Na 8 maanden, eindelijk
Geplaatst: zo 23 aug 2009, 17:08
Vandaag is Meline na 8 lange maanden eindelijk weer eens voor de kar geweest. En ik heb genoten. Ze was zo braaf.
Vorig jaar december is ze er voor het laatst voor geweest. Ze trok het toen niet meer omdat Ferro nog aan boord was en ze behoorlijk zwaar was. Daarom heb ik haar toen met zwangerschapsverlof gestuurd. Het was eigenlijk de bedoeling om zo'n maand na de geboorte van het veulen weer te beginnen maar door allerlei omstandigheden is dat er niet van gekomen. Nu waren de dingen eindelijk weer eens gunstig en had ik een stuk van ons land tot mijn beschikking waar ik even kon gaan mennen. Daar is het gras net vorige week gemaaid en was het dus mooi kort en schoon. Dus ik had zo iets van nu of nooit! Je gaat er op den duur ook tegen aan hikken als het al zo lang niet meer is gebeurd.
We hebben Meline en Ferro uit het land gehaald en Ferro vervolgens op stal gezet. Hij kan nog niet bij Celony en Djambo blijven alleen want dat vliegt hij door de draden heen omdat ie ze nog wel erg eng vind.
Vervolgens Meline opgetuigd en voor de kar gezet. De binnen- en buitensingel van het schoftje moest behoorlijk wat gaatjes korter in vergelijking met afgelopen december want ze is nu natuurlijk lang niet zo dik als toen.
Bij het inspannen stond ze zoals gewoonlijk zowat te slapen met har neus bijna op de grond. Daarna op de kar en naar het land toe gereden. Af en toe een hinnikje naar Ferro maar verder was ze erg braaf. Alleen zo stijf als een plank, we gingen recht door de wendingen. Er is dus genoeg werk aan de winkel om haar weer een beetje voor elkaar te krijgen. Ik hoop dan ook dat ik binnenkort toch weer naar de menles kan want thuis lukt het niet erg. Binnenkort kan ik niet meer op dat grasland want dan is het te hoog en rij je alles stuk en een bak heb ik helaas nog niet.
We hebben een half uurtje wat gestapt en gedraafd en hebben toen even langs de weg uitgestapt. Ik kon het na die tijd wel aan mijn armen merken dat ik zo lang niet meer gemend had en ook nu voel ik het nog wel. Maar ik heb genoten en dat is het belangrijkste. Brave Meline.
Vorig jaar december is ze er voor het laatst voor geweest. Ze trok het toen niet meer omdat Ferro nog aan boord was en ze behoorlijk zwaar was. Daarom heb ik haar toen met zwangerschapsverlof gestuurd. Het was eigenlijk de bedoeling om zo'n maand na de geboorte van het veulen weer te beginnen maar door allerlei omstandigheden is dat er niet van gekomen. Nu waren de dingen eindelijk weer eens gunstig en had ik een stuk van ons land tot mijn beschikking waar ik even kon gaan mennen. Daar is het gras net vorige week gemaaid en was het dus mooi kort en schoon. Dus ik had zo iets van nu of nooit! Je gaat er op den duur ook tegen aan hikken als het al zo lang niet meer is gebeurd.
We hebben Meline en Ferro uit het land gehaald en Ferro vervolgens op stal gezet. Hij kan nog niet bij Celony en Djambo blijven alleen want dat vliegt hij door de draden heen omdat ie ze nog wel erg eng vind.
Vervolgens Meline opgetuigd en voor de kar gezet. De binnen- en buitensingel van het schoftje moest behoorlijk wat gaatjes korter in vergelijking met afgelopen december want ze is nu natuurlijk lang niet zo dik als toen.
Bij het inspannen stond ze zoals gewoonlijk zowat te slapen met har neus bijna op de grond. Daarna op de kar en naar het land toe gereden. Af en toe een hinnikje naar Ferro maar verder was ze erg braaf. Alleen zo stijf als een plank, we gingen recht door de wendingen. Er is dus genoeg werk aan de winkel om haar weer een beetje voor elkaar te krijgen. Ik hoop dan ook dat ik binnenkort toch weer naar de menles kan want thuis lukt het niet erg. Binnenkort kan ik niet meer op dat grasland want dan is het te hoog en rij je alles stuk en een bak heb ik helaas nog niet.
We hebben een half uurtje wat gestapt en gedraafd en hebben toen even langs de weg uitgestapt. Ik kon het na die tijd wel aan mijn armen merken dat ik zo lang niet meer gemend had en ook nu voel ik het nog wel. Maar ik heb genoten en dat is het belangrijkste. Brave Meline.