Was benieuwd wat we vandaag weer gingen doen.. Zegt Bart ineens.. Als je me eerst even helpt om Ylida in te spannen dan moet je daarna maar even met Tea gaan mennen.. Ik dacht, huh, tegelijk..
Dat was dus wel het plan.. Slik..
Bart een karretje in de bak gezet en een halsband opgehangen en zei dat ik daar Tea aan vast kon zetten en dan kon ik haar veilig zelf aanspannen..
Oke, als jij het zegt.. Bibber..
Dus Ylida aangespannen en ik dus Tea maar uit de box getrokken en opgetuigd. Daarna haar aan de halsband gezet in de bak en de kar er achter gehangen.. Wel hele goed gekeken of alles goed zat, hihi.. Ik doe het zo vaak en dan nu niet meer kunnen.. Alles zat dus wel goed..
Ik de leidsels netjes in achenbach en de halsband losgeknupt.. Tea bleef keurig staan natuurlijk..
Dus ik op de kar en gaan met de banaan..
En daar zat ik dus op de kar, helemaal zelf gedaan!!


De bak was niet gesleept omdat hij nog wat nat was, dus hobbelen deed het wel.. Maar dat mocht de pret niet drukken.. Was echt even genieten..
Na een paar rondjes kwam Bart alweer terug en heeft hij eens gekeken hoe het ging..
Draven was wel wat teveel gevraagd blijkbaar, want echt gang zat er niet in, en ze maakt wel eens een overgang naar stap.. Grr.. Dus ik haar even een flinke peut gegeven

Na het uitspannen nog even lekker in de bak gerold.. Ehm.. Tea dan he..
Het was wel spannend, maar ik heb weer wat meer vertrouwen in mezelf gekregen.. Ik kan het ook eigenlijk wel, ik durf niet goed.. Met een duwtje in de rug komt het wel goed.. Gelukkig heb ik dan iemand die me dat duwtje even geeft..
Op de een of andere manier voelt Bart het altijd feilloos aan wanneer hij een stapje verder kan gaan.. Das wel heel fijn..