Meline weer voor de kar
Geplaatst: do 18 sep 2008, 09:03
Afgelopen maandag is Meline voor het eerst na mijn knieoperaties weer eens voor de kar geweest. Dat was inmiddels bijna een half jaar geleden want op 31 maart had ik mijn laatste menles en op 3 april ben ik het ziekenhuis ingegaan.
Ik zag er een beetje tegenop om weer te beginnen. Hoe zou het gaan om met mijn nieuwe knieën op de kar te klimmen want voor die tijd was dat altijd een groot probleem ondanks dat mijn kar een extra opstapje heeft. En wat zou Meline doen, ze is zo opstandig vaak de laatste tijd en erg afstandelijk. Een paar weken terug kreeg ik zelfs een schop van haar tegen mijn bovenbeen aan, vlak boven de nieuwe knie. Ze deelde een flinke tik uit met haar linkervoorbeen omdat het madam niet aanstond dat ze er geen strookje gras bij kreeg.
De maandag ervoor was ik even bij de menles om te kijken en ik heb toen even met mijn instructeur gesproken want hij wilde uiteraard weten hoe het met me was. Ik vertelde toen dat ik er een beetje tegen op zag om Meline weer te gaan mennen. Hij bood toen spontaan aan om bij me te komen om me op weg te helpen. Hij zou dan op maandag voor de lessen aan bij mij thuis komen omdat hij dan toch in de buurt was (hij woont zelf in Twente).
Tegen de tijd dat hij kwam had ik Meline al bijna zover klaar, alleen het hoofdstel moest er nog op en de leidsels dan vast aan het bit en de kar stond ook al klaar. We hebben Meline er voor gezet en mijn instructeur is op de kar gegaan en is met Meline naar het land gereden. Ik ben er eerst met de scootmobiel achteraan gegaan en heb de draden voor hem op en dicht gedaan en vervolgens de stroom er weer opgezet. We konden het natuurlijk niet gebruiken dat Celony en Djambo mee zouden gaan doen want die vonden het reuze interessant dat mama er voor de kar aankwam.
In het land ben ik ook op de kar gaan zitten en sjonge, wat ging dat een stuk gemakkelijker dan voor die tijd. Dat gaf zo'n goed gevoel. Meline was ook erg braaf, ook een grote opluchting.
Na een tijdje hebben we gewisseld van plaats en heb ik zelf weer gemend. Oh, wat een heerlijk gevoel, ik werd er zo blij van. We hebben ongeveer een half uur gereden en intussen heb ik ook nog les gehad. Geweldig was het.
We hebben afgesproken dat mijn instructeur volgende week maandag, mits het weer dat toelaat, nog een keer komt. Oh ik kan me er nu al op verheugen. Het kriebelt nu weer overal en ik wil weer aan de slag. Ook hoop ik dat het binnenkort weer gaat lukken om iedere week naar de menles te gaan, dan kan ik nog mooi een aantal maanden mennen voordat de dracht van Meline te ver gevorderd is.
Oh, was het alvast maar weer maandag........................
Ik zag er een beetje tegenop om weer te beginnen. Hoe zou het gaan om met mijn nieuwe knieën op de kar te klimmen want voor die tijd was dat altijd een groot probleem ondanks dat mijn kar een extra opstapje heeft. En wat zou Meline doen, ze is zo opstandig vaak de laatste tijd en erg afstandelijk. Een paar weken terug kreeg ik zelfs een schop van haar tegen mijn bovenbeen aan, vlak boven de nieuwe knie. Ze deelde een flinke tik uit met haar linkervoorbeen omdat het madam niet aanstond dat ze er geen strookje gras bij kreeg.
De maandag ervoor was ik even bij de menles om te kijken en ik heb toen even met mijn instructeur gesproken want hij wilde uiteraard weten hoe het met me was. Ik vertelde toen dat ik er een beetje tegen op zag om Meline weer te gaan mennen. Hij bood toen spontaan aan om bij me te komen om me op weg te helpen. Hij zou dan op maandag voor de lessen aan bij mij thuis komen omdat hij dan toch in de buurt was (hij woont zelf in Twente).
Tegen de tijd dat hij kwam had ik Meline al bijna zover klaar, alleen het hoofdstel moest er nog op en de leidsels dan vast aan het bit en de kar stond ook al klaar. We hebben Meline er voor gezet en mijn instructeur is op de kar gegaan en is met Meline naar het land gereden. Ik ben er eerst met de scootmobiel achteraan gegaan en heb de draden voor hem op en dicht gedaan en vervolgens de stroom er weer opgezet. We konden het natuurlijk niet gebruiken dat Celony en Djambo mee zouden gaan doen want die vonden het reuze interessant dat mama er voor de kar aankwam.
In het land ben ik ook op de kar gaan zitten en sjonge, wat ging dat een stuk gemakkelijker dan voor die tijd. Dat gaf zo'n goed gevoel. Meline was ook erg braaf, ook een grote opluchting.
Na een tijdje hebben we gewisseld van plaats en heb ik zelf weer gemend. Oh, wat een heerlijk gevoel, ik werd er zo blij van. We hebben ongeveer een half uur gereden en intussen heb ik ook nog les gehad. Geweldig was het.
We hebben afgesproken dat mijn instructeur volgende week maandag, mits het weer dat toelaat, nog een keer komt. Oh ik kan me er nu al op verheugen. Het kriebelt nu weer overal en ik wil weer aan de slag. Ook hoop ik dat het binnenkort weer gaat lukken om iedere week naar de menles te gaan, dan kan ik nog mooi een aantal maanden mennen voordat de dracht van Meline te ver gevorderd is.
Oh, was het alvast maar weer maandag........................
