het sein om af te gaan als een raket .

Dus die sjeest al bokkend naar de prikpalen en ik roep boos nee. Ze weet dat ze fout zit . Dus ik loop naar achter en doe haar het halster aan.

En toen kon ik beter het volgende doen halster aan en meenemen en het weglopen negeren. Wat ik eigenlijk altijd ook doe. Ben eigenlijk altijd erg geduldig.

Maar ja, ik was al wat boos en deed het halster om zonder de keelriem vast te maken en zei toen nog wat boos richting Nisko en ik tilde mijn vinger op. Doe ik altijd als ik pas op zeg. Maar ze schrok dus van de armbeweging gaat iets achteruit en het halster valt af. Toen was het helemaal feest. Al racend en bokkend de wei door en krijg haar dan maar eens weer. Wel jammer dat ik nu geen fototoestel bij me had ...

Anka sjeesde leuk mee, maar niet zo hard en fel als Nis. Anka had echt zo'n kop van ik weet niet waar de brand is, maar ik doe gewoon leuk mee. Uiteindelijk moet je dan gewoon slimmer zijn dus ging ik gewoon bij een prikpaal staan. Anka kwam meteen, die had toch al zoiets van nou nou wat een gedoe. Nis kwam ook. Dus halster aan en meenemen, 5 maal tot 10 tellen en hupakee rijden. Het woei vreselijk, maar Nis was erg braaf, de schat.

Moraal van dit verhaal, je kan echt beter tot 10 tellen, sommige dingen negeren en gewoon iets slimmer zijn dan je paard ipv boos worden.

Wat een dondersteen is het toch

hehe, dikke ondeugd. maar het is wel zo, boos worden werkt vaak averechts. en dat niet alleen bij paarden. Anka vondt het vast ook wel een leuk verzetje zo, even het weiland op andere manier verkennen.

Haha, ik heb met een glimlach om de lippen je avontuur gelezen, zoals je ook de gedachten van de dames voor ze beschrijft, prachtig.

Oeh heel herkenbaar. Ulvy weet altijd heel goed wanneer ik boos word. Sterker nog, voordat ik zelf weet dat ik boos word

DeeDee schreef:Oeh heel herkenbaar. Ulvy weet altijd heel goed wanneer ik boos word. Sterker nog, voordat ik zelf weet dat ik boos word

Erg is dat he? Blijkbaar stralen wij met onze lichaamstaal uit dat we boos zijn of worden .

Oeh, wat herkenbaar. Je hebt wel gelijk.

Gelukkig vergeven paarden ook wel. Ik ben ook altijd gelijk bang dat als je zoiets hebt als in bovenstaand verhaaltje dat ik elke keer erachter aan kan te vangen. Maar dat is helemaal niet zo, ze komen gewoon weer elke dag naar de draad voor hun aai en af en toe gaat er 1 mee uit aan het halster. En de rust bewaren helpt ook haha.

Prachtverhaal en o zo herkenbaar. Zo heeft Jan een keer met Floor tikkertje gespeeld... Floor onder het draadje door, Jan er overheen om haar te pakken. Floor racend langs Jan weer onder het draadje door, Jan weer over het draadje heen. Floor weer terug... heeft wel effe geduurd voordat ze uitgespeeld was, was een érg leuk spelletje!

heel herkenbaar Annemarie. Jackie had er altijd een handje van toen hij nog bij de clubponie´s in de wei stond en als ik dan met mijn zadel aan kwam fietsen kreeg ik hem niet te pakken. Om nou lief en aardig te doen als ik hem na een half uur eindelijk te pakken had......dat lukte me nooit. Maar de volgende keer dacht hij: "ik laat me maar niet vangen, dan begint ze weer met haar tirade"....

Moeilijk is dat he, lief doen als je ze dan toch hebt. Mijn vader kon dat heel goed. De hond van mijn ouders piept er tussenuit als ze los is. En meestal luistert ze goed en komt ze weer, maar soms ook pas na 20 minuten en veel pogingen van pa. Maar als ze dan eerst niet komt en uiteindelijk wel, toch belonen. Ik weet dus wel hoe het moet maar oeh, wat lastig soms als het bloed al lang onder je nagels weggehaald is . Dit is trouwens de eerste en enige keer dat ik dit had en het was gewoon mijn eigen schuld. Maar ja, soms he?