FjordenWereld.nl

Ben ik gisteravond met Bink uit rijden, staan we nog even te kletsen met ene dame, jaa, bink kletst mee. Worden we een paar tellen later achterna gezeten door haar hond, Wat kan Bink hard rennen zeg, en wat was ik bang. Vooral om het feit dat Bink zo'n struikelkont is, en dat pad is niet bepaald vlak te noemen. Op een gegeven moment hield Bink weer in, dritt, hond was er nog. Hoppa gingen we weer. Ik was gelijk al mn rechter stijgbeugel kwijt. Ik was er van overtuigd dat ik wederom zadruiter zou worden. Maar nee, eindelijk was hond weg en liep Bink weer "rustig". Nog vol adrenaline. Maar eerlijk is eerllijk,. bink kan mooi galoperen als ie hard gaat, en god zij dank, is hij niet gestruikeld, wat mij grooste angst was.

Tjonge jonge, dan schrik je je echt rot. Kan me voorstellen dat je bang was!
Waar was de eigenaar van de hond dan? Of stond je daarmee te praten?
Was Bink later weer rustig?

Mirjam

Krimmenelen.....!!1 Wat zul jij geschrokken zijn. In ieder geval wel een geruststelling dat hij dan niet gaat struikelen. Wat gek eigenlijk dat hij zo schrok van het hondje van die dame waarjijmee stond te kletsen Hij had dat hondje dan toch al opgemerkt?

Jee, wat een belevenis. Waarschijnlijk doordat hij zo hard gaat, dat hij dan zijn voeten wel beter oppakt en dus niet zo snel struikelt. Ik durfde dat eerst ook niet, hard galopperen, maar nadat ik het een paar keer geprobeerd had, ben ik er nu bijna verslaafd aan. En niet bang dat hij struikelt.

He bah dat is altijd even schrikken! Hoe gebeurde dat zomaar ineens?

Daar slaat niet alleen je paard van op hol maar zeker weten ook je hart! foei dat zo'n dier inene als een bezetene achter Bink aan rent. Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurt.

De mevrouw waar ik mee had staan kletsen, had dr honden op, dacht zij, veilige plek los gelaten. Haar hond luiisterde wel, want hij was ook vrij snel weer weg, al duurde het voor mij eeuwen. Ik denk dat die mevrouw ook geschrokken is. Ze hield zo netjes dr honden bij zich toen ik eraan kwam, ook nog aan de slootkant, zodat ik langs de boskant haar kon passeren. Naar haar toe ben ik niet boos, ze was meedenkend genoeg...

je schrikt er alleen zo van, en zo eng he. Al is het wel fijn om te merken dat Bink niet in blinde paniek er vandoor vliegt, maar op het pas blijft en ook kijkt of het monster al weg is.