Falco had vroeger een vriendje, maar door omstandigheden tussen mij en de eigenaresse van het andere paard heb ik haar uiteindelijk moeten verzoeken een ander onderkomen voor haar paard te zoeken. Falco leek in eerste instantie niet echt te treuren, maar toen hij na een zomer op de manege (waar hij niet in kudde stond, maar toch contact had met de andere paarden) zag ik hem meer en meer wegkwijnen.
Jaldiña van de andere kant sleet haar dagen op de wei, aangezien Pieterjan en ik zowat de enigen waren die met haar werkten (ze heeft heel wat meegemaakt in het verleden waardoor ze soms heel onvoorspelbaar reageert. De manegeuitbaters hebben echt wonderen met haar verricht, maar van een onzekere ruiter werd zij alleen maar nog onzekerder, waardoor al hun werk tot dan toe weer tenietgedaan werd). Ze bracht, hoe cru het ook klinkt, niet genoeg op voor de manege, wat niet eerlijk is tegenover de andere paarden. Er werd dus een nieuw onderkomen voor haar gezocht, en die thuis werd dan in eerste instantie bij ons gezocht.
Gisteren was het dan eindelijk zover en werd onze Portugese schone voorbereid op een enkele reis naar Rotselaar city. Heel vroeg al trokken Pieterjan en ik richting Néthen waar we haar zouden opladen. Joel (de grote baas) was zo vriendelijk haar te brengen. Daar toegekomen eventjes gelongeerd om de spanning eruit te krijgen en nadien de trailer op. Dat deed ze heel cool. Ik heb geluk met twee paarden die zo braafjes de trailer in gaan. Falco geeft ook nooit problemen. Deze zomer kunnen we hen dus waarschijnlijk samen vervoeren naar de manege. De rit verliep vlekkeloos en thuis had dikkie dik de trailer al snel in de gaten. Hij riep naar ons alsof hij vroeg: "voor mij?"
Jaldiña uitgeladen (waarbij ze opeens langs de laadklep schoot

Vandaag nog lekker gepoetst en gekroeld. Ik laat haar nog even rustig wennen en dinsdag beginnen we met werken. Morgen post ik wel wat foto's. Ik heb er massa's geschoten
