therapie begonnen?
Geplaatst: zo 30 aug 2009, 17:36
Aangezien ik nog geen "huiswerk" heb gehad hoe ik met burnout om moet gaan, besloten dat een time-out voorlopig even inhoudt dat ik leuke dingen ga doen 
Gisteren Vera gezadeld en samen op pad gegaan, dat was echt heel lang geleden, als je eenmaal met anderen gaat dan lijkt het alleen rijden ineens zo saai en doe je dat dus ook niet zo snel meer. Maar gistermiddag gewoon Veer en ik tegen de rest van de wereld
En wat voor wereld, we kregen gelijk alles voor ons kiezen waar Veer nog weleens wat angstig voor kan zijn, maar wat heb ik dan toch een brave pony he? Die griet is gewoon mijn therapiepaardje, ze ging overal langs
We begonnen met een tractor met hele grote aanhanger, heb Vera stil gezet en deze kwam ons tegemoet rijden, ding kwam op ongeveer 2 meter langs ons heen en ze bleef keurig staan. Op de route die ik gepland had kom je ook langs een hoekhuis wat helemaal ingepakt is met blauw plastic ivm een verbouwing en je moet daar ook nog eens net de hoek om. De enige reactie van me meissie was een wat scheef loopje en schuin naar dat huis kijken, voor het geval dat plastic je toch besluit aan te vallen. Dan kom je langs een meneer die zijn auto voor de deur aan het wassen is, ja ehhhh ik is fjord en vind water niet fijn, maar voor mijn vrouwtje loop ik er dan wel met een hele grote boog omheen.
Nou kan je op die route op een gegeven moment 2 kanten op, je kan dus de lange of de korte route nemen. Ik wilde de lange gaan doen, in eerste instantie twijfelde ze, alsof ze wilde aangeven dat we verkeerd gingen, maar toen besloot ze toch maar mee te gaan. Rij je dat pad in en daar staan links koeien, nou heeft Vera een koeienfobie, dus ik voelde die rug al verstrakken, ja en dan komt er ook nog eens een man met een oranje veiligheidsvestje aan. Reden genoeg om om te draaien, maar ook toen kreeg ik haar snel overtuigd dat het allemaal niet eng is en dat ik wel zou beschermen
De rest van de rit veel koeien tegen gekomen en ze blijven toch echt akelig als je fjord bent, maar ze stapte dapper door. Heb haar zelfs even stil gezet om naar de koeien te kijken en dan dat hoofd, alsof je knettergek bent geworden om haar ernaar te laten kijken
Op een gegeven moment zaten we op een landweggetje en daar was dus helemaal niets of niemand te zien, we waren echt samen en toen kwamen de tranen bij mij. Heb haar halt laten houden en ben om haar nek gaan hangen, me gezicht in haar hals en maar janken, jeetje wat luchtte dat op.
Zoals jullie kunnen lezen heb ik genoten en Vera ook, want zij mocht het tempo bepalen, zij besloot wanneer we gingen draven of galopperen (tja ze weet inmiddels ook de plekjes wel waar we draven of galopperen)
Vanmiddag heb ik 3 paarden gereden, ach als je het dan aan moet pakken, pak je het goed aan he? Anja en ik zijn eerst samen met Pjaff en Qweenie gaan rijden, normaal krijg je mij buiten niet op die fries, maar ik had het idee dat Pjaff niet helemaal goed liep. Dus ruilen en daar ging ik met een fries, was eerlijk gezegt blij toen ik weer op Pjaff mocht, vind het toch wat prettiger wat lager bij de grond. Pjaff had overigens niets, maar ik ben de grote passen van Vera gewend en Pjaff is wat korter met draven.
Na deze rit zijn we nog even met Vera en Exel op pad gegaan, Anja op Exel en ik op Vera.
Ik heb een heerlijk weekend gehad en als ik op deze manier therapie moet hebben, is het geen straf
Gisteren Vera gezadeld en samen op pad gegaan, dat was echt heel lang geleden, als je eenmaal met anderen gaat dan lijkt het alleen rijden ineens zo saai en doe je dat dus ook niet zo snel meer. Maar gistermiddag gewoon Veer en ik tegen de rest van de wereld
En wat voor wereld, we kregen gelijk alles voor ons kiezen waar Veer nog weleens wat angstig voor kan zijn, maar wat heb ik dan toch een brave pony he? Die griet is gewoon mijn therapiepaardje, ze ging overal langs
We begonnen met een tractor met hele grote aanhanger, heb Vera stil gezet en deze kwam ons tegemoet rijden, ding kwam op ongeveer 2 meter langs ons heen en ze bleef keurig staan. Op de route die ik gepland had kom je ook langs een hoekhuis wat helemaal ingepakt is met blauw plastic ivm een verbouwing en je moet daar ook nog eens net de hoek om. De enige reactie van me meissie was een wat scheef loopje en schuin naar dat huis kijken, voor het geval dat plastic je toch besluit aan te vallen. Dan kom je langs een meneer die zijn auto voor de deur aan het wassen is, ja ehhhh ik is fjord en vind water niet fijn, maar voor mijn vrouwtje loop ik er dan wel met een hele grote boog omheen.
Nou kan je op die route op een gegeven moment 2 kanten op, je kan dus de lange of de korte route nemen. Ik wilde de lange gaan doen, in eerste instantie twijfelde ze, alsof ze wilde aangeven dat we verkeerd gingen, maar toen besloot ze toch maar mee te gaan. Rij je dat pad in en daar staan links koeien, nou heeft Vera een koeienfobie, dus ik voelde die rug al verstrakken, ja en dan komt er ook nog eens een man met een oranje veiligheidsvestje aan. Reden genoeg om om te draaien, maar ook toen kreeg ik haar snel overtuigd dat het allemaal niet eng is en dat ik wel zou beschermen
De rest van de rit veel koeien tegen gekomen en ze blijven toch echt akelig als je fjord bent, maar ze stapte dapper door. Heb haar zelfs even stil gezet om naar de koeien te kijken en dan dat hoofd, alsof je knettergek bent geworden om haar ernaar te laten kijken
Op een gegeven moment zaten we op een landweggetje en daar was dus helemaal niets of niemand te zien, we waren echt samen en toen kwamen de tranen bij mij. Heb haar halt laten houden en ben om haar nek gaan hangen, me gezicht in haar hals en maar janken, jeetje wat luchtte dat op.
Zoals jullie kunnen lezen heb ik genoten en Vera ook, want zij mocht het tempo bepalen, zij besloot wanneer we gingen draven of galopperen (tja ze weet inmiddels ook de plekjes wel waar we draven of galopperen)
Vanmiddag heb ik 3 paarden gereden, ach als je het dan aan moet pakken, pak je het goed aan he? Anja en ik zijn eerst samen met Pjaff en Qweenie gaan rijden, normaal krijg je mij buiten niet op die fries, maar ik had het idee dat Pjaff niet helemaal goed liep. Dus ruilen en daar ging ik met een fries, was eerlijk gezegt blij toen ik weer op Pjaff mocht, vind het toch wat prettiger wat lager bij de grond. Pjaff had overigens niets, maar ik ben de grote passen van Vera gewend en Pjaff is wat korter met draven.
Na deze rit zijn we nog even met Vera en Exel op pad gegaan, Anja op Exel en ik op Vera.
Ik heb een heerlijk weekend gehad en als ik op deze manier therapie moet hebben, is het geen straf
.