Met Daan workshop Horsemanship ''paardentaal''....
Geplaatst: di 12 aug 2008, 07:12
Ik dacht, doe eens gek en geef je op voor een workshop Natural Horsemanship, Paardentaal met Daan. Schijnt goed te zijn voor je algemene communicatie met het paard.
Aangezien we nog wel eens miscommuniceren heb ik me opgegeven.
Zaterdagmiddag was het dan zover. De dame die de workshop geeft is Marja Besselink.
Er waren een hoop gegadigden en er waren 5 deelnemers met paard.
Ik was er onder het zadel naar toe gereden en kwam na ruim een half uur rijden en een hoop mumsels te zijn gepasseerd bij de stal aan.
Ik mocht Daan daar op stal zetten. Het was een mega stal en knollie moest die tijdens onze theorieles, die lekker buiten plaats vond, grondig aan inspectie onderwerpen en hij kloste met een hoop kabaal door die stal en schopte nog eens luidruchtig tegen de deur en keek vervolgens heel onschuldig over de staldeur naar buiten, alle ogen waren gericht op....juustem, Daan...hij had weer eens alle aandacht, de komiek….
Na de inleiding en de theorie, wat overigens niet echt vernieuwend was, ging het over naar de praktijk. Ik moest met nog 2 anderen de bak in. Knollie kreeg een mooi touwhalster om en ik kreeg een leadrope in de hand. In het eerste gedeelte moesten we de paarden met lichte druk opzij bewegen en de druk opvoeren als er geen reactie kwam. Meneer had al gauw in de gaten wat er kwam en ging al opzij voordat ik hem aanraakte, hetgeen niet de bedoeling was.
Daarna de andere kant op, ook dat ging prima, af en toe moest ik de druk opvoeren en hield knollie zich van de domme door als een blok beton te blijven staan en wat om zich heen te loeren, ik was niet meer interessant, en daar stond ik dan met de bek vol tanden want we mochten geen stemhulpen geven. Ik moest het consequent blijven uitvoeren en daar schort het bij mij nog wel eens aan en dat weet meneertje maar al te goed en dacht er ook deze keer wel onderuit te kunnen komen, dus niet. We kregen er een hulpstuk bij in de vorm van een stick. We moesten de paarden er eerst mee over het lichaam aaien wat Daan zeer genotvol onderging en zichtbaar met zijn lippie ging trekken en vervolgens nog aangaf waar de jeuk zat door naar zijn zij te happen en me aan te kijken, zo van, daar jeukt het nog, krab effe met dat fijne stokkie van je. Hij had de lachers weer op zijn hand en ik stond er wat bij…. We hebben nog een hoop te leren….
We moesten wat rondwandelen met een los lijntje en de hand omhoog brengen als teken dat we gingen halt houden. De eerste paar keer negeerde Daan me volledig en liep me zowat van de sokken of liep achter me en frutte met zijn neus in mijn nek. Ook dat was niet de bedoeling van het spel, ik moest de leider zijn, maar ja…. De instructrice gaf aan dat hij mijn persoonlijke ruimte niet respecteerde en ik moest maar met mijn ellebogen flapperen of een keer naar achteren trappen zoals de paarden dat zouden doen. Zo gezegd zo gedaan, ik loop een stukkie en doe mijn hand omhoog en meneer botst zowat weer tegen me aan en ik begin hevig met de ellebogen te flapperen en hij stoot zijn neus, verontwaardigd neemt hij zowaar een stap achteruit. Na een paar keer had ie in de gaten dat ie afstand moest bewaren en ging het prima.
Toen het achteruit lopen oefenen, eerst aaien over de neus en dan druk geven totdat ie naar achteren gaat en meteen belonen door weer te aaien. Daar had knollie dus echt geen zin in en duwde me met een welgemikte kopstoot zowat onderuit. Ik begon al aan mezelf te twijfelen, daar gaat mijn leiderschap, onderuit gehaald door dit zwarte mormel. Ik probeer het opnieuw en stel me groot op en aai over zijn neus en duw hem naar achteren, een luttel stapje is het resultaat, maar het begin is er. (en ik maar spierballen kweken met dat drukken, pffff) Ik mag de stick gebruiken om tegen zijn borst te tikken als de druk niet voldoende is. Even later valt het kwartje weer en Daan loopt, naar mijn mening met nog wat te veel druk, naar achteren. We moeten de finetuning nog afstellen maar dat kunnen we in 1 les niet leren.
Dan moet Daan mij weer volgen en over een balkje lopen. Das niet zo moeilijk zul je denken, maar voor die onhandige klaas van mij wel. Keer op keer presteert knollie het om op de balk te gaan staan met zowel de voor als de achterbenen. Ik geneer me lichtelijk voor dit vertoon maar doe net of ik het niet merk, hij klost gewoon op zijn Daaniaans verder. Balk of geen balk, als het er dan toch ligt kun je er net zo goed op gaan staan….weet je zeker dat het dood is…..
Dan moet ik ervoor zorgen dat hij alleen met zijn voorbenen over de balk gaat. Dat lukt wonderwel goed en ik beloon hem uitbundig, brave knollie…. De volgende opdracht is echter dat hij er achterwaarts weer overheen moet. Knollie zou knollie niet zijn of hij gaat er weer pontificaal bovenop staan, hoe krijg je het voor elkaar…. Hij doet het gewoon om…..
Dan er helemaal overheen en er vervolgens weer achterwaarts terug over de balk met natuurlijk het resultaat dat meneer er weer bovenop gaat staan, eerst achter dan voor…. Ouwe sok….
Een ander moet met zijn paard een bochtje achteruit maken tussen de balken door wat na enige tijd nog lukt ook. Een kennisje moet met haar merrie over een stuk zeil en daarna om pionnen heen. Voordat we het weten is er ruim een uur voorbij en ik wil toch nog even laten zien dat Daan eigenlijk best stoer is en best wel wat kan… de haflingermerrie durft niet over het zeil te lopen en ik zeg, dat durft Daan dus wel, en moet daden bij de woorden voegen. Ik loop naar het blauwe zeil en Daan volgt me keurig en stapt zonder te morren over het zeil achter me aan alsof we het dagelijks doen. En de haflinger kijkt toe en verrekt over het zeil te lopen, onder het motto, doe het lekker zelf, blijft ze als aan de grond vastgeplakt voor het zeil staan. En Daan en ik gaan lekker nog een keer.
Dan is het tijd voor de volgende groep, ook zij moeten leider zijn. Als je het ziet denk je, ach wat, stelt niks voor, maar sta er maar eens met je knollie dan valt het nog lang niet mee om een goede leider te zijn en respect te krijgen. We hebben nog een lange weg te gaan en ik weet dat ik me echt moet concentreren op het feit dat ik heel consequent moet zijn. En dat is best moeilijk, ik vind het al gauw best en dat is nou net niet goed, en dat weet Daan dan weer al te goed. Leer het foute aangeleerde maar eens af….pffff. Maar ik geef het niet op. Beetje bij beetje komen we er wel. En ik hou even goed van hem, ook al loopt ie me soms van de sokken……
Nu nog een touwhalster en een leadrope aanschaffen om thuis te oefenen.
Aangezien we nog wel eens miscommuniceren heb ik me opgegeven.
Zaterdagmiddag was het dan zover. De dame die de workshop geeft is Marja Besselink.
Er waren een hoop gegadigden en er waren 5 deelnemers met paard.
Ik was er onder het zadel naar toe gereden en kwam na ruim een half uur rijden en een hoop mumsels te zijn gepasseerd bij de stal aan.
Ik mocht Daan daar op stal zetten. Het was een mega stal en knollie moest die tijdens onze theorieles, die lekker buiten plaats vond, grondig aan inspectie onderwerpen en hij kloste met een hoop kabaal door die stal en schopte nog eens luidruchtig tegen de deur en keek vervolgens heel onschuldig over de staldeur naar buiten, alle ogen waren gericht op....juustem, Daan...hij had weer eens alle aandacht, de komiek….
Na de inleiding en de theorie, wat overigens niet echt vernieuwend was, ging het over naar de praktijk. Ik moest met nog 2 anderen de bak in. Knollie kreeg een mooi touwhalster om en ik kreeg een leadrope in de hand. In het eerste gedeelte moesten we de paarden met lichte druk opzij bewegen en de druk opvoeren als er geen reactie kwam. Meneer had al gauw in de gaten wat er kwam en ging al opzij voordat ik hem aanraakte, hetgeen niet de bedoeling was.
Daarna de andere kant op, ook dat ging prima, af en toe moest ik de druk opvoeren en hield knollie zich van de domme door als een blok beton te blijven staan en wat om zich heen te loeren, ik was niet meer interessant, en daar stond ik dan met de bek vol tanden want we mochten geen stemhulpen geven. Ik moest het consequent blijven uitvoeren en daar schort het bij mij nog wel eens aan en dat weet meneertje maar al te goed en dacht er ook deze keer wel onderuit te kunnen komen, dus niet. We kregen er een hulpstuk bij in de vorm van een stick. We moesten de paarden er eerst mee over het lichaam aaien wat Daan zeer genotvol onderging en zichtbaar met zijn lippie ging trekken en vervolgens nog aangaf waar de jeuk zat door naar zijn zij te happen en me aan te kijken, zo van, daar jeukt het nog, krab effe met dat fijne stokkie van je. Hij had de lachers weer op zijn hand en ik stond er wat bij…. We hebben nog een hoop te leren….
We moesten wat rondwandelen met een los lijntje en de hand omhoog brengen als teken dat we gingen halt houden. De eerste paar keer negeerde Daan me volledig en liep me zowat van de sokken of liep achter me en frutte met zijn neus in mijn nek. Ook dat was niet de bedoeling van het spel, ik moest de leider zijn, maar ja…. De instructrice gaf aan dat hij mijn persoonlijke ruimte niet respecteerde en ik moest maar met mijn ellebogen flapperen of een keer naar achteren trappen zoals de paarden dat zouden doen. Zo gezegd zo gedaan, ik loop een stukkie en doe mijn hand omhoog en meneer botst zowat weer tegen me aan en ik begin hevig met de ellebogen te flapperen en hij stoot zijn neus, verontwaardigd neemt hij zowaar een stap achteruit. Na een paar keer had ie in de gaten dat ie afstand moest bewaren en ging het prima.
Toen het achteruit lopen oefenen, eerst aaien over de neus en dan druk geven totdat ie naar achteren gaat en meteen belonen door weer te aaien. Daar had knollie dus echt geen zin in en duwde me met een welgemikte kopstoot zowat onderuit. Ik begon al aan mezelf te twijfelen, daar gaat mijn leiderschap, onderuit gehaald door dit zwarte mormel. Ik probeer het opnieuw en stel me groot op en aai over zijn neus en duw hem naar achteren, een luttel stapje is het resultaat, maar het begin is er. (en ik maar spierballen kweken met dat drukken, pffff) Ik mag de stick gebruiken om tegen zijn borst te tikken als de druk niet voldoende is. Even later valt het kwartje weer en Daan loopt, naar mijn mening met nog wat te veel druk, naar achteren. We moeten de finetuning nog afstellen maar dat kunnen we in 1 les niet leren.
Dan moet Daan mij weer volgen en over een balkje lopen. Das niet zo moeilijk zul je denken, maar voor die onhandige klaas van mij wel. Keer op keer presteert knollie het om op de balk te gaan staan met zowel de voor als de achterbenen. Ik geneer me lichtelijk voor dit vertoon maar doe net of ik het niet merk, hij klost gewoon op zijn Daaniaans verder. Balk of geen balk, als het er dan toch ligt kun je er net zo goed op gaan staan….weet je zeker dat het dood is…..
Dan moet ik ervoor zorgen dat hij alleen met zijn voorbenen over de balk gaat. Dat lukt wonderwel goed en ik beloon hem uitbundig, brave knollie…. De volgende opdracht is echter dat hij er achterwaarts weer overheen moet. Knollie zou knollie niet zijn of hij gaat er weer pontificaal bovenop staan, hoe krijg je het voor elkaar…. Hij doet het gewoon om…..
Dan er helemaal overheen en er vervolgens weer achterwaarts terug over de balk met natuurlijk het resultaat dat meneer er weer bovenop gaat staan, eerst achter dan voor…. Ouwe sok….
Een ander moet met zijn paard een bochtje achteruit maken tussen de balken door wat na enige tijd nog lukt ook. Een kennisje moet met haar merrie over een stuk zeil en daarna om pionnen heen. Voordat we het weten is er ruim een uur voorbij en ik wil toch nog even laten zien dat Daan eigenlijk best stoer is en best wel wat kan… de haflingermerrie durft niet over het zeil te lopen en ik zeg, dat durft Daan dus wel, en moet daden bij de woorden voegen. Ik loop naar het blauwe zeil en Daan volgt me keurig en stapt zonder te morren over het zeil achter me aan alsof we het dagelijks doen. En de haflinger kijkt toe en verrekt over het zeil te lopen, onder het motto, doe het lekker zelf, blijft ze als aan de grond vastgeplakt voor het zeil staan. En Daan en ik gaan lekker nog een keer.
Dan is het tijd voor de volgende groep, ook zij moeten leider zijn. Als je het ziet denk je, ach wat, stelt niks voor, maar sta er maar eens met je knollie dan valt het nog lang niet mee om een goede leider te zijn en respect te krijgen. We hebben nog een lange weg te gaan en ik weet dat ik me echt moet concentreren op het feit dat ik heel consequent moet zijn. En dat is best moeilijk, ik vind het al gauw best en dat is nou net niet goed, en dat weet Daan dan weer al te goed. Leer het foute aangeleerde maar eens af….pffff. Maar ik geef het niet op. Beetje bij beetje komen we er wel. En ik hou even goed van hem, ook al loopt ie me soms van de sokken……
Nu nog een touwhalster en een leadrope aanschaffen om thuis te oefenen.