FjordenWereld.nl

Hoi hoi!

Nu ik een heel moeilijk besluit heb genomen, het moeilijkste tot nu toe in mijn leven, wil ik dat toch even met jullie delen...

Al heel lang rijd ik eigenlijk nauwelijks op Mabel m'n fjordje. Het is iedere keer zo'n strijd met haar en het kost zoveel energie dat eigenlijk de lol van het rijden er steeds meer af ging....
Ook kreeg ik steeds minder tijd. Ik werk veel en heb sinds vier maanden een vaste relatie. Mijn vriend woont aan de andere kant van Nederland dus ik ben daar vaak een lang weekend.
Ook zeggen mijn ouders dat als ik ergens anders ga wonen dat hun niet voor de paarden blijven zorgen. Mijn vader is ook ziek dus hij heeft liever dat ze dan weg gaan... Wat ik goed kan begrijpen. Het zijn mijn paarden, en nu moeten hun in de weekenden dat ik weg ben ook voor ze zorgen. Dat doen ze met alle liefde hoor, maar het blijven mijn paarden natuurlijk.

Om Mabel echt de baas te kunnen blijven en met plezier wil kunnen rijden op haar moet je echt elke dag met haar bezig zijn. En dan nog levert het vaak een strijd op.
De allerlaatste keer dat ik een buitenrit heb gemaakt met haar is ze er zo hard vandoor geschoten dat ik huilend thuiskwam. Mijn buurman die me voorbij zag zweven heeft ook nog gebeld of ik heelhuids thuis was gekomen. Hij was in de tuin bezig en is zich rot geschrokken toen ik voorbij kwam racen!!!

En nu staat Mabel al zo'n lange tijd alleen maar in de wei te staan... En dat voelt echt naar. Ze is echt een paardje die aandacht nodig heeft en die aangepakt moet worden, en dat heb je ook echt een goede aan haar! Dus ik voel me elke dat schuldig dat ze daar maar staat...

Heel lang heb ik oogkleppen op gehad. Ik dacht telkens: "ik pak het rijden wel weer op! Als ik eenmaal weer begonnen ben, dan zet ik wel weer door!"

Maar na zo'n lange tijd zie ik zelf ook wel in dat dat niet meer gaat gebeuren...
Ik ben gewoon té bang geworden om met haar de weg op te gaan. Ik zie er haast tegen op om haar in de wei te rijden.
Dat kan gewoon niet goed zijn, en is ook niet eerlijk tegenover haar.

En wat echt de doorslag heeft gegeven waarom ik heb besloten Mabel niet meer te houden is dat Doortje haar kleine weidemaatje, die niet van mij is, ook weggaat.
De eigenares van Doortje gaat naar Frankrijk emigreren en wil Doortje graag meenemen daarheen.
Dit omdat ze gauw ziek is, hoefbevangen. Ik ben steeds minder vaak thuis en mijn vader let nergens op en geeft haar telkens teveel gras, hoevaak je ook zegt dat hij dat niet moet doen.
Vandaar dat ze dit heeft besloten.

En Mabel en Doortje zijn zo gehecht aan elkaar. Dat zijn echt jut en jul. Dus ik heb gevraagd of ze Mabel ook mee wilden nemen naar Frankrijk. Ook kan ik het niet over mijn hart verkrijgen Mabel aan een 'vreemde' weg te doen. Waar komt ze dan terecht? Word ze dan misschien niet weer doorverkocht na een paar jaar?
Bij deze mensen weet ik zeker dat ze het goed krijgt. Ik ken hun al zo lang. En ze hebben zelf vijf fjorden.
En gelukkig mocht ze mee naar Frankrijk!
Ook willen ze het veulentje van Doortje, Lucy, graag meenemen.

Wel een ontzettende klap in je gezicht als je bedenkt dat je dan ineens al je drie paardjes kwijt bent...

De eigenares van Doortje zei alleen op een gegeven moment dat ze niet voor Mabel wilde betalen en dat ik alles zelf moest betalen (vervoerskosten naar Frankrijk en keuring door de DA). En ook dat hun niks met haar zouden gaan doen. Ze hebben zelf vijf fjorden en zullen daar erg druk zijn met verbouwen. Ze zitten een tijd krap omdat ze daar niet meteen werk zullen hebben. En nog een fjord erbij hoeft van hun niet perse van hun...

Hier ben ik wel van geschrokken omdat ik altijd voor Doortje heb gezorgt. Ik heb daar ook nooit geld voor gevraagd. Maar het beestje wel uit de dood gered en veel aandacht en energie in haar gestoken.

Dus toch maar even heel goed nagedacht. Nu voelt het net of Mabel een stuk vuil is die maar even afgevoerd word naar Frankrijk en dat vind ik niet eerlijk... Dat deed me echt ontzettend veel pijn!

Vorige week zijn we bij een vriendin van mijn moeder, mijn surrogaattante op bezoek geweest. Zij heeft een boerderij gekocht. Zij en haar man hebben nooit kinderen kunnen krijgen en hebben nu hun grote droom verwezelijkt door een boerderijtje te kopen op een prachtig plekje. Ze hebben twee rijpaarden, één met een veulentje en een oude shetlandpony. En nu kunnen ze na jaren eindelijk alle paardjes bij huis houden. Ze hebben prachtige stallen en het is geweldig om te zien hoe ze met de paarden omgaan!!!
En nu heeft zij enorm veel intresse in Mabel! Ze wil echt aan de gang met haar. Les op haar nemen en haar eens goed aanpakken. Ze vind die grote rijpaarden maar niks, daar rijd haar man op. En ze zocht al een tijdje een haflinger of fjord voor haarzelf om lekker mee te hobbelen. Ook vond zij het niet kloppen dat ik zelf alles kon gaan bekostigen voor Mabel om haar naar Frankrijk te laten gaan. En dan word er nog niks mee gedaan ook. Dat vond ze niet eerlijk. Zij vond dat echt heel erg zonde van zo'n mooie fjord en ging toch eens hard aan het nadenken...

De volgende dag belde ze al dat ze Mabel wilde kopen van mij. Ik was echt dolgelukkig!!!!
Ik weet dat ik geen betere plek voor haar kan vinden. Ze komt heerlijk tussen de andere paarden te staan. Ze heeft haar eigen supermooie stalletje. Ze word aangepakt en bereden en krijgt de aandacht die ze verdient. Ze zal het daar super krijgen, daar ben ik van overtuigd!

Ook ken ik haar mijn hele leven al. Ze is echt een tante voor mij geweest omdat ik die zelf niet had. Een geweldig mens! Ik wil Mabel aan niemand liever kwijt dan aan haar!

Wel gaat het me ontzettend aan het hart dat Mabel en Doortje dus toch uit elkaar worden gehaald....
Maar Mabel komt bij die andere paarden in te staan en bij de oude shetlander.
Doortje blijft lekker bij haar kleine dochter Lucy.
Doortje en Lucy blijven ook zolang bij mij staan totdat de eigenares van Doortje naar Frankrijk vertrekt, en dat duurt nog eventjes, dus gaan ook niet alle paardjes in één keer weg.

Mabel gaat waarschijnlijk volgende week al weg omdat mijn tante er ontzettend graag mee aan de slag wil!!!

Maar het doet ook vreselijk veel pijn... Mabel was echt mijn alles, mijn soulmate, waar ik ontzettende goede tijden mee beleefd hebt.
Ik was altijd apetrots op haar! Dat zij MIJN fjord was! Ik vind het dan ook heel moeilijk om haar af te staan... Ik heb ook geen moment spijt ervan dat ik haar toen gekocht heb nadat ik haar al drie jaar verzorgde!
Maar ik weet dat dit niet eerlijk is tegenover haar vandaar mijn besluit. En ik weet dat ze het super krijgt daar. Dat ik haar altijd kan opzoeken en altijd nog een keertje op haar kan zitten.
Als ze naar Frankrijk was gegaan kon ik haar hoogstens één keer in het jaar op gaan zoeken.

Nou ja goed, mijn besluit voelt goed. En toch doet het veel pijn.... Maar soms kom je gewoon in een andere levensfase terecht en moet je beslissingen nemen.
Ik weet dat alle drie de paardjes een goed leven krijgen en dat vind ik het aller allerbelangrijkste. Het maakt me niet uit als ik geen geld voor ze krijg, het enige wat me scheelt is dat ze een goed en eerlijk leven krijgen!!! En dat gaat zeker goedkomen!!!

Nu alleen zelf alles verwerken en op een rijtje zetten want dit zijn heftige beslissingen....

Groetjes Jessica

Heftig verhaal.
Goede beslissing genomen en zo krijgt Mabel het dus hartstikke fijn als ik dat zo lees. Jammer dat Mabel niet met Doortje en Lucy mee kon maar ook nu krijgt ze nieuwe paarden vrienden.
Succes met alles op een rijtje zetten en straks Mabel baar haar nieuwe plekje brengen.

vind het idd appart dat jij alles zou moeten betalen om dr in frankrijk te krijgen.

Sterkte met je besluit, klinkt als wel overwogen alleen maakt het het daarom niet minder moeilijk!

Pfff, wat een besluit, ik hoop dat ik zoiets nooit hoef te nemen.

Heel veel sterkte ermee!

jee,een heel verhaal.
het rankrijk-verhaal zou me ook niks lijken,ook omdat zij zeggen er ook niks mee te gaan doen,een van de hoofdredenen voor jou, om ze weg te doen.

sterkte,het zal niet makkelijk zijn,maar te weten dat ze naar een goed plekje gaan, zal wel iets helpen.

Wijs besluit zo denk ik, voor alle partijen, al zal het moeilijk zijn. De reactie van de mensen die naar frankrijk gaan is in ieder geval eerlijk. En de kosten in het verdere leven van Mabel zijn natuurlijk wel voor hen. Er zitten denk ik wel 2 kanten aan het verhaal. En zo te horen krijgt Mabel het nu minstens zo goed en is het voor jou makkelijker om haar eens op te zoeken... misschien heeft het zo moeten lopen .

Lijkt mij toch allemaal heel fijn geregeld nu.
Alle diertjes op hun plekje! Niet dat dat het allemaal gemakkelijk maakt, maar het verzacht de pijn wel. En misschien kun je nog eens met Mabel rijden als je 'tante' dat ook goed vindt. Zo kun je haar nog steeds zien. En maak je geen zorgen over haar vriendinnetje, paarden zijn daar niet zo moeilijk in meestal hoor!! En Mabel gaat zich vast helemaal goed vermaken met haar nieuwe vriendjes.

Volgens mij heb je een fijn plekje voor Mabel gevonden. Frankrijk op de manier zoals jij beschrijft had ik ook niet gedaan hoor.
Sterkte met het naderende afscheid en veel geluk in de toekomst!

yvette schreef:Volgens mij heb je een fijn plekje voor Mabel gevonden. Frankrijk op de manier zoals jij beschrijft had ik ook niet gedaan hoor.
Sterkte met het naderende afscheid en veel geluk in de toekomst!

Ik sluit me hier helemaal bij aan, een goede oplossing voor Mabel, ook al is het natuurlijk moeilijk voor jou, Jessica!

wat een beslissing... zou dat frankrijk gebeuren ook niet gedaan hebben. wel een geluk dat je tante haar wil hebben. zou zo zeggen geniet nog even van haar.

jeetje wat een beslissing zeg....
ontzettend moedig
en gelukkig kan je haar hier idd altijd opzoeken!! en wie weet als je 'tante' er lekker mee aan de slag gaat, je een keertje langs kan komen en er zo zonder angst op kan stappen!!!!
stertke met de komende tijd met het afscheid nemen iig!

Wat een verhaal zeg, maar wel een eerlijke beslissing

Vind het wel een beetje 'grof' hoe die dame van Doortje ineens met haar eisen komt aanzetten terwijl jij jaren gratis voor Doortje hebt gezorgd.

Maar nu zullen ze het alledrie wel goed krijgen!
Sterkte ermee

wat een raar verhaal, dat frankrijk verhaal,dat had ik ook niet gedaan!!
fijn dat je nu toch een fijne oplossing voor mabel hebt gevonden.
nu kan je ook makkelijker even bij haar langsgaan.
wel een moeilijke beslissing hoor!

Pff, heftig hoor.
Voor Mabel wel een super plek zo te horen. Frankrijk had ik ook niet gedaan...

Heel veel sterkte ermee meid.

hartstikke mooi dat het allemaal op de goede plek terecht komt, zo te horen heb je voor mabel geen mooiere plek kunnen krijgen.
Dat franktijk verhaal klonk idd niet fijn.

super dat het zo gegaan is, is mabel niet kompleet uit het oog verloren.

Valt er een last van je schouders af zo. Hoe moeilijk het ook is

truus

Hele moeilijke beslissing, maar Mabel krijgt inderdaad vast een mooie plek!
Wel heel raar voor je ja, ineens drie paardjes kwijt. Sterkte!

jammer dat Mabel niet bij Doortje kan blijven, maar Mabel was doodongelukkig geworden in Frankrijk, als ik dat zo lees. En inderdaad komen zij niet echt gemotiveerd over, dan hadden ze haar meegenomen omdat jij dat graag wou en wie weet wat ze daar met haar hadden gedaan? Wijze beslssing zo, ook al is het wel moeilijk. Maar nu kan je ook nog eens naar Mabel toegaan en misschien even rijden?

Mabl zal zich heus wel weer fijn voelen tussen de andree paarden en mensen waar ze de aandacht krijgt, alleen vreemd verhaal over dat je voor frankrijk alles zelf moest bekostigen maar de 2 ukjes voorlopig nog wel bij jou staan, wie verzorgt ze dan, jij/je iouders toch? beetje dubbel, maar suoer eerlijk en daarom goed besluit!

zo kan je mabel straks ook in fijnere omstdigheden bezoeken,

Wat een moeilijke beslissing. Maar ik vind het heel goed van je dat je Mabel niet naar Frankrijk laat gaan.
Behalve dat ze het nu beter krijgt en er ook met haar gewerkt wordt, staat ze ook nog in de buurt, zodat je nog eens kunt gaan kijken
Sterkte ermee

Moeilijk, maar denk ik wel een goeie beslissing, knap van je om de knoop door te hakken. Ik weet wel van wie Doortje is en ik denk dat de moeilijkheid er vooral in zit dat jij graag wou dat Mabel met Doortje meeging, terwijl zij (omdat ze al 5 fjorden hebben en er niet echt wat mee doen) eigenlijk geen belang bij Mabel hebben, hoe cru dat voor jou ook klinkt. Ik kan me wel voorstellen dat ze dan stellen dat ze mee mag, maar dat jij het vervoer betaald, zij hebben er immers nog jarenlang kosten aan terwijl ze er eigenlijk cru gezegd niet echt iets aan hebben.
Maar dat maakt nix meer uit eigenlijk...je hebt een super plek voor Mabel gevondenl..en daar gaat het om! Ze zal vast gauw genoeg aan die andere paarden wennen!
Sterkte met afscheid nemen! (maar neem aan dat je Mabel in ieder geval nog wel es kan bezoeken )