FjordenWereld.nl

Vandaag had ik voor de tweede keer therapie met Moods. En het was confronterend maar ook heel gaaf en goed.

Mijn therapeut debbie, die 1x in de twee weken naar mij toekomt vanuit duitsland begeleid mij. Omdat het dissocieren voor mij erg hoog aan het vaandel staat is dat eigenlijk direct als eerste werkpunt zo gekomen.
De eerste keer was kennismaken, aftasten en veel uitleg. Vandaag ben ik voor mijn gevoel echt aan het werk geweest. En Moods trouwens ook.
Het is erg moeilijk uitleggen in woorden, maar ik doe mijn best het zo duidelijk mogelijk te maken. Als iemand iets niet snapt! Stel je vraag maar

We kwamen dus aan en liepen samen naar de weide, ik had mijn leadrope en touwhalster al mee. Twee fjordjes kwamen direct naar het hek gedraafd en heb ik eerst even goedenmorgen gewenst. Debbie vond Moods al erg veranderd in tegenstelling tot de eerste keer. Hij is zich meer gaan ontpoppen. Touwhalster omgedaan en hij wou graag mee. Ik ben vast in de bak gaan rondstappen op gevoel en proberen contact te maken met mijn gevoel zonder te kijken of te trekken. Al gauw had ik contact en was Moods helemaal into mij. Als ik dat contact heb, krijg ik vrijwel direct vlinders in mijn buik! Doordat ik bij Moods mijn gevoel durf toe te laten en te voelen heb ik dit al geleerd de eerste keer.

Debbie kwam ondertussen met de stick aanlopen want in de toekomst hebben wij die ook nodig, moods knabbelde eraan om zijn spanning weg te knabbelen maar zodra ik er aanwijzingen of vragen mee ging geven/stellen werd die angstig. Eerst heb ik geoefend om met mijn energie Moods achterwaarts te laten gaan. Dus ik loop actief naar zijn borst en hij SPRINT weg.. Ik gaf dus iets teveel energie, makkelijk te verklaren. Ik ben op dat gebied Cunna gewend en die heeft dat echt nodig. Met hulp van Debbie mijn energie weten te verkleinen en gelijk zag ik resultaat!
Geen bange moods! Maar een Moods die wat onzeker en ontwetend keek omdat die dit niet kent. Geeft niet manneke, ik neem de tijd.

Na dit kwam debbie met de vraag of ik de circle game kende van parelli. Ken hem wel, alleen nog nooit gedaan. Dat houd in dat je vanuit stilstand je paard achterwaards stuurd, je ene hand uitsteekt naar de richting die je wilt en de andere hand heeft de stick vast en draaid rondjes naast de schouder die moet draaien. En toen gebeurde het, het achterwaarts wat we net geoefend hadden ging prima. Maar toen ik mijn linkerhand uitstak in combinatie met die draaiende stick dissocieerde moods. Hij was helemaal weg Ik schrok me kapot, dit doe ik dus ook! Wat eng! Begon te trillen op me benen en debbie vroeg wat ik nu ervaarde. Nou het confronteerde mij enorm. Ik heb nog nooit een paard zien dissocieren.
Met afwachten en rustig praten kwam moods weer terug, opnieuw met nog meer rust geprobeerd en hij dissocieerde weer. Toen bleef hij iets langer weg. Uit zelfbescherming en angst, precies de twee redenen die ik ook verklaar voor mijn dissociatie.

Wij hebben even de spanning eruit gelopen met contact door de bak, dat helpt moods goed even wandelen. Daarna gaf ik het probleem aan dat ik niet aan moods zijn rechterkant mag komen. Na enige ingewikkelde uitleg, heb ik met rust en een andere houding als dat ik altijd had toch 3x in rust aan zijn rechterkant mogen staan. Daarna vond ik het echt genoeg, en Debbie ook. Ik maakte zijn touwhalster los omdat zijn vachtje nat was verwachtte ik wel dat hij wou rollen. Echter, ik liep rustig weg en moods achtervolgde mij. Hij bleef bij het hek staan. Debbie zei: Misschien dat Moods alleen samen met jouw wilt rollen.

Ik liep de bak in, Moods volgde en ging na enkele minuten graven en frummelen heerlijk plat rollen. SUPER PONY!

Dit was het mega lange verhaal, bedankt voor het lezen. Over twee weken komt Debbie weer,

Liefs,
Mieke

Apart verhaal. Wat fijn dat je op zo'n manier contact kan maken met je paarden en dat dat eigenlijk jullie allebei helpt!

Wat fijn dat het jullie allebei helpt! Kan me goed voorstellen dat je schrok toen Moods weg was.

MIsschien een hele domme vraag maar wat is: dissociatie
(wat doe jij dan of je paard?)

Maar het klinkt of dit echt wat voor jullie is. Zo kunnen lekker bezig zijn met Moods (en Cunna daar kun je dan toch op toepassen?).

[quote="Fran"]MIsschien een hele domme vraag maar wat is: dissociatie
(wat doe jij dan of je paard?)

Mieke-cunna: Wil je me dat a.u.b. ook even uitleggen????? Ik begrijp dat ook niet helemaal. Wat gebeurt er dan met je paard? En met jou?

Dissocieren is eigenlijk niks anders als met je geestwegraken. Lichamelijk ben je er nog maar geestelijk ben je weg en vang je ook niks op. Je hoort, ziet en voelt niks meer, in princiepe kan een ander dan alles met je doen. Als ik er eenmaal in zit is het afwachten todat ik zelf terugkom. Omdat ik niet meer opvang kan iemand anders mij ook niet terughalen. Bij moods merkte ik dit gisteren dus ook.
Het is een vorm van zelfbescherming.

Sja, sorry, maar daar geloof ik niet in bij paarden. Kan misschien wel zo zijn voor mensen, daar heb ik geen verstand van, maar als een paard niets meer zou zien en horen dan zou die opgevreten worden. Dat hij blokkeert en niet meer op je signalen wil reageren kan ik wel geloven. Dat is een natuurlijke reactie voor een vluchtdier (freeze-stand).
Fijn als het voor jou wel werkt, maar veel te zweverig voor mij!

Jeempie schreef:Sja, sorry, maar daar geloof ik niet in bij paarden. Kan misschien wel zo zijn voor mensen, daar heb ik geen verstand van, maar als een paard niets meer zou zien en horen dan zou die opgevreten worden. Dat hij blokkeert en niet meer op je signalen wil reageren kan ik wel geloven. Dat is een natuurlijke reactie voor een vluchtdier (freeze-stand).
Fijn als het voor jou wel werkt, maar veel te zweverig voor mij!

Hmmm, goed punt wel...

De freeze stand is inderdaad een ander woord voor dissociatie toestand. Jammer dat je er niet ingeloofd.

Hey Miek, klinkt goed zeg in therapie met Moods!
Ik wist ook niet dat dieren kunnen dissocieren, misschien kan debby het uitleggen?
Jullie zijn goed op weg!

Jeempie schreef:Sja, sorry, maar daar geloof ik niet in bij paarden. Kan misschien wel zo zijn voor mensen, daar heb ik geen verstand van, maar als een paard niets meer zou zien en horen dan zou die opgevreten worden. Dat hij blokkeert en niet meer op je signalen wil reageren kan ik wel geloven. Dat is een natuurlijke reactie voor een vluchtdier (freeze-stand).
Fijn als het voor jou wel werkt, maar veel te zweverig voor mij!

Ik ga hier in mee. Ieder zn ding natuurlijk, als het voor jou werkt, prima.
helaas vind ik het hele verhaal meer klinken alsof het dier het doodeng vindt...

linda2008 schreef:

Jeempie schreef:Sja, sorry, maar daar geloof ik niet in bij paarden. Kan misschien wel zo zijn voor mensen, daar heb ik geen verstand van, maar als een paard niets meer zou zien en horen dan zou die opgevreten worden. Dat hij blokkeert en niet meer op je signalen wil reageren kan ik wel geloven. Dat is een natuurlijke reactie voor een vluchtdier (freeze-stand).
Fijn als het voor jou wel werkt, maar veel te zweverig voor mij!

Ik ga hier in mee. Ieder zn ding natuurlijk, als het voor jou werkt, prima.
helaas vind ik het hele verhaal meer klinken alsof het dier het doodeng vindt...

Tja, ik weet het niet. Ik krijg hier een onbehaaglijk gevoel bij. Ik denk ook dat jouw paard het doodeng vindt. Ik denk zo, als jij dit fijn vindt moet je doen maar je moet hier geen dier bij betrekken. Jij kunt dit voor je zelf verwoorden en verantwoorden. Dat kan je paard niet en jij ook niet voor je paard. Het is en blijft een dier (en wel een vlucht dier).

Mieke_Cunna schreef:Dissocieren is eigenlijk niks anders als met je geestwegraken. Lichamelijk ben je er nog maar geestelijk ben je weg en vang je ook niks op. Je hoort, ziet en voelt niks meer, in princiepe kan een ander dan alles met je doen. Als ik er eenmaal in zit is het afwachten todat ik zelf terugkom. Omdat ik niet meer opvang kan iemand anders mij ook niet terughalen. Bij moods merkte ik dit gisteren dus ook.
Het is een vorm van zelfbescherming.

Het lijkt mij eigenlijk heel eng.
Als je niks meer hoort, ziet en voelt, hoe kun je dan je zelf beschermen?
Je zintuigen beschermen je juist, omdat je zo gevaar en pijn kun waarnemen en hierop in kan spelen.

Fran schreef:

Mieke_Cunna schreef:Dissocieren is eigenlijk niks anders als met je geestwegraken. Lichamelijk ben je er nog maar geestelijk ben je weg en vang je ook niks op. Je hoort, ziet en voelt niks meer, in princiepe kan een ander dan alles met je doen. Als ik er eenmaal in zit is het afwachten todat ik zelf terugkom. Omdat ik niet meer opvang kan iemand anders mij ook niet terughalen. Bij moods merkte ik dit gisteren dus ook.
Het is een vorm van zelfbescherming.

Het lijkt mij eigenlijk heel eng.
Als je niks meer hoort, ziet en voelt, hoe kun je dan je zelf beschermen?
Je zintuigen beschermen je juist, omdat je zo gevaar en pijn kun waarnemen en hierop in kan spelen.

Je blokkeert jezelf totaal zodat je niet erger emotioneel gekwetst kunt raken als dat je al bent.

Tenminste zo komt het op mij over .
Misschien blokkeert Moods wel een soort van maar ik denk dat alleen mensen die gevoelens zo kunnen ervaren.

hoe heet debbie verder? heft ze toevallig ook een website met meer info?

ik kan me bij een uittreding van dieren ook niet zoveel voorstellen, maar wellicht kan ik dat niet zien danwel voelen. er zijn zoveel mensen die meer waarnemen dan anderen. ik heb wel veel goede dingen met energie (reiki) bij dieren gezien. dit uittreden ken ik niet. zou er graag meer over willen lezen om me er een helder beeld van te kunnen vormen.

Jeempie schreef:Sja, sorry, maar daar geloof ik niet in bij paarden. Kan misschien wel zo zijn voor mensen, daar heb ik geen verstand van, maar als een paard niets meer zou zien en horen dan zou die opgevreten worden. Dat hij blokkeert en niet meer op je signalen wil reageren kan ik wel geloven. Dat is een natuurlijke reactie voor een vluchtdier (freeze-stand).
Fijn als het voor jou wel werkt, maar veel te zweverig voor mij!

ik denk idd ook niet dat een paard dat echt doet, want in de natuur zou hij dan niet overleven en een paard leeft al miljoenen jaren langer op deze aardbol dan wij de mens.......

ik vind wat marijke vorige keer plaatste een fijner idee geven... dat je paard jou spiegelt in 'therapie'

dit gaat mij ook net een stapje te ver..... en ik vind persoonlijk ook dat je beter eerst in therapie kan om aan jezelf te werken voordat je er een ander mens of dier bij haalt... op het moment dat je wat stappen verder bent met jezelf zal de omgang met je dieren ook vanzelf positief veranderen!

In de mensentaal heet het dissocieren, maar in de paardentaal bevriezen.
Ik heb zelf al diverse therapiën gehad, en de laatste werkte totaal niet. Daar ben ik mee gestopt en ben verder gaan zoeken en kwam debbie tegen. Ze heeft geen website. Zei heeft mij via een ander forum benaderd en werkt zelf bij het ggz als creatief therapeut, daarnaast leert ze verder in de vorm therapie die zei mij nu geeft. Ik zelf ben al eventjes bezig in het Natural Horsemanship, maar zei is vele stappen verder. Zei leert verder en ik leer van haar verder. Ze gebruikt Parelli, Hempfling een beetje van Monthy roberts en haar eigen ervaringen in de ggz.
Naast dit sta ik ook op de wachtlijst om individueel bij een psycholoog in behandeling te gaan.

Ze helpt mij er niet alleen mee, doordat moods mij helpt leer ik hem ook beter begrijpen en is het in feite een wisselwerking. Dit werpt echt zijn vruchten af. Dankzei Debbie weet ik veel meer over Moods, Cunna is een totaal ander paard. En ik ging veel te assertief met Moods om waardoor die angstig werd wat ik toen nog niet zag. Inmiddels wel, en debbie heeft mij geleerd hoe ik mijn houding aan kan passen waardoor moods zijn angst weg is voor mij.

Cunna daarintegen is een gezond en stabiel paard. Doordat zei zo is kan zei mij niet helpen met dat wat moods wel heeft/is. Wat niet wil zeggen dat ik niets met Cunna kan en persé een paard met rugzak nodig heb. Cunna kan Moods leren te ontpoppen, voor zichzelf opkomen etc.. En in de tijd dat die 2 nu samen staan ontpopt Moods zo goed dat hij zelfs Cunna van zich af durft te bijten of slaan. Ook liet die eerst trappen en bijten over zich heenkomen maar nu doet die het direct naar Cunna terug waar Cunna ook weer van leert.

Ik kan mij voorstellen dat het zweverig overkomt, en als Moods het doodeng vind dan zoeken we naar een oorzaak om die angst op te lossen.

Wat ik verder nog toe wil voegen is dat het paard inderdaad een vluchtdier is, en paarden in de vrije natuur zullen niet zo snel bevriezen. Tenzei die angst zo groot word dat het wel gebeurd en dan is het inderdaad een verloren zaak als die niet op tijd bijkomt. Wat wel te vergelijken is is dat getraumatiseerde paarden en mensen dit zelfbeschermingssysteem sneller inschakelen omdat hun angstgrens lager licht door de opgelopen trauma's. Maar paarden in de vrije natuur die niet met mensen in aanraking komen hebben vrijwel nooit trauma's, de mens is de grootste dader van het traumatiseren van paarden.

Als het jou helpt dan vind ik dat heel fijn voor je! Mij klinkt het ook iets te zweverig in de oren en net of je je eigen problemen projecteert op je paard... Dat is uiteraard niet vervelend bedoeld, ik hoop dat jullie er uiteindelijk beide beter van worden

Paarden in de natuur hebben echt wel trauma's hoor, alleen zullen dat niet dezelfde zijn. Vrijwel alle diersoorten bevriezen als ze bedreigt worden, de 1 wat langer dan de ander, da's een volkomen normale en natuurlijke reactie. Ik vind het niet jammer dat ik niet in het bovenstaande geloof, hooguit vind ik het jammer dat een ander er wel in gelooft.
Oh, en "zei" in "zij".
Sorry dat ik zo aanvallend klink, ik bedoel het niet rot naar jou toe Mieke, maar ik wordt wat opstandig van al die zweeftherapiën die als paddestoelen uit de grond schieten!

Een paard spiegelt. Hij/zij laat jou duidelijk zien/merken hoe jij je op dat moment voelt of hoe je bent. Dat is een eigenschap die paarden nou eenmaal bezitten. Als je daar gevoel voor hebt zie je dat bij je paard en dus jezelf en daar kun jij dan weer wat mee. Die eigenschap moet je koesteren en niet proberen met zweverige "therapieen" te onderdrukken. Dan onderdruk je jezelf ook en doe je jezelf tekort.