M'n moeder was al met haar Archie in het bos geweest aan de lange lijnen, en zei dat die de hele weg in passage had afgelegd, en waarschuwde me dat Zico ook wel eens wat frisjes kon zijn...
Maar ja de bak was bevroren en ik wilde toch rijden dus wat doe je dan? Lekker toch naar buiten natuurlijk 
Van het erf af, ben je links meteen in het bos, rechts ga je langs de weg. Ik dacht -heel verstandig
- in het bos is het glad en bovendien stikt het van de wandelaars met kinderen en honden enzo, om nog maar niet te spreken over de mountainbikers op de ruiterpaden. Weet je wat, ik ga weer eens rechtsaf! 
Al na een dikke honderd meter ging Zico in discussie over deze beslissing, want er kwam een weilandje in zicht met gevlekte schapen en minipony's, ja dat is natuurlijk wel wat veel gevraagd voor op een vroege zondagmorgen
Na enige twijfel wist ie het zeker: hier ga ik niet voorbij! En dus waren wij, zomaar ineens, weer op weg terug naar huis, in een flinke galop welteverstaan. Natuurlijk was Zico van plan om het erf weer op te draaien, maar dat feestje ging mooi niet door Heb hem er lekker voorbij laten galopperen en even later kon ik keurig halthouden en afstappen.Beugels opgestoken en rechtsomkeert gemaakt, want dit laat ik uiteraard niet over mijn kant gaan... Paasritje werd bij deze dus een Paaswandeling!
Her vergde nog best wat overredingskracht om hem langs het weilandje te krijgen, hij liep te dansen en te blazen daar op de weg, niet normaal! Aansteller noemen we dat
Daarna nog een heel eindje in de berm gewandeld, dit ging uitstekend, braaf paard... Bij de T-splitsing omgedraaid, even laten stoppen, en juist op dat moment nam een duif het fijne besluit om uit een struik op te vliegen
Ik dacht even dat Zico mee zou vliegen, hij sprong zowat over me heen! Even laten kalmeren en vooruit maar weer...De terugweg verliep best goed, vanaf deze kant viel het weilandje met zijn bewonertjes toch wel mee. Eenmaal terug op het erf toch nog even de bak in gegaan en een rondje gereden, netjes haltgehouden, braaf paard...
Na het poetsen naar de wei, Zico was inmiddels natuurlijk alweer helemaal zijn oude relaxte zelf.
Besluit Power de grasmaai pony op dat moment, dat het wel een heel leuk idee is om in volle galop de hoek van de schuur om te komen
Ik dacht dat Zico er in bleef! Arm dier, loop je daar nietsvermoedend een beetje bij te komen van al je avonturen...Het is duidelijk niet zijn dag vandaag
maar heb je dan niet een klein beetje adrenalinestootje met al dat gejojo? Ik ben dan ook wel eens van "het mot en het zal", met daarna zo'n licht gevoel in mijn benen 
En dan vooral omdat het pad zo glad en hobbelig was, was wel even bang dat we met z'n tweeen tegen de grond zouden gaan...
