Vandaag al vroeg weg om een fijne rit te maken met onze nieuwe kar.
Ik kom bij het weiland aan en Akes lag echt languit te zonnen.
Dacht nog;' dritt geen camera bij me'.
Had net het onderste draadje los,die nogal moeilijk gaat, en akes had me al in de smiezen.
Bij het bovenste draadje (het zijn er 3) stond hij al in de benen.
Keek nog even naar mij toen ik eraan kwam lopen en nam daarna de benen richting gerrit.
'Tuurlijk' dacht ik nog,zul je net beleven....en ja hoor, je moet niet denken dat hij zich liet pakken.
Hij liep gerrit op te stoken en samen met de Haf en spark gingen ze lekker het weiland rond

Na enige tijd rond te hebben gelopen werden ze eindelijk wat rustiger.
In de hoek kon ik akes eindelijk pakken,maar toen wou hij weer niet meelopen.
400 kilo aan de ene kant en 80 (

Buiten het weiland had hij zoiets van;'en nu langzaam lopen mss mag ik dan wel terug'

Millimeter voor millimeter kwamen we toch bij de stallen aan.
Ingespannen en toch nog een heerlijke rit gemaakt, en ondertussen ook verbrand.
Hij was wel opgewonden en liep constant te hinniken en te schijten.
Eenmaal terug op stal zou peter akes weer terug brengen en gerrit weer meenemen.
Hij bleef wel errug lang weg,dus ben ik maar even wezen kijken.
En ja hoor....nu liep gerrit het groepje te stoken en met z'n allen gingen ze weer het weiland rond.......aaahhhh
Dus maar weer wachten.....en wachten...........en wachten........
Tot uiteindelijk ze in de hoek stonden en ik gerrit kon pakken.
Alleen nu was hij doodop en had dus niet veel zin meer........
Al met al hebben we wel gelachen om ze,maar soms.........