Voor de zoveelste keer hebben we hem getraind en geprepareerd voor de koers, maar in de koers zelf maakt hij er voor de zoveelste keer een potje van... helaas.
Het leek gisteren als vanouds weer helemaal nergens op. In het voorwerk op Dinslaken net zo lui als een oude ezel, voor de start tijdens het defile en achter de startauto zo heet dat het bijna gevaarlijk is, en in de koers... na 1200 meter gewoon rustig gaan draven en niet meer vooruit te fikken. Je wordt gewoon naar als je er naar kijkt, ook al is het je eigen knol. Het rare is dat ie in de training gewoon voor 100% gaat. Woensdag heeft ie nog 2 keer 2500 meter snelwerk aan zn broek gehad en dan fluit ie erover. Maar in de koers laat ie het er steevast bij zitten.
Zn koers gisteren was zn laatste kans en op de terugweg naar huis hebben we toch de knoop doorgehakt.
Een lastige beslissing omdat het een hele aansprekende knol is, waar je zo veel mee hebt meegemaakt, en het is de grote vriend van mn man. Maar ja, helaas, niet goed genoeg voor de sport en we hebben er genoeg energie ingestoken.
We zijn druk bezig een goed tehuis voor hem te vinden, hebben wat contacten gelegd, want het is niet de bedoeling dat hij weer in de sport terechtkomt met alle ellende voor hem van dien. We zoeken voor Love me een goed thuis als endurance of recreatie draver.
En dan maar weer eens om ons heen gaan kijken... naar een nieuw projectje...
