rasp, rasp....
Geplaatst: ma 02 mar 2009, 13:37
....wat maken die raspen van de tandarts een lawaai in zo'n paardenmond.
Vanmorgen is de paardentandarts bij Vlin wezen kijken. Hij schudt de laatste tijd regelmatig met zijn hoofd. Daarom wilde ik zekerheid hebben dat het in zijn mond goed zat. Nou heeft ze wel even flink moeten werken want twee tanden groeiden iets te lang naar beneden en twee kiezen groeiden te hoog. Was heel normaal zei ze. Maar ze moesten wel even worden gevijld. Ook werden zijn kiezen aan de kant van zijn wangen te scherp waardoor zijn wangen al iets geirriteerd raakten. Ook dat heeft ze verholpen.
Vlin was super braaf en lief. Het enige wat hij deed was langzaam naar achteren lopen. Maar mag je, als je een uur lang (met kleine pauzetjes tussendoor) met zo'n beugel in je muil staat. De tandarts was ook erg lief en geduldig naar hem toe. Ik was trots op hem.
Terug in zijn stalletje begon hij bijna onmiddelijk te dutten zo moe was hij ervan. En dat was lachen want telkens hij indutte dan ontspande zijn mond en liet hij een raar geluidje horen waardoor hij weer wakker werd. Ook de tandarts had er lol om. Ik heb hem daarna maar snel naar zijn wei gebracht waar hij meteen begon te eten. Dat werkt dus nog allemaal.
Vanmorgen is de paardentandarts bij Vlin wezen kijken. Hij schudt de laatste tijd regelmatig met zijn hoofd. Daarom wilde ik zekerheid hebben dat het in zijn mond goed zat. Nou heeft ze wel even flink moeten werken want twee tanden groeiden iets te lang naar beneden en twee kiezen groeiden te hoog. Was heel normaal zei ze. Maar ze moesten wel even worden gevijld. Ook werden zijn kiezen aan de kant van zijn wangen te scherp waardoor zijn wangen al iets geirriteerd raakten. Ook dat heeft ze verholpen.
Vlin was super braaf en lief. Het enige wat hij deed was langzaam naar achteren lopen. Maar mag je, als je een uur lang (met kleine pauzetjes tussendoor) met zo'n beugel in je muil staat. De tandarts was ook erg lief en geduldig naar hem toe. Ik was trots op hem.
Terug in zijn stalletje begon hij bijna onmiddelijk te dutten zo moe was hij ervan. En dat was lachen want telkens hij indutte dan ontspande zijn mond en liet hij een raar geluidje horen waardoor hij weer wakker werd. Ook de tandarts had er lol om. Ik heb hem daarna maar snel naar zijn wei gebracht waar hij meteen begon te eten. Dat werkt dus nog allemaal.