Maargoed, het avontuur van gisteren: de boer belde dus dat Ullah nogal onrustig was. Het zat me toch niet helemaal lekker dus na het avondeten direct in de auto om even een blik te werpen. Ivo (d'r nieuwe gele vriend) stond toen nog in een stal recht tegenover haar loopstal. Maar ze snapte er niks van en was hem dus gaan zoeken. Toen ik aankwam was Uul door het draad gerend, een sloot over gesprongen en was ze terug gegaan naar de plek waar ze samen met Ivo lekker had staan grazen.
Daar loop je dan, 9 uur 's avonds in een volle stortbui met zaklamp, een voerschep met wat biks en op hoop van zegen.
Even schuddelen met de voerschep en jawel hoor mevrouw nam een flinke sprong en hup daar stond ze weer aan de andere kant. Dat ging gemakkelijk
Samen met een flinke pas naar stal gewandeld en Ivo maar bij haar in de loopstal gezet. Gek genoeg was toen het hele euvel van onrust over. Grappig het dat ze in zo'n kort tijdsbestek zo dik bevriend is geraakt.
groetjes,
Anoeschka
