Rustige zondag is niet gegund
Geplaatst: ma 14 jan 2008, 20:26
Gistermorgen ben ik vol goede moed sinds een maand of 5 weer op Nina gestapt. Ze staat op het grote land bij mijn oma, dus ik dacht dat ik wel even met haar naar mijn huis, anderhalve km verderop kon rijden. Nadat ze het eerste deel van de route zoals gebruikelijk haar complete trukendoos geprobeerd had (uiteraard zonder succes, al scheelde het soms niet veel 
) dacht ik dat het wel over ging. Dat klopte ook wel, maar toen begonnen de hormonen op te spelen. In 7 jaar tijd heb ik haar nog maar zelden horen hinniken op een buitenrit. Binnen 5 minuten was het 3x raak; 1x naar een trailer, 1x naar de roep van een buizerd en 1 x naar een grijze container 
. Ondertussen had ze aardig de pas erin en stappen ging nu niet bepaald relaxt. Ik heb mijn plannen gewijzigd en ben ipv met een omweg, rechtstreeks naar huis gereden.
Ik vond het te link worden om terug te rijden op deze manier, dus wilde haar thuis in de wei gooien. Daar begon een nieuw feestje. Nina aan het hek voor de anderen en Fokke met een been in het draad. Hij leek aardig vast te zitten, maar gelukkig was het alleen de vetlok die in het draad zat.
Vervolgens wil ik met mijn oma terug rijden om mijn auto mee naar huis te nemen, zie ik onze bonte merrie Jolanda door de wei heen hinken. Ik ben gewoon doorgegaan naar mijn oma met het idee dat het als ik terug kwam vast wel beter zou gaan. Er wordt wel eens vaker hier en daar een trap uitgedeeld.
Bij terugkeer bleek dat het niet leek mee te vallen. Ze kon er niet op staan maar Nina stond er wel met haar neus bovenop en maakte die merrie dus erg onrustig. Jolanda heeft ook een veulentje van 2 1/2 week aan de voet, dus risico's wilde ik er niet mee lopen. Na overleg de dierenarts maar gebeld en de anderen in een andere wei gedaan.
De dierenarts was er met 10 minuten. Hij zei dat het allemaal wel mee leek te vallen, alles was nog heel en als het vandaag niet beter werd moesten we nog een keer bellen. Ze gaat inmiddels wel vooruit, maar is nog niet zoals ik het graag zie. We kijken het gewoon nog even aan.
Terug naar de andere weide om daar de halsters af te doen, tref ik Fokke volledig uitgestrekt in een hoekje van de wei aan. Tandvlees ontbloot en geen reactie op mijn roepen en rammelen met brokken. Ik er naar toe en na een aai doet ie ineens een oog open en komt heeeeel langzaam overeind. Meneer was gewoon gruwelijk lui
Lekker stel hier, ze bezorgen je de ene schrik na de andere
.
) dacht ik dat het wel over ging. Dat klopte ook wel, maar toen begonnen de hormonen op te spelen. In 7 jaar tijd heb ik haar nog maar zelden horen hinniken op een buitenrit. Binnen 5 minuten was het 3x raak; 1x naar een trailer, 1x naar de roep van een buizerd en 1 x naar een grijze container . Ondertussen had ze aardig de pas erin en stappen ging nu niet bepaald relaxt. Ik heb mijn plannen gewijzigd en ben ipv met een omweg, rechtstreeks naar huis gereden. Ik vond het te link worden om terug te rijden op deze manier, dus wilde haar thuis in de wei gooien. Daar begon een nieuw feestje. Nina aan het hek voor de anderen en Fokke met een been in het draad. Hij leek aardig vast te zitten, maar gelukkig was het alleen de vetlok die in het draad zat.
Vervolgens wil ik met mijn oma terug rijden om mijn auto mee naar huis te nemen, zie ik onze bonte merrie Jolanda door de wei heen hinken. Ik ben gewoon doorgegaan naar mijn oma met het idee dat het als ik terug kwam vast wel beter zou gaan. Er wordt wel eens vaker hier en daar een trap uitgedeeld.
Bij terugkeer bleek dat het niet leek mee te vallen. Ze kon er niet op staan maar Nina stond er wel met haar neus bovenop en maakte die merrie dus erg onrustig. Jolanda heeft ook een veulentje van 2 1/2 week aan de voet, dus risico's wilde ik er niet mee lopen. Na overleg de dierenarts maar gebeld en de anderen in een andere wei gedaan.
De dierenarts was er met 10 minuten. Hij zei dat het allemaal wel mee leek te vallen, alles was nog heel en als het vandaag niet beter werd moesten we nog een keer bellen. Ze gaat inmiddels wel vooruit, maar is nog niet zoals ik het graag zie. We kijken het gewoon nog even aan.
Terug naar de andere weide om daar de halsters af te doen, tref ik Fokke volledig uitgestrekt in een hoekje van de wei aan. Tandvlees ontbloot en geen reactie op mijn roepen en rammelen met brokken. Ik er naar toe en na een aai doet ie ineens een oog open en komt heeeeel langzaam overeind. Meneer was gewoon gruwelijk lui
Lekker stel hier, ze bezorgen je de ene schrik na de andere
.
