Ik zelf was op zoek gegaan naar een nieuw paardje! Was 2 weken terug bij een hele leuke fjord wezen kijken (Hayox Sebastian)
en qua karakter was dat eigenlijk alles wat ik zocht en wat Tsjallien dus niet had!
Afgelopen maandag zouden we weer gaan kijken..
En toen begon de elende.. Afgelopen zaterdag ben ik met heftige buikpijn opgenomen in het ziekenhuis.. ik kon echt helemaal niks meer..
Niet zitten, niet lopen, niet staan! Werd er echt helemaal gek van. Mn moeder ook, dus die besloot de dokterswacht te bellen! Wij daar snel heen met de auto en daar aangekomen dachten ze dat ik een blinde darm ontsteking had! Dus ja moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Ik vond alles best, zolang ze me maar van die vreselijke pijn af gingen helpen! Maar voordat er weer een dokter kwam, waren we inmiddels 2 uur verder, er was een spoedgeval tussen gekomen. Ik allemaal onderzoeken ondergaan bleek het niet mn blinde darm te zijn. Werd eerst maar opgenomen op een afdeling en zou dan later in de ochtend een echo krijgen. Ondertussen pijnstillers gehad en de pijn begon wat af te zakken gelukkig. Later op de ochtend dus de echo, bleek dat k galstenen had!! Iets waar ze nooit echt aan gedacht hadden omdat ik nog maar 22 ben. Dus ik zou geopereerd worden en weg moet de pijn zijn. Nog een nachtje in het ziekenhuis gebleven en maandag weer naar huis. Omdat ik toch nog wel graag een keer bij die pony wilde kijken heb ik extra pijnstillers genomen en ben ik die middag samen met mn instructrice die kant opgegaan.. Zelf kon ik niet rijden dus mn instructrice heeft de pony even goed getest op de dingen waarover ik nog twijfelde na de eerste keer! Ze vond dr heel geschikt voor mij, dus het goede nieuws is dat we dr hebben gekocht

Ik zelf hoopte weer een beetje op te knappen en snel een oproep te krijgen voor de operatie.. Gister gesprek gehad met de chirurg en toen bleek dat die oproep nog 4-6 weken op zich laat wachten. Ondertussen zit ik hier met pijn.. Vanmiddag zelfs weer een aanval gehad en weer naar de dokterswacht geweest! Daar een injectie gehad tegen de pijn (na lang aandringen) en nu weer thuis op bed maar afwachten.. Wordt er echt gek van..
Maandag komt mn nieuwe pony, maar zelf zal ik zo'n drie maanden niet kunnen rijden.. Voor mij is dit dus echt een heel dubbel gevoel.. aan de ene kant wil ik wel blij zijn, maar aan de andere kant heb ik dr niks aan..
Ik hoop maar op het beste en dat ze me snel oproepen voor een operatie.. Dit is namelijk echt niet fijn!!!