Vanmorgen om 8 uur is de dierenarts geweest en heeft Diëgo in laten slapen. Mijn patser, mijn vriend, mijn mafkees. Hij leek zo sterk, kon de hele wereld aan, maar dit gevecht heeft hij verloren………………. Binnen een half jaar 2 van mijn maatjes kwijt. Ik voel me leeg en verdrietig…………….. Na de dood van Jackie is Diëgo nooit weer de oude geweest, ik denk dat hij dit nooit verwerkt heeft. Nu zijn ze weer samen, die gedachte houdt me op de been.
Het is allemaal heel mooi gegaan, we hadden een dik pak stro op de voorplaats voor de stal gelegd. Hij ging er rustig op liggen na de 1e spuit. Baranna staat nog steeds bij hem, treuren. Ze neemt afscheid en rouwt. Marga doet het op haar eigen manier, die moet er niks van hebben, toen met Jackie ook al niet. Maar ik zie aan haar blik dat ze het weet.
Vanmiddag om 12.30 wordt Diëgo opgehaald


En of het allemaal nog niet erg genoeg is: mijn konijn Bumper is vannacht overleden, lag vanmorgen dood in de ren. God wat was ik gek op dat beest, was net een hond, zo’n lief konijn krijg ik nooit weer………
Bumper was nog geen 3 jaar oud

