Het hele stuk naar achteren bleef cunna me volgen, en bij het hek klikte in dr vast. Hek los, Cunna eruit en direct die straling van trots kwam over haar heen.
Niet meer geheel nieuw, zin aan een wandeling en ze heeft nog wel diverse malen stil gestaan. We zijn hele enge dingen tegengekomen bus, auto, trekker, gillend tuigpaard voor de kar met ijzers en de rotsentuin was nog het meest eng.
Ik voelde aan dat ze angstig werd en heb haar op mijn teken stil gezet en laten kijken. Ze begon te snurken en vloog opzei, ik had alle ruimte om door telopen maar volgende week is die tuin er nog. Dus ik besloot het touw te vieren, op zo'n steen te zitten en alleen maar te praten en de stenen te aaien. Cunna werd nieuwschierig en met een lange nek kwam ze 1 pas vooruit.
ik stond op en plots stond cunna weer aan de andere kant van de straat. Ik vond dit voldoende, immers die tuin is er volgende week nog. (als iemand me kan vertellen hoe ik dit anders aan kan pakken, mag altijd)De rest van onze wandeling verliep soepel, door mijn beloning na die stenen was ze zo enorm trots dat ze het zomaar durfde. Ze sjouwde als een volleerd werkpaard over de weg.(kop omhoog, donkere ogen en een ruime stap) Een oud boertje riep nog: Deerntie! Oef watn mooi peerd hebbie
heb haar nog lekker gras laten eten.. De baby groeit, ik ben trots!
Lieve groetjes,
Mieke
Vera