penny tijd herinneringen
Geplaatst: zo 10 feb 2008, 22:32
Vandaag kwam mijn neef op kraamvisite. Hij heeft 3 kinderen, 2 meiden en 1 jongen. 1 meisje is 14, de 2 anderen zijn 11 jaar. De jongen vond de computer geweldig, de 14 jarige dame vond Evi fantastisch, bleef dus de andere 11jarige dame over. En je raad het al! Dat is een paardenfreak. Op en top. Ze vond het geweldig al die paarden die bij ons aan de muur hangen!!!! Dus toen ze hoorde, dat we er 2 van ons zelf hadden, was ze bijna niet te stoppen. Dus wat doe ik dan?
Ik nodig ze uit, dat als ze voordat ze naar huis gaan, maar even mee naar stal moeten rijden om de paarden te bekijken. Nou, ze stuiterde hier rond. En toen kwam de vragenwaterval. Of ze ze mee uit de wei mocht halen, mee mocht voeren, borstelen, kon ze iets in de stal doen enz enz.
Moest eigenlijk wel lachen, want herkende mezelf hier wel in. Ik kon ook niet stil zitten, wil ook continue bezig zijn.
Dus toen ik Ronan uit de wei wilde halen, bond ik het touw maar om zijn hals en vroeg of er iemand op zijn rug wilde. Nou, ik had het amper gevraagd en ze stond al naast me. wilde daarna nog met Anca wandelen, maar die zag dat niet zo zitten. Dus het spul mee naar binnen, en toen wilde ze ze aaien, mijn zadel zien enz enz.
Ze vroeg of ik haar les wilde gaan geven, dan kon ze komen rijden. Heb haar uitgelegd, dat mijn paarden niet zo'n brave manegepaarden waren.
Toch wilde ze graag terug komen. Nu komen ze terug als Anca's veulen is geboren. Dan kon ik Anca poetsen en dan zou zij Ronan wel doen. Ik moest dan wel opzadelen, want daar kon ze niet bij dan. Ze wilde daar dan een echt meidendagje van maken. (ws is een paar uur genoeg, want het is nogal een drukke dame. Ik denk dat Ronan daar anders simpel van word.) Eind juni belt moeder me om iets af te spreken.
Moest nog aan opa denken, een echte paardenliefhebber. Een oom van mij ook, 2 nichtjes hebben ook lang gereden en dan dus nu mijn achternichtje.
Ja opa, de paardengenen zijn wel doorgegeven!
Ik nodig ze uit, dat als ze voordat ze naar huis gaan, maar even mee naar stal moeten rijden om de paarden te bekijken. Nou, ze stuiterde hier rond. En toen kwam de vragenwaterval. Of ze ze mee uit de wei mocht halen, mee mocht voeren, borstelen, kon ze iets in de stal doen enz enz.
Moest eigenlijk wel lachen, want herkende mezelf hier wel in. Ik kon ook niet stil zitten, wil ook continue bezig zijn.
Dus toen ik Ronan uit de wei wilde halen, bond ik het touw maar om zijn hals en vroeg of er iemand op zijn rug wilde. Nou, ik had het amper gevraagd en ze stond al naast me. wilde daarna nog met Anca wandelen, maar die zag dat niet zo zitten. Dus het spul mee naar binnen, en toen wilde ze ze aaien, mijn zadel zien enz enz.
Ze vroeg of ik haar les wilde gaan geven, dan kon ze komen rijden. Heb haar uitgelegd, dat mijn paarden niet zo'n brave manegepaarden waren.
Toch wilde ze graag terug komen. Nu komen ze terug als Anca's veulen is geboren. Dan kon ik Anca poetsen en dan zou zij Ronan wel doen. Ik moest dan wel opzadelen, want daar kon ze niet bij dan. Ze wilde daar dan een echt meidendagje van maken. (ws is een paar uur genoeg, want het is nogal een drukke dame. Ik denk dat Ronan daar anders simpel van word.) Eind juni belt moeder me om iets af te spreken.
Moest nog aan opa denken, een echte paardenliefhebber. Een oom van mij ook, 2 nichtjes hebben ook lang gereden en dan dus nu mijn achternichtje.
Ja opa, de paardengenen zijn wel doorgegeven!
...zolang het geen echt paard was, vond mn oom het goed, maar verzekerd dat ze die maar hier moesten komen kijken)