FjordenWereld.nl

Zondag kwam Claudia even kijken hoe het hier was, en natuurlijk even zien hoe het met dikke Marga gaat.
Eerst een kopje thee en toen de wei in.
Marga, Baranna en Apollo stonden voor het huis, ze hebben er net een dik stuk gras bij. Marga stond met de kont naar ons toe, en zoals altijd: onder de draad door te vreten. Claudia fluit 1 x en hoppa, hoofd in de lucht, ze herkende het zéker nog! Daar kwam ze aan gewacheld, dikke moeke. Baranna natuurlijk als eerste, oud wijf.
Baranna is gek op spelen, ze vindt het prachtig als je op haar afloopt en dan ineens een wilde beweging maakt, ze rent dan al bokkend bij je weg.
Was wel lachen, Baranna ging helemaal uit haar dak, en Marga deed vrolijk mee. Ik heb Marga nog nooit zo zien bokken, hihi, arme F......
Op een gegeven moment trekt Baranna een sprintje, en die dikke Marga kon niet hebben dat Baranna voorp liep en ze gaat nog een versnelling hoger en haalt Baranna nog weer in ook . Marga kan echt knoeterhard hoor, zelfs nu ze al 5 maand drachtig is.
Dat vonden de dames wel leuk, even dollen. Claudia heeft de zgn rainrot van Marga en Baranna nog even bekeken, maar zij denkt ook niet dat het rainrot is.
Toen hebben we de dames en Apollo op stal gezet. Alle 3 een dikke voederbiet. Claudia had geen spijt dat ze Marga anderhalf jaar geleden aan mij verkocht heeft gelukkig. Ze kon er van genieten dat Marga het hier zo naar haar zin heeft. En ik ben dolgelukkig met haar!
Toen we nog even bij Marga's stal stonden te kletsen viel me op dat Marga probeerde haar aandacht over ons te verdelen. Ze was heel blij Claudia weer eens te zien, dat merkte ik. Maar dan kreeg ik ook even een kopstootje, zo van:"maar jij bent ook lief hoor"..........schat.

We hebben Baranna en Marga inmiddels 2 keer gewassen met Betadine tegen de rainrot of wat het ook mag zijn. De bultjes en korstjes worden wel kleiner, maar we hadden ze daarvoor natuurlijk ook al met Imaverol behandeld. Maatk ook niet uit wat het is, rainrot of niet, als het maar weggaat.
Zo lief om Jan Willem met de paarden bezig te zien (hij heeft totaal geen paardenachtergrond). Ik mestte in tijd de stallen uit en hij ging de dames in de sop zetten. Baranna is zo lief, voor een 2-jairge KWPN-er erg cool. Ze staat als een huis met wassen. Nu hopen dat het helpt!

Het mooiste was nog dat Marga in draf op me af kwam, nek in een boog (zo mooi!) en snurken
Ze zweefde gewoon naar me toe. Net toen Ivonne dacht dat de over me heen zou gaan (:D) stopte
ze en stond ze als een standbeeld voor mijn neus. Ineens duwde ze met haar neus tegen me aan en
stopte ze haar neus tussen mijn arm en mijn middel om te knuffelen, toen wist ik echt zeker dat ze me
nog herkend! Ze leek bij het rennen wel een dolle stier, ze zat me zo uit te dagen! En showen dat
ze 'nog' kan die 'ouwe' Dikke Berta

Wat mooi dat ze Claudia nog zo herkende. Dat moet jou Claudia toch een goed gevoel geven en daarnaast weet je dat ze het bij Ivonne toch erg naar haar zin heeft.

Gezellig dat Claudia even langs is geweest! Mooi dat Marga haar nog herkende! Toch wel fijn denk ik!

Ben benieuwd of het wassen heeft geholpen Ivonne!

Natuurlijk herkende ze je nog...dat gaat nooit meer weg hoor!
Maar wel leuk verslag van het bezoek

Leuk dat ze je nog kent!!
Ik heb het ook gehad met mijn oude pony, na een jaar floot ik het bekende fluitje en de kop ging omhaag en hij kwam meteen naar het hek..

Ben wel erg benieuwd naar de kleine F hoor!!

Gaaf om dan te merken dat ze je Zeker weten nog herkend!! leuk!! ik hoop dat dat met vera ook te hebben als ik over een tijd (half jaar ofzo) is een keer te kijken!!

Een paard schijnt je 10 jaar te kunnen herkennen. Maar hoe ze dat precies weten?
Maega kwam echt heel apart op Claudia af, kin tegen de borst, net een stier joh. Maar ze stopte precies voor haar, haha.

Nog een leuk verhaaltje over het herkennen, heb het hier geloof ik al eens verteld:
Toen ik nog bij die boer/paardenfokker werkte werd er een hengstveulen geboren (15 jaar geleden). Lumorko. Zijn moeder is overleden toen hij 2 week oud was en ik heb hem met "de fles"(=emmer) grootgebracht. Heel intensief, maar prachtig werk. Ik had zo'n band met hem. Na de melk ging ik bij hem in de stal zitten en dan ging hij slapen, koppie op mijn schoot. Wat bij hem opviel was dat hij enórm snurkte, ik ken geen paard die zo'n herrie maakt met slapen. Ik zat soms uren bij hem in de stal. Emmers vol tranen heb ik gehuild toen hij verkocht werd als 2 jarige. In die 2 jaar heeft hij ook veel in de wei naast Diëgo gestaan, die stond daar toen ook.

Jaren later kreeg ik een brief van de nieuwe eigenaren van Lumorko, ik was zó blij iets van hem te horen. Toen Lumorko 11 was ofzo zijn ze met hem naar Drenthe gekomen. Een week een huisje gehuurd en Lumorko kwam een week op de pensionstal waar Jackie en Diëgo stonden. Ik was zo blij hem weer te zien na 9 jaar. Hij reageerde een beetje lauw, maar ik had niet zoiets dat hij me niet kende. Meer van:"ik ken haar ergens van, maar wáárvan???" We zijn de dag erna met hem naar zijn geboortestal gereden, bij die boer. Toen ik daar met hem de deel opstapte duwde hij zijn neus tegen aan, of hij zeggen wilde:"oh, dáár ken ik je van" Net of jhet kwartje viel. vanaf dat moment was hij anders tegen me, ik weet zeker dat hij me ineens weer herinnerde toen we daar binnen stapten.
De volgende morgen kwam ik bij de pensionstal en Lumorko lag in de bak. Iedereen in de stress of hij koliek had, want hij kreunde (snurkte) zo. Ik zei dat dat bij hem hoorde, ben bij hem gaan zitten, ehb zijn hoofd op mijn schoot gelegd en herinnerde me al die uren weer dat ik met hem als veulen in de stal zat.
Die middag hebben we Lumorko en Diëgo bij elkaar in de bak gezet. Ze speelden! Ik weet zeker dat ze elkaar herkenden, Mork speelt anders nooit.

Diëgo was altijd overbeschermend als het om Jackie ging, niemand mocht bij Jackie komen. Maar Lumorko mocht bij hun in de wei en hij mocht zelfs met Jackie kroelen.
Zo bijzonder om te zien dat ze elkaar na zoveel jaar nog herkenden.

Wat een mooi verhaal Ivonne, brok in de keel hoor.

idd een heel mooi verhaal. Krijg je dan ook weer kippevel van

Wat zal je dat een heerlijk gevoel geven Claudia!!

Wat leuk dat ze zo enthousiast reageerde toen ze Claudia zag! Maakt toch maar weer duidelijk dat ze een heel fijne tijd bij je heeft gehad!

Toch wel een lekker gevoel voor Claudia, dat Marga haar nog niet vergeten is.